Aids dżuma XX wieku

Pochodzenie AIDS

Pierwsze przypadki AIDS zostały rozpoznane w roku 1981 na Haiti. Jednak badania archiwalnych surowic mieszkańców Afryki z końca lat 50, 60 i 70 dowodzą, iż zakażenia HIV (jeden z wirusów powodujących AIDS) występował już w tym pozornie odległym okresie. Analiza historii chorób również potwierdza, że wirus przeniknął od Europy i Stanów Zjednoczonych w latach 70, a nawet wcześniej. Znane jest doniesienie o śmierci norweskiego marynarza, który zmarł na chorobę podobną do AIDS AIDS końcu lat 50. W zachowanej po nim surowicy krwi odkryto przeciwciała HIV. Przyczyny, dla których epidemia ujawniła się w postaci licznych przypadków jawnych klinicznie w początkach lat 80 są złożone. Trzeba jednak pamiętać, że od zakażenia do rozwoju choroby upływa, co najmniej kilka lat.

Bez wątpienia duże znaczenie w tak szybkim rozprzestrzenianiu się choroby miało wtargnięcie wirusa do grup homoseksualistów homoseksualistów USA oraz krajach zachodnich.
Obecnie uważa się, że do populacji ludzkiej HIV przedostał się od gatunków zwierzęcych. Zwierzęcych pierwszym rzędzie dotyczy to małp żyjących na terenie Afryki, gdyż wirus występujący u tego gatunku jest najbardziej podobny ze zwierzęcych wirusów do wirusa ludzkiego wywołującego AIDS. Najwięcej dowodów popierających tę tezę dotyczy HIV – 2. Coraz więcej argumentów przemawia jednak za podobnym pochodzeniem HIV – 1.

Istnieje wysokie prawdopodobieństwo, iż wirus HIV u ludzi, nie jest jednak możliwa. Niektórzy badacze przesuwają transmisję wirusa z małp człekokształtnych do skupisk ludzkich na okres 100 – 120 lat, a nawet kilku wieków. Według zwolenników tego ujęcia, przez cały ten czas, wirus ewaluował do dzisiejszej postaci, albo jego występowanie było ograniczone do zamkniętych populacji.
Zmiany spowodowane przez cywilizację europejską, przyniesione przez państwa kolonialne, przekształciły gruntownie struktury lokalne. Mogło się to przyczynić do wyjścia HIV na otwarty świat.
Zakażenie HIV – 2 jest szczególnie częste wśród prostytutek. Dowodzi to zakażeń na drodze seksualnej. Poparcia dla tej tezy stanowią wyniki licznych prac naukowych, dotyczących dróg przenoszenia wirusa.

Budowa oraz biologia wirusa HIV

Ludzki wirus upośledzenia odporności (HIV) w niedalekiej przeszłości występował pod innymi określeniami, które przechodzą do historii. Były to:
• LAV – lymphadenopathy associated virus
• HTLV – III – human T – cell lyphotropic virus
• ARV – AIDS – related virus

Nazwy te, mimo, iż są już nieużywane, dobrze oddają pewne cechy HIV: wywołuje AIDS, jest spokrewniony z pewnym rodzajem limfocytów i może powodować powiększenie węzłów chłonnych.
HIV jest wirusem, którego podstawę stanowi RNA. Należy do rodziny lentiwirusów. Do tej samej rodziny zakwalifikowano wirusy wyizolowane od kopytnych i naczelnych. Określa się je jako nieonkogenne, wywołujące efekt cytoplazmatyczny. Są to wirusy:
• Visna
• Zapalenia stawów i mózgu kóz
• Zakaźnej niedokrwistości koni
• Małpi wirus upośledzenia małp (SIV)

SIV powinien budzić szczególne zainteresowanie, gdyż zakażone nim trzymane w niewoli makaki, są modelem do badań nad retro wirusami, a więc także HIV.
Znane są dwa wirusy powodujące AIDS:
• HIV1
• HIV2

HIV – 2 jest mniej patogenny niż HIV – 1. HIV – 1 i HIV – 2 należą do różnych rozgałęzień retro wirusów, oznacza to, iż miały wspólnego przodka w procesie ewolucji. Mają one podobne struktury w 40 – 50%.

