Nie mów tego, o czym należy milczeć, nie przemilczaj tego, o czym należy powiedzieć

Celem moich rozważan jest zastanowienie się nad rolą słów, które mówimy i ich wpływem na los innych ludzi. Temat skłania nas do pomyślenia nad tym co mówimy.
"Nie mów tego, o czym należy milczeć..."- Co oznaczają te słowa?
Myślę, że mówią one o tym, że nanim coś powiemy, powinniśmy się zastanowić, czy te słowa nie zranią drugiej osoby.
Łukasz Zagrobelny w jednej ze swoich piosenek słowa nazywa "kamieniami rzucanymi bezmyślnie na dno serc".
Sądzę, że to jest trafne porównanie, ponieważ słowa potrafią mocno uderzyć jak kamień.
Potwierdzenie, że tak jest znajdujemy często w życiu. Gdy ludzie się kłócą, to mówią słowa, którymi ranią się tak bardzo, że zrywają wieloletnie przjaźnie, a nawet miłość. Zamiast więc niepotrzebnie mówić powinniśmy zakończyć kłótnie lub ją załagodzić i nieprzyjemne słowa zachować dla siebie.
Utyczki słowne często doprowadzają do tragedii. Przykładem może być kłótnia między Tybaltem, a Romeo w wyniku której zginął Merkucjo, potem Tybalt a Romeo został wygnany z rodzinnego miasta.
Z inną sytuacją mamy do czynienia, gdy zdradzimy czyjś sekret. W ten sposób nie tylko ranimy drugiego człowieka, ale także tracimy zaufanie ludzi.
Myślę, że w sprawach dochowywania tajemnic i dotrzymywaniu danego słowa możemy brać wzór ze średniowiecznych rycerzy. Zbyszko z Bogdańca nigdy nie zdradził czyjegoś sekretu, zawsze był odpowiedzialny za to, co mówił.
Zdradzenie tajemnicy, powiedzenie tego, o czym należy milczeć może skąplikować życie wielu osób lub przyczynić się do utraty kogoś bliskiego.
Naprzykład powiedzenie dziecku w nieodpowiedni sposób i w nieodpowiednim czasie, że jest adoptowane, może spowodować, że ucieknie z domu i zerwie dobre kontakty, które miało z zastepczymi rodzicami przed ujawnieniem sekretu.
"...nie przemilczaj tego, co należy powiedzieć." Moim zdaniem te słowa oznaczają, że czasami w życiu nie powinniśmy milczeć, np. gdy widzimy, że komuś dzieje się krzywda. Nieważne kto to jest, osoba nam bliska, ktoś zupełnie obcy czy nawet wróg. Sumienie nakazuje nam przemówić w jego obronie. Taką właśnie zasadą kierowali się kiedyś działacze "Solidarności", walcząc o prawa i godność robotników.
Podobnie postępowali pisarze i poeci walczący o wolność Polski np. Adam Mickiewicz, który napisał "Redutę Ordona", patriotyczny utwór, sławiący męstwo Polaków w walce z Moskalami.
Sadzę, że nie należy milczeć, gdy łamane są czyjeś prawa, np. prawo do życia i godnej śmierci.
Jan Paweł ll odważnie zabierał głos w kwestiach dotyczących eutanazji. Stawał w obronie ludzi starych, chociaż w ten sposób narażał się na krytykę i ataki ze strony wielu osób.
Z tego co napisałam wynika wniosek, że człowiek musi być odpowiedzialny za swoje słowa. Powinien się zastanowić zanim coś powie i w każdej chwili mieć świadomość, że słowo może zranić, ale może też uleczyć.
Sądzę, że przedstawione przykłądy wystarczą żeby przekonać o słuszności mojego stanowiska.