Charakterystyka Wertera na podstawie listu z 4 grudnia.

Na podstawie listu z 4 grudnia scharakteryzuj Wertera i przedstaw istotę romantycznej choroby wieku.

Werter jako główny bohater utworu Goethego jest wzorcowym przykładem człowieka romantycznego – nieszczęśliwie zakochanego, wrażliwego, młodego. Człowiek ten cierpiał z powodu nieodwzajemnionej miłości do kobiety, damy która nie mogła odwzajemnić jego uczuć.
W liście który wysłał 4 grudnia Werter jest u kresu wytrzymałości. Nie potrafi słuchac melodii które jego ukochana gra na fortepianie. Płacze gdy zauważa jej obrączkę, nie może pogodzić się z jej zamążpójściem. W sytuacji opisanej w liście bohater jest rozdwojonywewnętrznie, w jednej chwili melodia grana przez Lottę ukoiła go, uspokoiła jak sam pisze: „ …poczułem się tak pocieszony na duchu…”, a zaraz potem popada w marazm, przypomina sobie wszystkie smutne chwile, swoją samotność, zawiedzione nadzieje.
Werter był czlowiekiem impulsywnym, wybuchowym, pełnym sprzecznych emocji, ukazał to sposób w jaki kazał kobiecie przestać grać. Mieszczanin był człowiekiem egoistycznym, to Lotta miała przestać grać, ponieważ nie mógł słuchac jej gry, on sam nie mógł wyjść z jej domu. Skazywał się na cierpienie, bowiem czemu spędzał z ukochaną tyle czasu skoro sprawiało mu to ból? Czemu wrócił z ucieczki? Czemu nie szukał szczęścia gdzie indziej?
Tutaj ukazuje nam się Werter, jako człowiek, który zapadł na straszną chorobę. Przypadłość, która dziesiątkowała romantyków, nie ominęła bohatera powieści Goethego, co więcej to od jego imienia wzięła swoją nazwę – werteryzm. Była to postawa człowieka, którego cechowała: wybujała wyobraźnia, uczuciowość, widzenie świata przez pryzmat marzeń i poezji, niezgoda na konwencje obyczajowe i normy moralne, której towarzyszy pesymistyczne poczucie bezcelowości życia. Zazwyczaj, podobni jak w przypadku Wertera „romantyczna choroba wieku” kończyła się samobójstwem. W liście z 4 grudnia, pokazują nam się tylko niektóre objawy owej choroby: chwiejność emocjonalna, marazm, świadomośc bezsensu istnienia, żal do świata.
Ten młody mężczyzna często użalał się nad sobą, zamiast działać, walczyć , wolał być biernym, przyglądać się szczęściu ukochanej i Alberta. Błagał Boga, by położył kres jego cierpieniom, jednakże sam nic z tym nie robił, nie licząc końcowego aktu - samobójstwa. W listach skarżył się na swój los, na miłość, na Lottę, na Alberta, nie dostrzegał jednak, iż swoja postawą, iż krzywdzi innych.
W liście z początku grudnia, ukazuje się tez,tak typowa dla romantyzmu, obecność dzieci w jego życiu. Oto siostrzyczka Charlotty bawi się na jego kolanach, a on wzruszony całą sytuacją: fortepianem, ukochaną grającą na instrumencie, wspomnieniami, wzrusza się, zaczyna płakać.
Lotta, zauważa chorobę młodego mieszczanina. Uważa, że jest on chory, że potrzebne mu ukojenie, odpoczynek. Widzi, ze przebywanie z nią wywołuje u Werter niepokojące objawy. Jest on nieobecny duchem, łatwo się wzrusza, nie smakują mu ukochane wcześniej potrawy.
Podsumowując, Werter jest idealnym przykładem mężczyzny przeżywającego romantyczną chorobę wieku. Bohater ulega uczuciem i ignoruje rolę rozumu w swo9im życiu. Nieszczęśliwcy okresu „ burzy i naporu” byli egocentryczni, nie potrafili zaakceptować świata, co najczęściej prowadziło ich do samozagłady, tutaj samobójstwa.