Sekty

Słowo "sekta" (od łac. "secare" - odcinać, odrąbywać) - oznacza "grupę religijną, która oderwała się od któregoś z wielkich Kościołów panujących, wielkiej religii czy grupę izolującą się od ogółu społeczeństwa, silnie akcentującą rolę przywódcy. W przeciwieństwie do Kościoła sektę cechują następujące właściwości: podszywanie się pod grupę religijną, kulturalną lub terapeutyczną. kierownictwo typu charyzmatycznego, odwołujące się do nadprzyrodzonego autorytetu; dobrowolność uczestnictwa; chociaż nie każdy może zostać członkiem sekty, to jednak przynależność do niej nie jest obowiązkowa; przekonanie członków o ich wyjątkowości i wyłączności; ślepe podporządkowanie się członków przywódcom ruchu - władza totalitarna; zastosowanie rozbudowanego systemu kontroli, zakazów i kar, oraz technik psychologicznych; bezkompromisowa, radykalna postawa członków sekty wobec świata i uznawanych wartości, często połączona ze ślepym fanatyzmem; darmowa praca członków dla grupy i przywódcy izolację od świata zewnętrznego wynikającą z własnego, odrębnego, najczęściej opozycyjnego systemu wartości; silna więź wewnętrzna, najczęściej dla jej członków jedyna, a także wymóg bezwzględnej lojalności; kierowanie się woluntaryzmem w postępowaniu; tendencja do jednostronnej interpretacji doktryny i zawężenia kultu; fanatyzm w wyznawaniu prawd i zamknięcie na wszelki dialog z obcymi.
Zjawiskiem pokrewnym do sekt są "kulty" lub "ruchy kultowe". Słowo "kult" (od łacińskiego "cultus" - oddawanie czci bóstwu i czynności o charakterze rytualnym) podkreśla mocniej aspekt indywidualizacji życia religijnego w obrębie kultu. Celem uczestników tej luźnej i mało zwartej struktury społecznej jest czysto osobiste doświadczenie ekstatyczne, komfort oraz uzdrowienie fizyczne. Zamiast wstępowania do kultu, aktu, który wymagałby zgody innych, wybiera się po prostu wiarę w określone teorie i przestrzeganie określonych praktyk, a zgoda innych przestaje być konieczna.
Kult charakteryzuje się odmiennymi od konwencjonalnych poglądami na to, co jest realne, możliwe i moralne. Kulty to często ruchy zostające w opozycji do dominującej tradycji naukowej, np. kulty lecznicze, astrologia czy Ruch Potencjału Ludzkiego. Niektóre kulty cechuje efemeryczność; brak określenia wyraźnych granic grupy, scentralizowanego przywództwa i standaryzacji doktryny; minimalne wymagania w stosunku do uczestników, którzy mogą się między sobą znacznie różnić pod względem zaangażowania. Kult określany jest też jako "sekta dla wybrańców" i "władza nad psychiką człowieka". Cztery elementy kultu szkodliwego: werbunek nowych członków dokonuje się bez podania ścisłych i bliższych rnformacji o celach i pracy grupy; grupa lub jej przywódcy czerpią korzyści materialne z tytułu posiadania członków bądź bezpośrednio, przez zagarnianie ich pieniędzy, bądź pośrednio -poprzez zmuszanie ich do pracy, za którą nie otrzymują nic albo bardzo nędzne wynagrodzenie; wśród członków grupy urabia się przekonanie, że inne poglądy i postawy są błędne i niesłuszne; skrzywdzeni zostają bliscy i znajomi członków grupy - rodzina, przyjaciela także oni sami. Właściwie nie można wyznaczyć wyraźnych różnic między kultem a sektą. Często stosuje się, zamiennie lub bliskoznaczne z pojęciem "kult", nowych terminów, jak np. "nowe ruchy religijne".
 Skutki przynależności do sekt i kultów:
 destrukcja zdrowia psychicznego a nierzadko i fizycznego członków;
 całkowitej zależność adeptów od grupy przy zniszczeniu związków rodzinnych i społecznych;
 lęk i nieumiejętność życia w społeczeństwie;
 utrata majątku, pracy, szkoły;

Cechy charakterystyczne niektórych sekt:
 Nowy mesjasz - zbawca (np. Sun Myung Moon, który twierdzi, że Chrystusowi nie udało się zbawić nas - poniósł klęskę na krzyżu i nie zmartwychwstał; nowym zbawicielem jest teraz sam Moon).
 Nowe księgi objawione obok Biblii (np. J. Smith, który twierdzi, że otrzymał od anioła na złotych tablicach Księgę Mormona).
