Film "Pan Tadeusz" Andrzeja Wajdy - recenzja

W poniedziałek 15 stycznia 2007 roku na lekcji języka polskiego obejrzeliśmy film Andrzeja Wajdy pt. Pan Tadeusz. Autor zekranizował te niesamowite dzieło literackie Adama Mickiewicza w 1999 roku. Przedstawienie całej historii szlacheckiej z roku 1811-12, wymagało ciężkiej pracy, która została jednak doceniona. Film odniósł mnóstwo sukcesów a największym z nich był zachwyt na twarzach widzów i ich zadowolenie z obejrzanego filmu. Podobnie było i w naszej klasie. Większość uczniów podziwiało wspaniałą grę aktorów, malownicze pejzaże, nastrojową muzykę i nie tylko ...
W filmie wystąpili najlepsi polscy aktorzy, którzy perfekcyjnie wcielili się w przydzielone im role. Odtwórcą Pana Tadeusza został młody aktor Michał Żebrowski. Postać jego ukochanej odegrała czternastoletnia Alicja Bachleda- Curuś. Rola Księdza Robaka przypadła znakomitemu aktorowi Bogusławowi Lindzie. Hrabiego zagrał Marek Kondrat Gerwazego Daniel Olbrychski, Telimenę Grażyna Szapołowska, Sędziego Andrzej Seweryn.
Warto również zwrócić uwagę na postacie drugoplanowe i epizodyczne takie jak, postać Podkomorzego, Chrzciciela, Jankiela, Wojskiego, Asesora, Protazego, Konewki i innych. Kierują oni wybitnie fabułą utworu pomimo, iż odgrywają role mniej ważne w filmie. Są równie znakomici i popularni jak ci grający w rolach pierwszoplanowych.
Wszyscy aktorzy w ,,Panu Tadeuszu? zaskakują nas swoim talentem i świetnym wcielaniem się w dane postacie. Ukazują w wyjątkowy sposób charakter poszczególnej osoby i niepowtarzalnie prowadzą dialogi trzynastogłoskowym wierszem. Odpowiednio dobrane do aktorów stroje również wiele o nich mówią. Zawsze elegancko przybrany w długi surdut Tadeusz, atrakcyjna Telimena w wyszukanych sukniach. Charakterystycznym wyglądem wyróżniał się Jacek Soplica nosząc stare i zniszczone szaty. Beztrosko żyjąca Zosia natomiast ubierała się w jasne, zwiewne sukienki dopóki Telimena nie podarowała jej pierwszej, prawdziwej sukni. W późniejszej akcji utworu pokazała się w stroju ludowym, co wywarło na wszystkich ogromne wrażenie.
Postacią, która najbardziej mi się podobała w filmie jest właśnie Zosia. Piękna, długowłosa, delikatna dziewczyna po raz pierwszy ukazuje się nam podczas niewinnego zbierania kwiatów i zabaw w ogrodzie. Ma w sobie wiele energii i radości. Uśmiech Zosi wydaje się być wiecznym. Jej urok i urodę od razu dostrzega młody Tadeusz Soplica i postanawia ją zdobyć. Alicja Bachleda- Curuś niesamowicie odegrała przeznaczoną jej rolę, nadzwyczajnie do niej pasując.
Cała akcja utworu przedstawiona jest niezwykle ciekawie. Bardzo podobały mi się w filmie ujęcia krajobrazu. Mogliśmy podziwiać niesamowite piękno przyrody. Zabawnie w ekranizacji została przedstawiona szlachta. Reżyser fantastycznie ukazał jej wady. Scenariuszem w filmie zajął się Andrzej Wajda, Jan Nowina Zarzycki i Piotr Wereśniak. Za zdjęcia odpowiedzialny był Paweł Edelman a za cudowną muzykę wybitny polski kompozytor Wojciech Kilar. Często słyszeliśmy podniosłe melodie Mazurka Dąbrowskiego i Poloneza.
Utwór zawiera całą fabułę od przyjazdu Tadeusza do finałowego poloneza. Film podobnie jak epos składa się z dwóch części. Pierwsze dziesięć ksiąg opowiada o zajeździe na Litwie, dwie ostatnie dotyczą dawnych wspomnień , film jest więc wierny pierwowzorowi. Na końcu filmu przenosimy się do ciemnego pokoju w Paryżu, gdzie Krzysztof Kolberger w roli Adama Mickiewicza wraz z przyjaciółmi tęskni za przeszłością i swoją ukochaną ojczyzną. Jest to najbardziej poruszająca scena w filmie, na którą warto tak długo czekać. Filmowa adaptacja tym sposobem bardzo zachęca do przeczytania książki.
Jestem pełna podziwu dla dzieła Andrzeja Wajdy. Uważam, że to wyjątkowy i wartościowy film, który oprócz zapewnienia rozrywki wiele mnie nauczył.

,,Pan Tadeusz? jest filmem przeznaczonym zarówno dla młodzieży jak i dorosłych. Ukazuje nam siłę patriotyzmu i jest niewątpliwie doskonałą lekcją historii. Poleciłabym go tym, którzy nie przeczytali książki ponieważ dzięki filmowi można się przekonać, że jest ona warta uwagi. Także tym, co czytali epos i chcieliby porównać swoje wyobrażenia z przeczytanej szlacheckiej historii z tymi ukazanymi w filmowej adaptacji.