1. ‘przebiegły, podstępny, fałszywy’; 2. ‘pomysłowo, sprytnie zrobiony’; 3. potocznie ‘skąpy, chciwy’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. chytrý ‘mądry, rozumny, bystry, sprytny, cwany; przebiegły’, ros. chítryj ‘chytry, przebiegły’) < psłow. *chytrъ ‘wykonujący szybkie ruchy, szybko chwytający, szybki, zręczny’ – archaiczny przymiotnik odpsłow. *chytati, *chytiti (por. CHWYCIĆ), pierwotnie było to określenie (pochwalne) dla dobrego myśliwego, łowcy; od XVI w. znaczenie pozytywne zanika.
Pierwotna postać
W stpol. występowały formy chytry, chytrzy ‘podstępny, wykrętny, przebiegły; przemyślny, pomysłowy’ oraz chytrzec, chytrca ‘homo versutus’ (m.in.u Marcina Bielskiego), chytrek (XVI-XVIII w.); również w formie czasownikowej o-chytrzyć w XVI w.
poleca
78%
9 głosów
chytrość
od XV w.
poleca
b/d
poleca
b/d
przechytrzyć
‘oszukać’; od XV w.; w XV w. stosowano również czasowniki s-chytrzyć i wy-hytrzyć.
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Chytry