Neuron

Impuls biegnie wzdłuż komórki nerwowej, aż dociera do synapsy, czyli szczeliny znajdującej się między dwoma neuronami. Teraz sygnał elektryczny musi przeskoczyć przez te szczelinę korzystając z pośrednictwa neuroprzekaźnika. W tym celu pierwszy neuron wylewa cząsteczki acetylocholiny do szczeliny synaptycznej. Cząsteczki neuroprzekaźnika przyczepiają się do receptorów błony komórkowej drugiego neuronu i otwierają położone w błonie kanały, do których natychmiast wskakują dodatnio naładowane jony. To powoduje depolaryzację (zniesienie ładunku elektrycznego) tej drugiej komórki nerwowej. Depolaryzacja jest związana z powstaniem nowego impulsu elektrycznego, który zaczyna podróżować wzdłuż kolejnego neuronu. W ten sposób komórki nerwowe przekazują sobie za pomocą cząsteczek chemicznych informacje o bodź Czucie można podzielić na:
1. czucie eksteroceptywne (powierzchowne) - odbierane przez receptory umieszczone w skórze.
a. czucie dotyku i ucisku (włókna z osłonką mielinową)
b. czucie temperatury (włókna z osłonką mielinową)
c. czucie bólu (ciekawa sytuacja: tu są dwa rodzaje włókien - jedne z osłonką mielinową, a inne bez. Bodziec uszkadzający tkankę jednocześnie pobudza i włókna mielinowe, i włókna bezmielinowe. Włókna zaopatrzone w osłonkę mielinową przenoszą sygnał elektryczny z szybkością kilkunastu metrów na sekundę. Włókna, które takiej osłonki nie mają, przewodzą impulsy zdecydowanie wolniej, z prędkością od 0.5 do 2 metrów na sekundę. Dlatego JEDEN bodziec bólowy jest odbierany przez mózg jako DWA sygnały - jeden szybki, silny i ostry, drugi opóźniony, bardziej rozlany i mniej precyzyjnie zlokalizowany. By się przekonać, że rzeczywiście tak jest, wystarczy się ukłuć szpilką albo innym ostrym przedmiotem, choćby i naszym ulubionym skorpionem -najlepiej w jakieś dobrze unerwione miejsce. Oczywiście nie warto przesadzać z eksperymentowaniem, miałem na mysli dłoń; lepiej unerwione okolice zostawmy w spokoju...
2. czucie proprioceptywne (głębokie) - informuje nas o pozycji poszczególnych części ciała w przestrzeni (włókna z osłonką mielinową)
3. czucie interoceptywne (trzewne) - odbiera informacje z narzadów wewnętrznych (znowu dwa rodzaje włókien: niektóre z osłonką, inne bez mieliny).
4. czucie teleceptywne (zmysłowe) - rejestruje informacje odbierane przez oczy, uszy, nos... czyli przekazuje wiadomości o tym, co dzieje się na zewnątrz nas (tu z osłonkami też bywa różnie).
Dopiero mózg łączy ze sobą te odrębne bodźce czuciowe i tworzy z nich percepcję, czyli jakieś uczucie docierające do naszej świadomości.
cach elektrycznych. TKANKA GLEJOWA
Opiekuje się tkanką nerwową, nie przewodzi impulsów nerwowych, tworzy zrąb dla neuronów, odżywia i ochrania mechanicznie kom. nerwowe. Wyróżniamy glej właściwy - gliocyty otulają neurony i tworzą kanał centralny. glej ependyma - kom. wyścielają komory mózgu, kanał rdzenia, glej nabłonkowy.

TKANKA NERWOWA
Neuron można podzielić na perykarion - ciało kom. nerwowej, jądro kom. pojedyncze, neurofibryle - rola podporowa, mitochondria dają energię, ciałka Niessla - gęste skupienia RNA i rybosomów, liczba ciałek Niessla maleje przy przepracowanych kom. Kom. wydzielające neurohormony mają aparaty Golgiego. Tkanka nerwowa nie regeneruje się. Dendryt - krótka rozgałęziona wypustka, protoplazmatyczna, drzewo dendrytyczne, przewodzi impulsy dośrodkowo. Neuryt - długa rozgałęziona wypustka przewodząca impulsy odśrodkowo. Zakończenie może odtworzyć drzewko końcowe neurytu. Długie wypustki szybko i bezzakłóceniowo przekazują impulsy. Sygnały w kom. nerwowej przekazywane są za pomocą synaps (połączeń między kom. nerwowymi). Synapsa nerwowo - nerwowa - neuron z neuronem (dendryt następnego neuronu). S. nerwowo - mięśniowa - neuron z włóknem mięśniowym. S. nerwowo - gruczołowa - neuron z kom. gruczołową. S. chemiczne - zakończenie neuronu uwalnia substancję chemiczną (mediator synaptyczny), który przechodzi przez szczelinę synaptyczną i pobudza następną kom. Przewodzi jednokierunkowo i szybko się męczy, najpowszechniejszy typ synaps, u ssaków w układzie nerwowym obwodowym i ośrodkowym. S. elektryczne - błona presynaptyczna i postsynaptyczna są tak blisko, że szerokość szczeliny synaptycznej pozwala impulsowi przeskoczyć bezpośrednio z jednej kom. na drugą, przewodzą dwukierunkowo, symetryczne w budowie i nie podlegają zmęczeniu, występują rzadko i tylko w ośrodkowym układzie nerwowym.