 Nowa interpretacja Biblii według tłumaczenia czy objawienia jakiegoś proroka, mistrza duchowego - guru, którego nauki stawiane są na równi lub wyżej niż Biblia (np. "Boska Zasada" Moona).
 Przeakcentowanie a czasem podporządkowana doktryny wiary jakiemuś jednemu aspektowi, który w Biblii jest marginalny lub nieaktualny w Nowym Testamencie (np. zakaz transfuzji krwi u Świadków Jehowy).
 Wybiórcze stosowanie cytatów z Biblii i naginanie ich do swoich nauk (np. Świadkowie Jehowy).
 Nadawanie nowego znaczenia słowom z Biblii (np. Świadkowie Jehowy, Kościół Scientologiczny).
 Synkretyzm tzn. pomieszanie prawd wiary i praktyk z różnych religii (najczęściej pochodzenia wschodniego np. Haare Kriszna, Misja Czajtanii, Wiara Bahai i inne).
Kult - (łac. cultus - oddawanie czci, rytuał) - w odróżnieniu od sekt nie ma struktur, formalnej przynależności ale wiara w pewne teorie i praktyki wymyślone przez założyciela czy guru; celem jest indywidualny, osobisty kontakt z "nadprzyrodzonością", doświadczenie ekstazy "duchowej", "uzdrowienia czy "zbawienia"; wykrzywienie wiary, religijności, prawd naukowych a nawet zdroworozsądkowego, logicznego myślenia (np. ruch potencjału ludzkiego); posługiwanie się magią, czarami i okultyzmem (np. kulty lecznicze).
Sekty reklamują się jako "jedyne rozwiązanie" problemów osobistych i społecznych, "prawdziwe" poznanie prawdy o sobie i świecie (wschodnie ruchy samoświadomości, jogi i medytacji np. Haare Kriszna, Misja Czajtanii, Kościół Scientologiczny, Transcendentalna Medytacja - TM). Proponują bardzo uproszczone (a więc nieprawdziwe) rozwiązania "wszystkich" najtrudniejszych problemów, uzdrowienie ze "wszystkich" chorób i "prawdziwe" szczęście bez cierpienia już tu, na ziemi. Reklamują się też jako odkrywcy zagubionej czy nowo objawionej prawdy, znawcy psychiki i duchowości człowieka. Posługują się przy tym fałszywymi autorytetami, pseudonaukowymi teoriami i mitami (TM, Kościół Scientologiczny). Przedstawiają się często (dla ukrycia swych prawdziwych celów) jako grupy i organizacje chrześcijańskie, dobroczynne, terapeutyczne czy naukowe.
Oto niektóre z nich: Komitet Pokoju (sekta moonistów), Świecki Ruch Przyjaciół Człowieka "Anioł Pański", Instytut Wiedzy o Tożsamości "Misja Czajtanii", Chrześcijańscy Badacze Pisma Świętego, Ruch pod Wezwaniem Ducha Świętego dla Zjednoczenia Światowego Chrześcijaństwa (sekta moonistów), Chrześcijańska Nauka.
Zdarza się, że sekty, zanim zyskają swą odrębność organizacyjną, egzystują wewnątrz Kościoła jako grupy o specyficznej, nawet uznanej, duchowości. Grupy te często opierają swe nauczanie bardziej na objawieniach prywatnych niż na Biblii i nauce Kościoła (Maryjne Dzieło Pokuty, ruch oparty na pseudoobjawieniach w Oławie itp.).
Sekty przedstawiają świat jako opanowany przez grzech, zło, szatana i skazany na zagładę. Jedynymi "sprawiedliwymi" są członkowie sekty i ci będą uratowani.
Zbawienie wyobrażają sobie bardzo różnie. Świadkowie Jehowy uważają, że w raju na ziemi "144 tys. "wybranych" będzie rządzić wiernymi członkami sekty, którzy zmartwychwstaną.. Sekta Antrowis" twierdzi, że "wybranych" uratują kosmici na latających talerzach.
Zbawienie osiąga się w sposób zupełnie inny niż w chrześcijaństwie np. przez kolejne wcielenia - reinkarnację, medytację, mantrowanie (Haare Kriszna, Medytacja Transcendentalna), poddanie się specyficznej psychoterapii (Kościół Scientologiczny), posłuszne wypełnianie nałożonych zadań - szczególnie misyjnych (Świadkowie Jehowy).
