Czy z dziećmi trzeba na surowo?

Jest to temat, nad którym warto się zastanowić. Każde dziecko przechodzi różne okresy w swoim życiu i sprawia rodzicom problemy. Myślę, jednak, że bycie bardzo surowym jest metodą, która nie zawsze się sprawdza.
Po pierwsze, według mnie nie nalezy bić dzieci, kary cielesne mają zły wpływ na psychikę dziecka. Dzieci bite odbierają to jako znęcanie się nad nimi zarówno fizycznie jak psychicznie. Nie jestem jednak przeciwna za niegroźnymi klapsami, które nie zaskodzą, a nauczą odrobine pokory.
Drugim moim argumentem jest to, że z dziećmi trzeba szczerze rozmawiać o ich zachowaniu i wytłumaczyć co jest dobre, a co złe, co nie znaczy, ze trzeba im we wszystkim pobłażać.
Po trzecie trzeba więcej czasu poświęcać swoim dzieciom. Rodzice są bardzo zapracowani i nie zdają sobie sprawy, jak samotne są ich dzieci. Czują się odrzucone i czesto myślą, że są ciężarem dla swoich rodziców.
Czwartym argumentem jest to, że każdy rodzic musi pokazać dziecku, że jest kochane, że ma do niego zaufanie, a w zamian oczekuje posłuszeństwa.
Moim zdaniem, podsumowując te argumenty dużo lepszą metodą jest miłość, rozmowa, zainteresowanie dzieckiem, niż wychowywnie surowe, poprzez bicie i kary. Na pewno ta metoda przyniesie lepsze rezultaty, a dziecko wyniesie z domu miłość i szacunek dla rodziców.