Rozprawka metodologiczna na podstawie Listów Jana Sobieskiego do Marysieńki (tylko część), ponieważ wg jednej ze studentek tekst nie jest pisany hermetycznie z listów

Rozprawka metodologiczna na podstawie Listy Jana Sobieskiego do Marysieńki.

Jan III Sobieski zanim został wybrany królem Rzeczpospolitej Szlacheckiej przez wiele lat stoczył wiele bitw ku chwale Ojczyzny. Jedynie dzięki odwadze, ogromnym ambicjom oraz pomocy swojej przyszłej żony ? Marysieńki udało mu się zrealizować ten cel. Był człowiekiem dobrze wykształconym, znał kilka języków obcych. Swoją karierę rozwijał dzięki wojnom toczonym w okresie jego życia z Rosją, Turcją, Szwedami, a także w trakcie ?wygaszania? powstań kozackim. Stopniowo awansował przez kolejne stopnie wojskowe z chorążego wielkiego koronnego do hetmana wielkiego koronnego. Do wojska zaciągnął się sam, nie szczędził swojej krwi na placu boju. Był wielokrotnie ranny, jednak w ciągu życia cieszył się dobrym zdrowiem. W czasie swojej edukacji w kraju i za granicą wykształcił się u niego talent pisarski. Dzięki niemu możemy dowiedzieć się o zwyczajach i ogólnym wyglądzie Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Do czasów nam współczesnych z różnych powodów zostało bardzo niewiele źródeł pisanych na ten temat. Jak każdy mężczyzna chciał zdobyć kobietę swojego serca, co mu się później udało. Pisał, do Marysieńki przepiękne listy miłosne w, których opisywał swoje przygody i problemy na polu walki.

Jak każdy Sarmata musiał się pochwalić swoimi osiągnięciami. Z tego powodu jego wypowiedzi pisemne były dość długie, bogate w szczegóły, makaronizmy, a ich pisanie trwało prawie dwadzieścia lat. Sarmatyzm był nurtem kulturalno-obyczajowym występującym na terenie całej Rzeczpospolitej wg, którego szlachta polska należy do starożytnego ludu Sarmatów. Jego głównym okresem rozkwitu barok. Sarmatyzm nabierał z biegiem czasu cech ?kultury międzywojennej?, równie łatwo ulegającej powszechnym lękom jak euforii, od rycerskiego wyrzeczenia się i od ascezy przenoszącej się prędko ku dworskiej zmysłowości. Cechował się doniosłym stylem życia, obyczajami, a także gustownym strojem. Listy pisane przez Sobieskiego obejmowały swoim zasięgiem cały nie tylko okres wyprawy tureckiej od wyruszenia z Tarnowskich Gór do rozgromienia Turków pod Wiedniem. Można powiedzieć, że Rzeczpospolita mimo ,iż była ?zaściankiem chrześcijaństwa? powoli odwracał się od Europy Zachodniej i ?interesowała? wschodem. Obydwa te wyznaczniki kultury narodowej znalazły swoje odzwierciedlenie w twórczości literackiej Sobieskiego. Sarmata musiał być sprawiedliwy, wierzyć w Boga, ubierać się w charakterystyczny strój. Z biegiem czasu przełożyło się to na nieodwracalną drogę ku katastrofie. Jednym z ostatnich świadectw potęgi była właśnie wyprawa Jana III Sobieskiego.