Wyjaśnij istotę myślenia mitycznego, interpretując mit o Heliosie.

Ludzie od starożytności nieustannie próbowali znaleźć wyjaśnienia na dręczące ich od wieków pytania. Nie potrafili podać racjonalnej odpowiedzi, w jaki sposób powstał świat oraz jaki jest cel jego istnienia. Z czasem społeczeństwo wyobrażało sobie, że za wszystkimi nieznanymi faktami stoją bogowie. Z wyglądu przypominali ludzi, byli nieśmiertelni i posiadali potężną władzę nad ludźmi. Z tego powodu tworzono mity, które tłumaczyły między innymi siły natury i wszystko, co istnieje.
Grecy czcili słońce, które miało ogromną i życiodajną siłę. W micie o Heliosie królestwo słoneczne było podzielone pomiędzy Apollem, dobrym panem życia i śmierci a Heliosem, który rozwoził promienie słońca od wschodu do zachodu Ziemi (w starożytności twierdzono, że ziemia jest płaska). Helios był pięknym i uroczym młodzieńcem. Mieszkał w wielkim i gustownym pałacu ze złota, którego blask był zewsząd widoczny. Niezwykle zdobiony kością słoniową i kamieniami szlachetnymi wzbudzał podziw wśród bogów. Na błyszczącym tronie siedział odziany w purpurę bóg słońca w otoczeniu Dni, Miesięcy, Lat i Stuleci. Na jego głowie widniała promienista korona.
Syn Heliosa Faeton miał wątpliwości co do jego pochodzenia. Ojciec zaprzeczył jego obawom i przysiągł, że spełni jego wszystkie życzenia. Wówczas młodzieniec poprosił o przejażdżkę słonecznym wozem. Helios nie był zachwycony, ale musiał dotrzymać obietnicy. Faeton, gdy wyruszył ognistym rydwanem, konie wyczuły w nim brak doświadczenia i zboczyły z trasy. Tam, gdzie konie opadały najniżej, soczyste łąki zamieniały się w pustynię, tymczasem ludziom pociemniała skóra. Zeus postanowił nadać kres wyprawie Faetona i raził go piorunem. Spadł do rzeki Erydan, a jego imię upamiętniono, nazywając lekki wóz jego imieniem (aktualnie określenie wyszło z użycia).
Helios nie posiadał żadnych świątyń oraz ołtarzy, chociaż ludzie modlili się do niego. Jedynie wyspa Rodos była mu w całości poświęcona. W porcie stał trzydziestometrowy posąg Kolosa rodyjskiego. Niestety, został zniszczony pod wpływem trzęsienia ziemi, a jego szczątki zostały wywiezione na dziewięciuset wielbłądach i sprzedane.
Mit o Heliosie wyjaśnia nam powstanie dnia i nocy za pośrednictwem ognistego rydwanu. Słoneczny wóz można porównać do słońca, które porusza się po niebie od wschodu do zachodu. Siły natury otrzymały cechy ludzkie. Występuje personifikacja jednostek czasu. Dni, Miesiące, Lata i Stulecie znajdowały się w otoczeniu boga słońca. Pustynie powstały w skutek lekkomyślności Faetona, w konsekwencji mieszkańcy tego obszaru są ciemnoskórzy. Ludzie podziwiali Heliosa i modlili się do niego rano i wieczorem. Na jego cześć wzniesiono posąg na wyspie Rodos. Ukazywali go jako bogatego i urodziwego młodzieńca, co świadczyło o jego uwielbieniu wśród śmiertelników.
Mity w starożytności były ważną częścią kultury. Społeczeństwo, nieznające praw fizyki, nie rozumiało wielu zjawisk i reakcji zachodzących w przyrodzie. Starali się z tym uporać. Opowiadali sobie przedziwne historie o bogach, przez co rozwijała się ich wyobraźnia. Powstawały liczne symboliczne pojęcia, metafory i przysłowia, które są używane w codziennym życiu aż do dnia dzisiejszego.