Józef Skawiński "Latarnik" - charakterystyka

Józef Skawiński to główny i tytułowy bohater noweli Henryka Sienkiewicza pt. "Latarnik". Był Polakiem, ale nie widział swojej ojczyzny ponad 40 lat. Po powstaniu listopadowym wyemigrował z Polski i tułał się po świecie. Brał udział w wielu wojnach, gdzie zdobył dużo medali, krzyży i innych odznaczeń. Podczas wieloletniej wędrówki po świecie wykonywał wiele zawodów. Był m.in. żołnierzem, marynarzem, kowalem, kopaczem złota w Australii i poszukiwaczem diamentów w Afryce.

Józef Skawiński miał około 70 lat. Mimo swojego wieku posiadał ruchy i postawę żołnierza. Był czerstwy i wyprostowany. Włosy miał już całkiem białe, a oczy niebieskie. Twarz jego była przygnębiona, smutna, ale uczciwa. Często gdy opuszczał latarnię, ubierał się w mundur i przypinał do niego wszystkie swoje odznaczenia.

Józef Skawiński był człowiekiem uczciwym, sumiennym, spokojnym, zmęczonym wieloletnią tułaczką. Chciał odpocząć, dlatego przyjął pracę w odludnej latarni. Był również bardzo odważny, o czym świadczy jego udział w tylu wojnach. Odznaczał się też patriotyzmem, co pokazuje jego reakcja po przeczytaniu "Pana Tadeusza". Był także łatwowierny, zamknięty w sobie, skryty. Nie mówił dużo o swoich uczuciach. Bardzo lubił czytać książki. Interesował się przyrodą oraz losami swojego narodu i innych ludzi. Kochał otaczający go świat.

Moim zdaniem Józef Skawiński to człowiek godny naśladowania, ponieważ mimo, iż tak długo nie widział ojczyzny, to nie zapomniał o niej. Tęsknił za Polską, wciąż myślał o tym jak tam jest. Kochał ludzi, przyrodę, świat. Tak powinni postępować ludzie.