Członkowie sekt są zwykle nietolerancyjni a czasem agresywni wobec inności, różnorodności a swoją doktrynę, formy kultu i religijności uważają za jedynie słuszne. Do swojej grupy starają się zdobyć nowych członków skłaniając ich do porzucenia Kościoła (prozelityzm) a nierzadko do opuszczenia ich rodzin i środowiska. Postawa sekciarska nie dotyczy tylko członków sekt ale praktycznie każdego człowieka, jeśli jest on fanatyczny i nietolerancyjny wobec innych, niezależnie od przynależności do Kościoła.
Werbunek do sekt prowadzony jest zwykle metodami nieetycznymi. Zwykle wobec nowego adepta sekta stosuje manipulację, aby ukryć prawdziwy cel zainteresowania nim. Aranżuje się "przypadkowe" spotkanie, okazuje "bezinteresowną" miłość, a członków sekty przedstawia jako wspaniałych i wyjątkowo dobrych ludzi. Ta pozorna bezinteresowność, "bombardowanie miłością", okazywanie pomocy psychicznej i materialnej są natychmiast wycofywane w razie braku posłuszeństwa. Kandydat do sekty poddawany jest ukrytej indoktrynacji przy zastosowaniu różnych metod manipulacji, hipnozy, a nawet działaniu narkotyków.
W nauczaniu sekt pojawiają się różne półprawdy i kłamstwa. Terminy chrześcijańskie w sposób zupełnie nieuprawniony utożsamiane są z hinduskimi (miłość, prawda, oświecenie, światłość). Podobnie zestawia się różnych guru i hinduskich duchowych "mistrzów" medytacji zen i jogi z bohaterami biblijnymi oraz z katolickimi świętymi. Mistyczne doświadczenia świętych Kościoła utożsamiane są z hipnozą, euforią narkotyczną czy doświadczeniami joginów. Mitologia przedstawiana jest jako "źródło mądrości". Werbując nowych członków sekty posługują się oczernianiem innych grup religijnych, a błędy Kościoła, duchownych są przejaskrawione. Używa się też pochlebstwa, obietnic, zastraszania (Kościół Scientologiczny) a także flirtu miłosnego jako okazywanie miłości Bożej potrzebującym (Rodzina albo tzw. Dzieci Boże).
Przemiana wewnętrzna członków sekty następuje szybko pod wpływem indoktrynacji, która prowadzi do porzucenia Kościoła, wiary, czasem szkoły, rodziny, przyjaciół i dotychczasowych zainteresowań. Indoktrynacja zmierza nie tylko do zmiany przekonań, ale ingeruje w życie psychiczne i duchowe aby ukształtować zupełnie innego człowieka - posłusznego i oddanego. Całe życie podporządkowane jest interesom sekty. Wiele sekt ma swojego "guru" - duchowego mistrza, przywódcę, którego uważa za wysłannika niebios, świętego i nieomylnego lub wprost za wcielenie bóstwa (np. Moon). Członkowie sekty muszą być mu bezwzględnie i bezkrytycznie posłuszni, a wobec opornych członków stosowane są różne sankcje - od wycofania miłości aż po przemoc psychiczną i fizyczną.
Techniki przemiany osobowości stosowane w sektach są najczęściej szkodliwe dla psychiki ludzkiej (wielu byłych członków sekt potrzebuje później leczenia psychiatrycznego). Oto niektóre z nich:
 bombardowanie miłością i wycofywanie jej - odbiera poczucie bezpieczeństwa i uzależnia od osób z danej grupy;
 pobudzanie poczucia małej wartości, winy i różnych lęków - prowadzi do poczucia bezpieczeństwa tylko wewnątrz sekty i pod warunkiem posłuszeństwa;
 pobudzanie zmiennych uczuć i nastrojów - służy do ukształtowania ich według innego wzorca bardziej przydatnego dla sekty;
 kontrola czasu - powoduje poczucie osaczenia, niemożliwość autorefleksji;
 ograniczenia snu i posiłków (posty) - człowiek staje się bezkrytyczny, przechodzi od potulności, apatii do agresji i poczucia winy
 hipnoza - odbiera wolność decyzji i siłę woli;
 leki psychotropowe i narkotyki (podawane nawet bez wiedzy członków) - powodują uzależnienie od nich i od wrażeń nimi wywołanych;
 izolacja - może wywołać złudzenia i halucynacje
 mantrowanie i medytacje - często powodują autohipnozę, izolują od otoczenia, zmieniają duchowość zaburzając relacje do Boga, ludzi i samego siebie;
Skutkiem indoktrynacji w sekcie najczęściej jest zatrzymanie i cofnięcie się w rozwoju osobowościowym aż do poziomu niezaspokojonego i zagubionego dziecka (pomimo dojrzałego wieku), które jest gotowe na wszystko, aby tylko otrzymać uznanie, akceptację i poczucie bezpieczeństwa od guru i jego sekty. Wszystkie relacje zewnętrzne, nawet z najbliższą rodziną, są pod kontrolą (często nakazuje się je zerwać) aby nikt poza sektą nie miał wpływu na jej członka. Członek sekty jest często nie przystosowany do normalnego życia w społeczeństwie, gdyż boi się zagłady i potępienia wraz z grzesznym światem. Dlatego tak trudno mu opuścić sektę, która zapewnia o swym wybraniu (i to wyłącznym ) do zbawienia. Dlatego po opuszczeniu sekty pojawiają się lęki przed ludźmi, nieufność, wrogość i stany depresyjne. Wtedy często potrzebna jest dobra psychoterapia (uwaga! - wiele sekt posługuje się nią dla zyskania zwolenników) lub leczenie psychiatryczne. Po wyjściu z sekty najbardziej jednak potrzebna jest zdrowa wspólnota, najlepiej rodzina, gdzie człowiek będzie zrozumiany i kochany.