Zarażenie komórki wirusem HIV

Jest to proces wieloetapowy, złożony z następujących po sobie faz. Są one efektami interakcji między komórką wrażliwą na zakażenie, a cząstką wirusa.
Proces ten wygląda w następujący sposób:
1. Przyłączenie cząstki wirusowej do powierzchni komórki
2. Połączenie wirusa z błoną komórkową
3. Przechodzenie wirusa do cytoplazmy
4. Zamiana wirusowego RNA na DNA
5. Wejście DNA do jądra komórkowego
6. Replikacja

Zakażenie wirusem HIV

Zakażenie HIV powoduje wszystkie postacie procesu infekcyjnego znane w patologii chorób zakaźnych. Są to:
• Zakażenia bezobjawowe
• Ostre zespoły chorobowe
• Przewlekłe zespoły chorobowe

Mnoga lokalizacja układowa wirusa wywiera piętno na historii choroby, kończącej się – po latach zakażenia – śmiercią. Odmienności przebiegu są wyraźnie widoczne w zależności od takich cech biologicznych jak płeć i wiek oraz okres rozwojowy, stąd różnice w zależności od takich uwarunkowań, jak homoseksualizm, czy narkomania.

Jednym z objawów zarażenia się HIV mięsak Kaposiego, który występuje u około 20% chorych na AIDS (u homoseksualistów – 30%). U osób niezakażonych HIV występuje zwykle po 50 roku życia, zajęte są kończyny dolne i górne, ma względnie łagodny przebieg, natomiast u osób z HIV w średni wiek zachorowań wynosi 38 lat, zajęty może być każdy narząd, ma on szybki postęp oraz złe rokowanie. Także częstymi objawami zakażenia są: rak łuszczasty skóry i odbytu, czerniak złośliwy, rak płuc, nabłoniak rdzeniowy, zapalenie płuc.

Mimo, iż ciągle trwają badania nad HIV, ciągle jeszcze nieznane jest lekarstwo przeciwko tej groźnej chorobie, która cały czas się rozprzestrzenia. Umierają na nią tysiące ludzi na całym świecie (np. w roku 1985 liczba ofiar AIDS w Stanach wynosiła 8002, natomiast natomiast Europie 792, porównując te dane z dzisiejszymi jest to tylko niewielka cząstka). Dlatego każdego roku przeznacza się ogromne sumy pieniędzy na profilaktykę przed AIDS.

Każdego dnia wirusem HIV według statystyk na całym świecie nieświadomie zaraża się 16 tysięcy ludzi. Wirus ten został odkryty po raz pierwszy w roku 1986 i aż do dnia dzisiejszego nie znaleziono na niego lekarstwa. Teraz na świecie żyje około 40 miliona chorych osób. Więc jak to jest, że tyle osób jest zarażone i ta liczba wzrasta? Dlatego, że mało osób wie o HIV i AIDS, a naprawdę warto, gdyż od tego zależy nasze życie. Na skutek zakażenia się wirusem HIV dochodzi do uszkodzenia lub zniszczenia w przebiegu choroby systemu immunologicznego, który przestaje być zdolny do obrony organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji, na jakie inni albo w ogóle nie zapadają, albo, jeśli zachorują, potrafią je skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko pomału zbliża do śmierci. Od momentu zakażenia upływają tygodnie, miesiące, lata- zdarza się, ze dopiero po kilku latach pojawiają się pierwsze objawy. Osoby chore na AIDS żyją z wyrokiem śmierci. Nie można odwracać się plecami do takich ludzi gdyż przez normalne codzienne obcowanie z nimi nie zarazimy się od nich. Nie tolerancja ludzi wynika z faktu, że nasze społeczeństwo jest słabo wyedukowane na temat HIV, AIDS. Nie znajomość sposobu przenoszenia się HIV i AIDS pomiędzy ludźmi stwarza barierę obaw przed kontaktami z nosicielami. Moim zdaniem władze powinny wprowadzić ogólno-narodowy program zapoznania się z podstawowymi informacjami na temat HIV, AIDS, który spowoduje zmianę nastawienia społeczeństwa do seropozytywnych, a zarazem nie będą już oni samotni i zdani sami na siebie.

Źródła:
1. pl.wikipedia.org
2. www.hiv.pl
3. www.aids.queers.pl