Giaur jako bohater byroniczny

?Giaur jako bohater byroniczny?

Giaur to tytułowy bohater powieści Georga Byrona. Jest to postać, której dzieje naznaczone są nieszczęśliwą, wręcz tragiczną miłością, cierpieniem, zbrodnią i samotnością. Człowiek zamknięty w sobie, skryty i samotny indywidualista, który nie akceptuje praw rządzących światem i nie szuka kontaktu z ludźmi. Walczył o swoje i zawsze wygrywał, nie znał słowa: porażka itp. Jego postać jest tajemnicza i buntownicza; określa się go jako: "tajemniczego zbrodniarza o czułym sercu i wrażliwym sumieniu".
Uznawał prawo miłości za nadrzędne. Buntował się przeciwko panującej rzeczywistości i konwenansom, samotnie walczył o prawo do indywidualizmu i wolność swojego narodu. Gotów był oddać życie za własne ideały.
Był niezależny, dumny i znał własna wartość, wywyższał się nad tych, którzy nie potrafili go zrozumieć (np. mnich-spowiednik).
?Pilniejszy badacz odgadnie z wejrzenia
Wielkość umysłu, zacność urodzenia?
Z fragmentu tego wynika, iż Giaur był człowiekiem inteligentnym i dobrze urodzonym, teoretycznie powinien więc mieć dość dobrze rozwinięte poczucie moralności i sprawiedliwości. Miał jednak za nic ogólnie przyjęte normy moralne, prawne i religijne.
Nie znamy jego pochodzenia (prócz tego, ze obecnie mieszka w Grecji), wykształcenia, przeszłości, czy chociażby imienia (Giaur w jęz. Arabskim oznacza człowieka innej wiary niż islam, zwłaszcza chrześcijanina).
Zakochał w Leili - jednej z żon Hassana. Nie podporządkowywał się obyczajom i zasadom moralnym. Uznawał prawo miłości za nadrzędne.
Hassan dowiedziawszy się o zdradzie swej nałożnicy nakazał rzucić ją w śmiertelną kipiel morskich fal.
Giaur poprzysiągł pomścić Leile. Kierowany jedynie rządzą zemsty, napadł na Hassana i brutalnie go zamordował.
Niestety Zabicie Hassana nie uśmierzyło jego bólu oraz nie dało satysfakcji jakiej pragnął. Giaur czuł się winny za śmierć Leilii, ponieważ to z jego powodu zginęła. Ta myśl nie dawała mu spokoju, jak również widok zabitego Hassana i jego zimny wzrok. Cierpienie jego było tym boleśniejsze, że musiał trawić swe uczucia w samotności.
Jego wielką i jedyną miłością była Leila, z której stratą nie może się pogodzić
Po sześciu latach samotności, tułaczki i cierpień osiedlił się w klasztorze, choć nie uczestniczył w mnisich obrządkach i w nie długim czasie zmarł.
Będąc na łożu śmierci, do końca pozostaje wytrwały w swych przekonaniach.
Nawet swej ostatniej spowiedzi nie odbywa w sposób konwencjonalny, gdyż jest ona manifestacją jego zatwardziałości i niezgody ze światem. Nie jest to wyznanie grzechów, lecz opowiadanie o życiu i jego podsumowanie. Nawet swego spowiednika, bezimiennego mnicha, nie traktuje z szacunkiem:
?Widzę, kapłanie, że tobie obrzydłem,
Drżysz i odwracasz oczy pełne trwogi?.
Podczas owej spowiedzi Bohater udowadnia nam ze potrafi kochać do śmierci i dla tej miłości mógłby zrobić wszystko. Ma dużo godności, gdyż chce ponieść odpowiedzialność za swoje postępowanie.
Giaur do końca swych dni niczego w swoim życiu nie żałuje i gdyby mógł je przeżyć jeszcze raz, postąpiłby dokładnie tak samo.
?Choć moje życie zda się tak zbrodnicze,
Gdybym mógł odżyć, żyłbym tak, jak żyłem?
Myślę, że przedstawione przeze mnie argumenty w stu procentach świadczą o tym, że Giaur był, jest i będzie bohaterem byronicznym,