Przyczyny wstępowania do sekt (zwłaszcza młodych) są dość złożone, ale na pierwszym planie sytuuje się kryzys autorytetów (rodziców, nauczycieli, Kościoła, państwa i innych organizacji) oraz poczucie wyobcowania, niezrozumienia przez te autorytety. Zwłaszcza brak więzi rodzinnych i przyjacielskich powoduje poszukiwania zrozumienia i miłości gdzie indziej. Także kryzys wewnątrz Kościoła, który odbierany jest bardziej jako jedna z wielu organizacji niż jako wspólnota wiary i miłości. Do sekt wpadają głównie ludzie młodzi poszukujący swego miejsca w społeczeństwie i sensu w życiu. Gdy młody człowiek jest nie wysłuchany , nie rozumiany przez najbliższych, a w Kościele nie znajduje entuzjazmu i wspólnoty wiary to może się zdarzyć, że sekta stanie się dla niego atrakcyjnym miejscem gdzie znajdzie pozorny tego, czego szuka. Dopiero po pewnym czasie okaże się, że zamiast rozwiązania problemów ma jeszcze bardziej pogmatwane wnętrze a często i życie.
Aby przeciwdziałać sektom nie wystarczy ostrzegać ale przede wszystkim trzeba nam zrobić uczciwy rachunek sumienia: jak wygląda nasza relacja z Jezusem, nasze życie Ewangelią; czy z miłością słuchamy naszych dzieci i znajomych; czy angażujemy się w życie Kościoła i jego misję ewangelizacyjną; na ile tworzymy środowisko gdzie poszukujący mogą odnaleźć żywą, pełną entuzjazmu wiarę? Zagrożenie sektami nie minie samo z siebie ale zależy od każdego z nas.


Do specyficznych cech wyróżniających sektę można zaliczyć:

tylko oni Misjonarska gorliwość Najbardziej rzucającą się w oczy cechą sekt jest gorliwość, z jaką członkowie prowadzą działalność rozpowszechniającą swe koncepcje. Wierząc, że to oni znają wyłącznie prawdę o Bogu, i o jedynym posłaniu, które świat pragnie usłyszeć i bez którego jest skazany na zagładę i potępienie.
wódz Przywództwo charyzmatyczne Zwolennicy przywódcy, wierzą w jego inność w stosunku do zwyczajnych śmiertelników i w jego wyjątkową moc.
zbawienie tylko u nich Prawda wyłączna Ma ona niemal wyłączne prawo do prawdy. Wysuwają one twierdzenia, że prawdziwe zbawienie można znaleźć jedynie zostając ich członkiem i w ten sposób akceptując ich wierzenia, przyjmując praktyki, lub zaczynając używać zalecanych technik.
rodzinę zastępuje sekta Nadrzędność grupy Stanowisko wyłączności sekty prowadzi z kolei do wiary, że owa sekta stanowi grupę elitarną. Ponieważ jej członkowie doświadczają wiedzy, znają prawdę lub stosują określone techniki, dochodzą do przekonania, że różnią się lub górują nad tymi, którzy nie należą do ich grona.
