Pojedynek człowieka z Bogiem - analiza i interpretacja "Wielkiej Improwizacji"

Improwizacja to:
- komponowanie utworu muzycznego lub literackiego spontanicznie, najczęściej pod wpływem emocji;
- wygłaszanie przemówienia bez żadnego przygotowania, pod wpływem chwili, sytuacji

?Wielka Improwizacja?:
- Konrad zwraca się do Boga;
- jego wypowiedź jest monologiem, który niekiedy przypomina dialog (romantyczny bohater wielokrotnie próbuje nakłonić Stwórcę, by przemówił);
- w wypowiedzi Mickiewicz zastosował gradację ? bunt przeciwko Bogu narasta podczas wypowiedzi;
- kiedy Konrad wygłasza monolog, o jego dusze toczy się walka (sygnalizują to głosy z ?lewej i prawej strony?)

Interpretacja słów Konrada:
- na początku przedstawia się jako poeta;
- krytykuje twórców, którzy piszą dla ludzi;
- mówi o wyjątkowości chwili-doznaje przypływu uczucia, jakiejś niezwykłej mocy;
- nazywa siebie mistrzem, jest przekonany o swojej nieprzeciętności;
- jako twórca uważa się za człowieka nieśmiertelnego i ośmiela równać się z Bogiem;
- uważa się za reprezentanta narodu, mówi o swojej miłości do narodu, pragnie uszczęśliwienia go;
- domaga się władzy nad ludzkimi duszami, żąda jej w sposób kategoryczny ? ?Daj mi rząd dusz?;
- nie zachowuje dystansu, w wypowiedziach do Boga wielokrotnie powtarza ?ja chcę? ?jak Ty?;
- wobec milczenia Stwórcy zaczyna ironizować, zarzuca Mu brak miłości;
- utożsamia się z ojczyzną, z kochającymi ją i cierpiącymi za nią rodakami

Z ?Wielką Improwizacją? wiążą się pojęcia prometeizm i tytanizm. Oba odnoszą się do Konrada. Prometeuszem nazywany jest, gdyż wystąpił przeciwko Bogu, a bunt ten wyrastał z miłości do ludzi (bohater zarzucił Stwórcy, że kieruje się rozumem, a nie uczuciami). Tytanizm z kolei wiąże się z wiarą Konrada, że jednostka może zmienić bieg wydarzeń, wpłynąć na losy świata.