Koncepcja ludzkiego losu w Chłopach Władysława Stanisława Reymonta. Przedstaw temat, analizując wskazany fragment oraz wykorzystując znajomość I tomu powieści.

Fragment powieści przedstawia jedno z najważniejszych wydarzeń w "Chłopach". Jest to wesele Macieja Boryny i Jadgny Paczesiówny, które odbywa się jesienią. Wtedy też kończy się cykl natury, który jest w lekturze wyznacznikiem w życiu mieszkańców Lipiec. Ponadto autor obrazuje czytelnikom, jak wygląda życie codzienne na wsi.

Narrator w tym fragmencie jest trzecioosobowy. Można go nazwać obserwatorem przyjęcia. Łatwo można zauważyć, że nie podaje on imion osób, które biorą udział w rozmowie. Zachowuje się tak, jakby był jednym z zaproszonych gości na weselu.

Mieszkańcy Lipiec są bardzo religijni. Bezgranicznie obdarzyli zaufaniem Boga. Wierzą, że wszystko jest w Jego rękach. Każdą swoją nadzieję wiążą z Jego miłosierdziem. Według nich szczęście jest łaską boską, a karą zaś jest niedola, żeby jej uniknąć powinno się ściśle przestrzegać dziesięciu przykazań Bożych. W podanym fragmencie mowa jest również o Szatanie, który jest sprawcą biedy, niezgody oraz konfliktów ludzkich, które są nieuniknione.

Chłopi robią wszystko od początku do końca. Tyczy się to nie tylko pracy, ale również zabawy. Uważają, że życie jest trudne, ale każdy powinien korzystać z niego póki może, nie zwracając uwagi na panującą wokół biedę. Jednym ze sposobów na umilenie sobie czasu jest plotkowanie "o wszystkim i o niczym". Nieuniknionymi cechami każdego chłopa jest narzekanie i marudzenie. Podczas rozmów wspominają dawne czasy, sądząc, że wtedy było lepiej. Wspomnienia dobrych czasów obrazuje cytat: "Drzewiej nie tak bywało! Posłuch był, poszanowanie starszych i zgoda!(?)".

Lipce można określić jako skansen, wieś całkowicie odciętą od świata, jakby zawieszoną w próżni. Ważną rolę odgrywa tu harmonia. Wypływa ona z porządku przyrodniczego. Narzuca ona bohaterom rytm prac polowych i domowych, rytm codziennych i rocznych czynności, nieustannie się powtarzających. Tym, co dodatkowo nadaje życiu lipczan poczucie ładu, jest kalendarz liturgiczny. Od niego również zależy rodzaj wykonywanych prac, a nade wszystko - obrzędy kościelne. Jest to rytm niezmienny od stuleci, dający poczucie trwałości pokoleń i przynależności do gromady. Świat przedstawiony w "Chłopach" można nazwać mitycznym, ze względu na ciągłe nawroty czasu i przyrody. Trwa w nim nieustanny porządek natury - kolejne nawroty narodzin i śmierci.

W lekturze widoczne jest również to, że każdy bohater ma swoje miejsce w społeczeństwie. Występuje tak zwana hierarchia. Chłopi podzieleni są na bogatych gospodarzy (Maciej Boryna), arystokrację chłopską (ksiądz), średnio zamożnych (Dominikowa) oraz na biedotę (Kuba). Zatrzymując się przy bohaterach pragnę szczególną uwagę zwrócić na Jagnę, która nie została zaakceptowana przez społeczność ze względu na inne upodobania. Jest ona osobą nieprzystosowaną do życia w gromadzie. Na tle środowiska to kobiecy "odmieniec". Jej winą było to, że nie potrafiła zapanować nad własną seksualnością. Nienawiść, jaką ją obdarzyli mieszkańcy doprowadziła do tego, że lipieckie kobiety wywiozły ją na taczkach poza wieś.

Powieść Władysława Stanisława Reymonta ukazuje wiele koncepcji ludzkiego losu, który jest nieunikniony i którego mimo wszystko nie można zmienić. Życie mieszkańców jest zdeterminowane przez naturę, ponieważ to ona wyznacza tryb życia i pozwala przeżyć. Równie ważna dla chłopa jest religia, gdyż stanowi ona kodeks, którego każdy powinien przestrzegać, jeśli nie chce być potępiony i jeśli chce otrzymać nagrodę od Boga, która czeka na niego w niebie. Jedynym lekarstwem na udane życie na wsi jest przestrzeganie wszelkich zasad moralnych, życie w gromadzie oraz kultywowanie wszystkich wiejskich tradycji.