ścisły rygor i pranie mózgu Ścisła dyscyplina Ścisła dyscyplina przyjmuje formę kontroli nad niemal wszystkimi aspektami życia członków, tak, że mają oni mało czasu na cokolwiek innego niż działalność w sekcie.
nie ma swobody myśli Dławienie indywidualności Ponieważ w sektach nie ma miejsca dla buntowników, większa część procesu kształcenia, szczególnie nowicjuszy, skierowana jest na dławienie indywidualności. Członkowie wyrzekają się odpowiedzialności osobistej i oddają się bez reszty w ręce swych przełożonych. Nie ma miejsca dla swobody myśli, różnic interpretacyjnych lub niezależności postępowania.
dziedziny odchyleń wiary Odchylenia doktrynalne Autorytet. Sekty dodają do Biblii ludzkie źródło autorytetu utrzymując, że jedynie słuszna interpretacja Biblii proponowana jest przez ich przywódcę lub w łonie ich organizacji. Bóg. Obraz Boga różny od Biblii, który ukazany jest na Osobie Chrystusa. Chrystus, staje się szczególną istotą ludzką, która bardziej niż inne istoty ludzkie pokazuje nam, jaki jest Bóg. Zbawienie. Sekty wymagają od ludzi, aby sami swoje zbawienie przygotowali.
manipulacja psychiką Techniki zniewalania To przede wszystkim kompletna izolacja zwerbowanych do sekty od rodziny i dotychczasowego towarzystwa; to także oddziaływanie za pomocą rytuałów (tańce, stroje, kadzidełka, monotonne śpiewy), które wprowadzają w trans, wzmacniają poczucie bezpieczeństwa i przekonanie o przynależności do grupy: ponadto posługiwanie się hermetycznym językiem (żyjesz we wspólnocie, w rodzinie, wśród braci i sióstr, a przywódca grupy jest twoim ojcem, mesjaszem, prorokiem); kolejnym elementem techniki zniewalania jest systematyczne odmawianie "modlitewek" z jednoczesnym potępianiem "błędów" dotychczasowego życia i składaniem obietnic o porzuceniu go; wreszcie propagowanie bezgranicznej wiary w zasady nowej nauki, których nie można podważyć.

Sekty sa grupami czy ruchami religijnymi, ktore wyodrebnily sie z jakiejs religii, kosciola lub wiekszych wspolnot religijnych. Poniewaz nazwa ma sens pejoratywny, zastepuje sie ja innymi okresleniami: "kulty", "Nowe ruchy religijne", "nowe grupy religijne", "nowe religie mlodziezowe" i "denominacje", co zaciera ostrosc znaczeniowa. W historii zmienialo sie rozumienie "sekty", ktora nie zawsze miala sens religijny. Do charakterystycznych cech sekty zalicza sie nastepujace:
 odlaczenie sie od jakiejs religii, Kosciola czy wiekszej wspolnoty religijnej (zdarza sie takze poza chrzescijanstwem),
 przypisywanie wylacznie sobie prawdy i srodkow zbawienia (ekskluzywizm) oraz laczacy sie z tym izolacjonizm i antyekumenicznosc, czym roznia sie od Kosciolow wolnych,
 przyznawanie przywodcy wybitnej roli doktrynalnej i administracyjnej,
 przyjmowanie dodatkowego objawienia zwiazanego najczesciej z osoba zalozyciela lub przywodcy
 proste i pewne odpowiedzi na wazne pytania czlowieka
Dynamiczny rozwoj sekt wystepuje przy koncu stuleci, tym bardziej tysiacleci. W ostatnim dwudziestoleciu w poszczegolnych krajach europejskich pojawilo po kilkadziesiat, a nawet powyzej stu nowych sekt (kultow, grup religijnych...) Pod wzgledem formalnym i tresciowym (teologicznym, socjologicznym, psychologicznym geograficznym, historycznym, etnicznym, rasowym) istnieje wiele typow sekt. Sa na ogol odpowiedzia na doktrynalne, moralne czy prawne niewlasciwosci w macierzystym Kosciele (religii, wiekszej wspolnocie religijnej):
1. Odwolujace sie do korzeni, np. w sredniowieczu waldensi, a pozniej "apostolskie wspolnoty", liczne od XIX w. w anglikanizmie i protestantyzmie kontynentalnym; na ogol uznaja siebie za Kosciol ostateczny, czyli odnowiony Kosciol pierwotnego chrzescijanstwa; na ok. 900.000 czlonkow ok. polowa zyje w Niemczech - Kosciol(y) Chrystusa (ok.2 mil.); Wspolnoty Apostolskie (Wspolnoty Katolickoapostolskie - w wielu krajach; ponad 300 wspolnot w polnocnych Niemczech; - Kosciol Nowoapostolski - w swiecie ok. 2.000.000, w Europie ok. 470.000 w tym, w Niemczech ok. 400.000; Wolne Wspolnoty Apostolskie, zwl. w Niemczech, Holandii i Szwajcarii).
