arbiter elegancji

‘znawca, autorytet w sprawach mody, dobrego smaku, tonu, właściwego zachowania’; wyr. rzecz., liter. ant., łac. arbiter elegantiae. Tak nazwał Tacyt Tytusa Petroniusza, „wytwornego znawcę zbytku”; (…) to terror pseudopostępu(…), propaganda lewaków i libertynów, którzy mianowali się skutecznie „arbitrami elegancji” współczesnego świata. – W. Łysiak 2.