Źródła historyczne i ich rodzaje

Źródłem historycznym są wszelkie trwałe ślady celowej działalności człowieka w warunkach społecznych

Czyli mówiąc prostym językiem cokolwiek, co mówi o historii

Chcąc wykorzystać prawidłowo informacje zawarte w źródle, badacz przeprowadza dwojaki rodzaj jego krytyki: zewnętrzną i wewnętrzną krytykę źródła. W krytyce zewnętrznej ustala się czas powstania, autorstwo i autentyczność źródła. W krytyce wewnętrznej poddaje się analizie jego treść i wiarygodność.

Podział źródeł na pisane i niepisane

Źródła niepisane:
- Archeologiczne (wykopaliskowe): szczątki naczyń, uzbrojenia, przedmiotów codziennego użytku, szczątki ludzkie i zwierzęce
- Obiekty architektoniczne: świątynie, pałace, zamki, dawne kamienice, gospodarstwa
- Dzieła sztuki: obrazy, posągi, rzeźby, biżuteria itp.

Źródła pisane

- Aktowe (dokumentacyjne; normatywne) są to źródła powstałe na użytek administracji, np.: notatki urzędowe, spisy inwentarza gospodarczego, protokoły, sprawozdania, skodyfikowane prawa, edykty
- Epistolarne (listowe) jest to wszelkiego rodzaju korespondencja
- Historiograficzne: kroniki, roczniki, spisane kazania, pamiętniki, wspomnienia
- Hagiograficzne: żywoty świętych
- Biograficzne: np. żywoty cesarzy, monarchów