Podstawową różnicą wyobrażeń o człowieku i świecie według Borowskiego i Grudzińskiego jest to, że pierwszy z nich uważał za rzecz niemożliwą ocalenie człowieczeństwa w obozie, podczas gdy autor ''Innego świata'' stara się udowodnić, że jest to możliwe. Świat opowiadań Borowskiego jest odwrócony, ludzie dostrzegają w sobie wrogów, zagrożenie. U Grudzińskiego świat jest ''inny'' ale w odmienny sposób. Był on miniatura Rosji Totalitarnej więc był on innym dla ludzi spoza niej, sprawiał niekiedy pozory względnej normalności. Dla Borowskiego podstawą życia w obozie było zezwierzęcenie, upatrywanie w krzywdzie innych korzyści osobistych (o jednego do racjii mniej; scena transportu). Bohaterowie Grudzińskiego okazują pewne ledwo widoczne, ale obecne chęci pomocy. Często jest to pomoc niema, przemilczana (wsparcie wewnętrzne).
Świat Borowskiego nie oczekuje na zmiany, nie ma na nie nadzieji.
Hrudziński wierzy, że będzie lepiej, że ''Inny Świat'' wróci do częściowej chociaż normalności.