Rzeczywistość w "Nowym Wspaniałym Świecie".

Każdy z nas na coś narzeka. Jedni na pracę, szkołę państwo. Wszystko może być powodem do narzekań. Każdy z nas chciałby mieszkać w idealnym pastwie, gdzie nic by nie budziło naszych zastrzeżeń.
Taki świat stworzył Huxley w swojej powieści. Wszyscy chcieliby mieszkać w takim państwie. Niestety świat stworzony przez autora jest antyutopią. Postaram się teraz przytoczyć argumenty na potwierdzenie tej tezy.
Ten świat jest wspaniały ale należy pamiętać o tym, że jest taki kosztem, rzeczy najważniejszych w życiu ? uczuć. Zyskali wspaniale rozwiniętą technologię, ale stracili pojęcie miłości i rodziny.
Istotną sprawą het to, że są oni wyizolowani i zamknięci. Mimo tego, że żyją wśród ludzi. Nie mają żadnych więzi rodzinnych, nie są z nikim spokrewnieni.
Należy pamiętać, że są podporządkowani dyktatorskiemu systemowi władzy. Traktowani jak przedmioty. Wykonują czynności do jakich są stworzeni (uwarunkowani). Nie mają żadnych ambicji, nie mogą się wybić spośród tłumu z tej samej grupy. Tak jak są warunkowani w Ośrodku Rozwoju i Warunkowania, tacy będą już do śmierci, która nikogo nie przerazi, nie wzruszy i której żadna bliska osoba nie będzie przeżywała.
Za tym, że jest to antyutopia przemawia też fakt, że są oni cały czas kontrolowani. Każde ich wychylenie poza normy przez nich przyjęte grozi zsyłką na wyspę. Wszystkie ruchy są kontrolowane, nie mają swobody życia.
Moje próby potwierdzenia tej tezy byłyby nie pełne gdybym nie przytoczyła najważniejszego argumentu. Ludzie z Nowego Wspaniałego Świata są zniewoleni. Funkcjonują jak zaprogramowane maszyny. Nie wiedzą, że mogliby zająć inną pozycję w tym świecie.
Nie znają radości z własnych sukcesów, nie mogą wykorzystywać życiowych doświadczeń, nie dostrzegają piękna świata co prowadzi do utraty sensu istnienia.
Społeczność Nowego Wspaniałego Świata zyskuje dużo, ale jeszcze więcej traci.