Charakterystyka postawy Tartuffe i Elmiry z uwagą na cel i sposób ich postępowania

Świętoszek Moliera pochodzi z XVIII w. Czyli z epoki baroku. Przedstawia bohaterów i zdarzenia w komiczny i zabawny sposób, ośmieszając ich przywary i wady. Jest to komedia zaliczająca się do gatunku dramatu. Molier w swym utworze ośmiesza hipokryzję i obłudę. Teraz dokonam charakterystyki dwóch głównych bohaterów; Elmiry i Tartuffe'a zwracając uwagę na sposób i cel ich postępowania.

W swym utworze Molier przedstawia nam tytułowego Świętoszka- osobę, która przez swój spryt i przebiegłość chce wykorzystać Orgona aby uzyskać dobra materialne. Jego bliscy zauważają obłudę Tartuffle'a i próbują go ostrzec. Jednak pan domu jest na tyle łatwowierny, że nieświadomie pozwala się okłamywać. Aby ratować rodzinę, żona Orgona ucieka się do intrygi. Poprzez podstęp pragnie zdemaskować Tartuffle'a.

A zaczęło się od tego jak Orgon ujrzał Świętoszka leżącego krzyżem w kościele; "To wzdychał, to się krzyżem rozkładał na ziemi." Widzimy obraz Tartuffle'a w pełnej okazałości. Obnosi cię ze swą wiarą, udaje pobożnego. Nie robi tego bezcelowo. Wie, że jest obserwowany. Wystawia przedstawienie, w którym gra główną rolę a Orgon jest jego widzem. Zdaje sonie spraw, że jest to stary dewota i uda mu się wprawić w zachwyt swą postawą:" Tamten to cwana sztuka, więc nie jest mu trudno sidłać swą ofiarę świętobliwością obłudną."
Tartuffe Był mistrzem intrygi. Dzięki swej pobożności zaskarbił sobie przyjaźń Orgona. Zostaje powiernikiem jego tajemnic. Najbliższą mu osobą. Zamierza dowiedzieć się jak najwięcej o Orgonie aby wykorzystać to przeciwko niemu. Stojąc u jego boku jako wierny przyjaciel chce nim manipulować. Mieć wpływ na podejmowane przez niego decyzje.

Następnym posunięciem Tartuffe'a jest skłócenie Orgona z rodziną. Domownicy widza fałszywość w zachowanie świętoszka; "nie ten co leży krzyżem skręca sobie szyję"" Tartuffe nie kryje się przed nimi ze swą obłudą, bowiem wie, że Orgon nie uwierzy w przestrogi jakie daje mu rodzina. Ciągłe oskarżenia rodziny wzbudzają w Orgonie litość do Tartuffe.

Świętoszek to dość ironiczny tytuł, gdyż postać Tartuffe'a ze świętością ma nie wiele wspólnego. Próbuje wykreować pobożność i sprzedać ją innym.

Cel Tartuffe'a jest oczywisty wzbogacić się poprzez naiwność Orgona. Pragnie też uwieść jego żonę. Jednak inteligentna Elmira nie pozwala na to. Jest osobą o przeciwstawnych ideałach ale o podobnym sposobie działania do Tartuffe'a. Uświadamia sobie co dzieje się w jej domu, dlatego nie może pozostać bierna.
"Poproś go do mnie" - zdeterminowana wzywa Tartuffe'a do siebie, aby założyć maską kokietki i zdemaskować go. Jest reżyserem własnego przedstawienia. Tartuffe odgrywa swą rolę, a Orgon ukryty pod stołem jest widzem.

Elmira poświęca swój honor i pozwala się kokietować do póki nie padają znamienite słowa; "To człowiek stworzony by go za nos wodzić". Wtedy Orgon uświadamia sobie swą naiwność. Tartuffe przegrywa grę masek. Zostaje pokonany własną bronią.

Utwór ukazuje nam grę dwóch postaci. Tartuffe poprzez zakładanie maski, chce zdobyć władzę i bogactwo. Natomiast Elmira jest zmuszona do gry, aby ratować rodzinę. Jest to jedyne rozwiązanie na pozbycie się Tartuffe'a "pokonanie go własna bronią. Można się tu odwołać do Makbeta, którego gra w życiu także doprowadziła do klęski.