2. Fundamentalistyczne, ktore przyjmuja zasade doslownego rozumienia ksiag swietych (Biblii, Koranu), np. liczne formy badaczy Pisma Swietego (Badacze Pisma Swietego, Wolni Badacze Pisma Swietego, Polscy Badacze Pisma Swietego, Chrzescijanscy Badacze Pisma Swietego, Swiecki Ruch Misyjny "Epifania"; fundamentalisci islamscy siegaja po przemoc, by prawo panstwowe opieralo sie na prawie Koranu; Swiadkowie Jehowy lacza fundamentalistyczny biblicyzm z oficjalna i zmieniajaca sie interpretacja Biblii narzucona przez centrale w Brooklynie.
3. Apokaliptyczne, ktore rychly koniec swiata czynia glownym tematem swego zwiastowania, np. Adwentysci Dnia Siodmego (od W. Millera + 1849) wraz z kilkudziesiecioma mniejszymi wspolnotami adwentystycznymi licza w swiecie ok. 4 mil., w Niemczech ok. 40.000, w Polsce ok. 9.000. Wyrosla z chrzescijanstwa, ale nie chrzescijanska (odrzuca nauke o Trojcy Swietej i bostwie Chrystusa) sekta Swiadkow Jehowy, ktora za swoim drugim (po Charles Taze Russellu +1916) zalozycielu, Jozefie Franklinie Ruthefordzie (1942) glosi rychly Armagedon, czyli wielka walke w niebie miedzy silami dobra i zla, po ktorym nastapi tysiacletnie krolowanie 144.000 wybranych Swiadkow Jehowy.
4. Odwolujace sie do nowych objawien. Mormoni, czyli Kosciol Jezusa Chrystusa Swietych Ostatnich Dni, zal. przez Josepha Smitha (1805-1844) w USA odwoluja sie do tzw. Ksiege Mormona, ktora zawiera wiele nauk sprzecznych z Biblia w nauce o Bogu (politeizm), czlowieku (poligamia, milenaryzm) i Kosciele (Chrystus zalozyl Kosciol przez Smitha). Swietna organizacja misyjna i efektywna dzialalnosc ekonomiczna (np. hotel Mariott w Warszawie) zyskuja licznych zwolennikow rowniez w Europie, ok. 4.000.000.
5. Odwolujace sie do wlasnej misji prorockiej i mesjanskiej lub boskiego wcielenia. Ruch Grala (Gralsbewegung), nie chrzescijanska sekta gnostycko-synkretystyczna glosi wielostopniowe emanacje Boga. Zalozyciel, O.E. Bernhardt (1875-1941) podawal sie za dawce nowego objawienia i wcielenie bostwa. Ruch Muna, zostal tak nazwany od zalozyciele San Myung Moona, Koreanczyka, ktory w ksiazce Zasady boze (1957) oglosil sie drugim Mesjaszem. Zwolennicy musza porzucic wlasne rodziny, bezwzglednie sluchac, pracowac dla ruchu i apostolowac. Elementy biblijne zostaly zmieszane z elementami religii azjatyckiej. bog jest nieosobowa moca, odkupienie przez Chrystusa bylo niedoskonale, uzupelniaja je doskonaly Adam, czyli Moon, i jego przyjaciolka, doskonala Ewa. Korea jest ziemia swieta. Krzyz symbolizuje kleske, a Ruch Muna jest droga sukcesu. Rozwija sie zwlaszcza w Korei, Japonii, USA i Europie Zachodniej (ponad 2.000.000). Rozne nazwy: Swieta i Spirytystyczna Wspolnota na Rzecz Zjednoczenia Calego Chrzescijanstwa, Wspolnota Ducha Swietego na Rzecz Zjednoczenia Calego Chrzescijanstwa, Ruch Zjednoczenia, Kosciol Zjednoczenia).
6. Gnostyckie, ezoteryczne, antropozoficzne i okultystyczne. Wyjatkowy dynamizm wykazuje ruch Nowa Era (Epoka) - New Age, powstaly w 60 latach w USA (glowni tworcy: Marily Freguson, Fritjof Capra, Stanislaw Grof, Ken Wilber, Gregory Bateson, Georg Trevelyan), laczy elementy okultyzmu, spirytyzmu, teozofii, satanizmu, wschodnich medytacji, mistyczno-magicznej duchowosci szamanskiej w polaczeniu z haslami humanistaryzmu, harmonii, milosci, naukowosci, ekologii, ekumenizmu i nowoczesnosci. W Niemczech Zachodnich i Anglii w 1992 roku 18% ogolu sprzedawanych ksiazek bylo spod znaku New Age. - Zachodni Zakon Sufi, zwiazany z New Age, z centrala w Suresness (Francja), opiera sie na pelnych ezoteryzmu pismach Pir-O-Murshid Hazrat Ynayat Khana (+1927). - Subud, ezoteryczny ruch tradycji islamskiej, dzialajacy na Zachodzie od 1957 roku.
