Charakterystyka Marcina Borowicza.

Ostatnio przeczytałam „Syzyfowe prace” Stefana Żeromskiego- książkę o losach chłopców z klerykowskiego gimnazjum za czasów zaborów Polski. Szczególnie zainteresował mnie Marcin Borowicz.
Był synem państwa Borowiczów, zubożałych szlachciców, właścicieli Gawronek- malutkiej wioski leżącej w pobliżu Klerykowa. To oni zatroszczyli się o odpowiednie wykształcenie syna najpierw w szkole w Owczarach, a potem w gimnazjum w Klerykowie.Mimo iż jest to główny bohater, autor lektury nie pisał dużo o jego wyglądzie zewnętrznym.W wieku ośmiu lat „był to duży, tęgi i muskularny chłopak z twarzą nie tyle piękną, ile rozumną i miłą. Oczy miał czarne, połyskliwe,ukryte w cieniu gęstych brwi . Włosy krótko przystrzyżone na jeża''. W miarę upływu lat chłopak zmieniał się fizycznie, dorastał i zmężniał. W gimnazjum nosił ładny i czysty mundur.Jego usposobienie było niepospolite, a zarazem delikatne.
Można jednak wymienić u młodego Borowicza inne zalety. Był zdolny i inteligentny ale niestety bardzo leniwy. Nikt go nie motywował do nauki, dlatego nie miał wielkich osiągnięć. Nie był także urodzonym patriotą- z początku ulegał rusyfikacji i pomagał nauczycielom w dręczeniu uczniów i zabijaniu w nich polskości. Dopiero odważna deklamacja Zygiera uświadomiła mu jakie błędy popełniał i zmienił swoje podejście do nauczycieli. U Marcina można wymienić jeszcze inne walory- np.wrażliwość i opanowanie:„Gdy Borowicz przeczytał ''Dziady'', nie był w stanie z nikim mówić. Uciekł do najbliższego lasu i błąkał się tam pożerany przez nieopisane wzruszenie”.Oprócz tego Marcin był osobą trzeźwo patrzącą na życie chodź nie brakowało mu odwagi. Sprzeciwiał się wszelkiemu złu, był dobroduszny.
Marcin Borowicz jest typem bohatera, który ciągle szuka w kimś oparcia - ideału, a nie własnej drogi życiowej. Według mnie jest słabym i nieszczęśliwym młodym człowiekiem ale ma dobre serce.