Charakterystyka Petroniusza.

Petroniusz jest jednym z głównych bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza ?Quo Vadis?. Ta interesująca postać zasługuje na poświęcenie jej uwagi.
Arbiter elegancji dbał o swoje ciało i sprawność fizyczną. Jego sylwetka była smukła. Poruszał się z szykiem i elegancją. Poddawał się licznym zabiegom relaksacyjnym i pielęgnacyjnym. Będąc w sile wieku zachował młodzieńczą postawę i sprężystość. Był silny i wytrzymały, potrafił także jeździć konno. Poświęcał wiele uwagi swemu ubiorowi, ale także wnętrzu.
Były zarządca Bitynii cieszył się dużą popularnością wśród ludu. Dzięki swojemu sprytowi i inteligencji udawało mu się przekonać do siebie pretorianów, a nawet samego Nerona. Szybko wkupił się w jego łaski ciętym dowcipem oraz znajomością kultury i sztuki, które były jego pasją. W walce o względy cezara nie miał sobie równych, wyróżniał się wśród innych retoryką i spostrzegawczością. Był stoikiem i estetą, ale przede wszystkim epikurejczykiem, najważniejsze były dla niego przyjemności, które odnajdywał w pięknie i mądrości. Gardził więc igrzyskami, jakie wyprawił Ahenobarb. Dla niego świat i wartości, jakie cenił, upadały, patrzył na to z odrazą.
Chociaż był z natury leniwy, potrafił walczyć o to, na czym mu zależało. Wykorzystywał swą pozycję na dworze Nerona, by pomagać Winicjuszowi. Kiedy ?Miedzianobrody? chciał oskarżyć chrześcijan o podpalenie Rzymu, kategorycznie, choć bezskutecznie, się temu przeciwstawił. Jego dusza filozofa pozwalała mu spojrzeć na pewne sprawy z innej perspektywy, niż patrzył na to prosty lud bądź nawet patrycjusze. Mimo, iż zarzekał się, że nie dołączy do chrześcijan, widział w ich nauce odmienność od dotychczas otaczających go zasad. Życzył im jak najlepiej. Trafnie oceniał ludzi, darzył szacunkiem tych, w których odnajdywał podobne sobie cechy charakteru. Pomimo podziałów klasowych odwzajemnił miłość wiernej Eunice, w której odnalazł swoje szczęście. Cenił sobie spokój i towarzystwo. Właśnie w takim otoczeniu chciał umrzeć, z własnej woli, wiedząc, iż jego życie pełne było przyjemności, nie chciał dać pewnego rodzaju satysfakcji Neronowi, który zazdrościł mu należytego tytułu arbitra elegancji. W tym starciu Petroniusz był zdecydowanym zwycięzcą.
Według mnie augustianin jest jedną z najciekawszych, najlepiej scharakteryzowanych postaci ?Quo vadis?. Swymi czynami zawsze udowadniał swe słowa, był uosobieniem cech, jakie powinien posiadać każdy z patrycjuszy. Idąc za własnymi słowami ?kto umiał żyć, ten powinien umieć umrzeć? pokazał, iż nie boi się nawet śmierci. Jego ostatni list idealnie oddawał naturę jego czasów. Petroniusz dowiódł, iż zasługuje nie tylko na tytuł arbiter elegantiae, ale także na miejsce w historii.