7. Tzw. Religie Mlodziezowe (Jugendreligionen), zwane Sektami Mlodziezowymi, Kultami, Destruktywnymi kultami i Nowymi Organizacjami Mlodziezowymi, obejmuja m.in. Kosciol Scientologii, zalozony przez Lafayette'a Ronalda Hubbardta w 1954 r. w USA. Glosi nauke o wiedzy, wedlug ktorej czlowiek jest wiecznym i wszechpoteznym duchem, ktory musi wyzwolic sie przez wiedze; sam czlowiek nie jest dla siebie przyczyna i celem. kosciol liczy w swiecie ok. 20.000.000 (uczestnicy kursow). - Rodzina Milosci (wczesniej Dzieci Boga), zwana tez Wspolnota Niezaleznych Chrzescijanskich Zgromadzen Misyjnych "Rodzina", lub krotko Rodzina, zalozona w 1968 roku w USA przez baptystycznego pastora, Davida Berga, zwanego Mose David, w skrocie MO, bez systemu doktrynalnego, akceptuje nauke o czasach ostatecznych, rychlym przyjsciu Antychrysta i Chrystusa; uslugi seksualne jako "chwyt apostolski" i forma okazywania chrzescijanskiej milosci oraz nieposylanie dzieci do szkol powoduje negatywne reakcje spoleczne wobec jej apokaliptycznych i ekskluzywnych komun. Liczy ponad 70.000. - Miedzynarodowe Towarzystwo Swiadomosci Kriszny (lub Ruch Kriszny), zalozone w 1966 roku w USA przez Abhay Choran De, znanego jako Abhay Caranarawinda Bhaktivedanta Swami Prabhupada (1896-1977). Wskazuje droge do szczescia (wyrwanie sie z cyklu reinkarnacji oraz osiagniecie wyzszej swiadomosci) poprzez spiewanie mantry, diete wegetarianska, powstrzymywanie sie od narkotykow i uzywek, praktykowanie medytacji... - Medytacja Transcendentalna z Wiedza o Tworczej Inteligencji, zalozona przez bylego mnicha hinduskiego z Indii, Maharishi Mahesh Yogi, obejmuje ok. 200 roznych organizacji szerzacych nauki Yogi. Opierajac sie przede wszystkim na wedach, innych tekstach hinduistycznych, jako glowna za glowna praktyke uznal medytacje, w celu napelnienia sie "Swiadomoscia kosmiczna" i wtopienia w boskosc, oraz mantry. Za nauke medytacji uiszcza sie wysokie oplaty. Wedlug TM zadna religia, rowniez chrzescijanstwo, nie ma wartosci, jesli nie uprawia takiej medytacji. TM jest sekta religii hinduskich. Liczy w swiecie ok. 2.000.000, w tym w Niemczech ponad 75.000. Zmiany na Wschodzie spowodowane rozpadem Zwiazku Radzieckiego i wzgledna wolnosc spowodowaly wielkie przebudzenie religijne na tych terenach. Nastapila inwazja roznych wspolnot religijnych, rowniez sekt z Zachodu, zwlaszcza USA i z Poludnia. To fenomen religijny olbrzymich rozmiarow, niemozliwy do ujecia przez wiarygodne statystyki. Tradycyjne Koscioly zdecydowanie im ustepuja, jesli chodzi o skutecznosc dzialania. rodza sie tez rodzime sekty, np. Powszechna Cerkiew Bogarodzicy (Wsielenskaja Cerkow Bozijej Matieri), zalozona przez Joanna Bereslawkija (wlasciwie: W. Jakowlew), ur. w 1946 roku, glosi "trzecie przymierze" i sukcesje w duchu, powoluje sie przy tym na otrzymane od Matki Boskiej objawienia ("Biala Ewangelia"); w nauczaniu i kulcie zerwal z chrzescijanstwem - w Kijowie Jurij Kriwogonow zalozyl w 1990 roku Biale Bractwo, Jusmalos (ma znaczyc: Planetarny Logos Jezus Chrystus. Biblie (apokaliptyka) laczy z Bhagawadgita i roznymi doktrynami mistycznymi; posluguje sie przy tym terminologia naukowa ("prorok" jest doktorem nauk technicznych). Swoja przyjaciolke, Maryne Cwigun, przedstawia jako Krolowa Pokoju, Maryje, Dziewice Chrystusa. Dziala na Ukrainie i w Rosji. W Polsce dziala kilkaset nowych sekt i ruchow religijnych. Biuro Bezpieczenstwa Narodowego w Raporcie o stanie bezpieczenstwa panstwa stwierdzilo m.in., ze niektore z sekt przyczyniaja sie do powstania zagrozenia ladu i porzadku publicznego. Jako najgrozniejsze wskazuje Kosciol Zjednoczenia Muna, Kosciol Scjentologiczny i Wspolnote Niezaleznych Zgromadzen Misyjnych "Rodzina".
Czego się wystrzegać ?

Najczęstsze drogi błędnego myślenia.
Sekty istniały zawsze: nie jest to zjawisko nowe.
Owszem, jest to zjawisko nowe: pod względem zakresu ich działania i sukcesu jaki odnosi a także pod względem metod organizacji. Sekty są dziś ponadnarodowymi organizacjami wykorzystującymi najnowsze osiągnięcia technik manipulacji umysłowej. Nie ma to nic wspólnego z działaniami grupek religijnych jawiących się przez wieki.
Moralne i duchowe aspekty doktryn rozpowszechnianych przez sekty nie są, w większości przypadków, niczym szokującym.
Błędem jest przyjmowanie jedynie przekazu grupy, przekazu, który mówi o tym czym grupa jest zapomniawszy o tym, czym jest ona naprawdę.
Doktryny sekt są tak nieracjonalne i zabawne, że jedynie najbardziej naiwni mogą się na to nabrać.
Błąd takiego podejścia do sprawy jest trojaki: po pierwsze sekty nie mają monopolu na nieracjonalność; po drugie niektóre z ich teorii opierają się na autentycznych bazach naukowych, zmienionych i dopasowanych odpowiednio dla potrzeb sekty; po trzecie manipulować można tak samo łatwo ludźmi inteligentnymi jak prostakami - wystarczy zastosować odpowiednie metody.
Opinie czy bazy religijne sekt są tak samo dobre jak zasady innych wierze?.
Nie tak należy podchodzić do tej kwestii: problem nie leży w tym, co głosi sekta, to nie głoszone zasady powodują, że jest niebezpieczna. Niebezpiecznym jest jej dążenie do przemiany psychicznej członków, manipulowanie umysłem, a więc jej działania, metody i cele.
Zjawisko sekt jest problemem marginalnym.
Marginalnym w coraz mniejszym stopniu, jeśli wziąć pod uwagę monstrualne sumy pieniędzy, którymi obracają największe sekty. Mają one swe oddziały w większości uprzemysłowionych państw i często są w ścisłym kontakcie z kierownictwem politycznym.
Sekty werbują jedynie osoby niezrównoważone, z problemami albo o niskim poziomie intelektualnym
NIE. W większości adepci przed przystąpieniem do sekty byli osobami jak najbardziej zrównoważonymi, przystosowanymi socjalnie. Zadawali sobie mnóstwo pytań na temat życia, ale któż z nas sobie ich nie zadaje...
Przywódcy sekt są "stuknięci"
W większości przypadków są to osoby jak najbardziej zrównoważone, ich przypadkiem powinna zająć się raczej policja niż psychiatra. Oczywiście zdarza się, że gdy zaczynają wierzyć w swą "władzę", stają się niezrównoważeni - w psychiatrycznym tego słowa znaczeniu - i ewoluują w kierunku szaleństwa, niekontrolowanej ekscytacji która może prowadzić nawet do morderstw. W wielu przypadkach mamy do czynienia z mitomanami, paranoikami, osobami nie posiadającymi żadnego poczucia krytycyzmu. Są przez to tym bardziej niebezpieczni, bo są to cechy, które doskonale potrafią ukryć. Nieprawdą jest, że człowiek rozsądny, oczytany, wykształcony nie musi obawiać się wpadnięcia w wir sekty. Im bardziej czujesz się silny, im bardziej jesteś przekonany o swojej racji, tym łatwiejszym stajesz się kąskiem dla naganiaczy do sekt. Naukowcy tak samo ławto wpadają w szpony sekt jak humaniści - reinkarnacja, UFO i koniec świata robią podobne wrażenie na każdym.
Najbardziej groźne sekty poszukują właśnie ludzi wykształconych, ciekawych życia, doświadczeń, bo tacy właśnie są najczęściej najzasobniejsi. Najlepiej, żeby byli zdrowi, sprawni fizycznie i zdolni do pracy. Bo nie ulega wątpliwości, że istnienie sekt związane jest nierozerwalnie z pieniędzmi. Osobowość ludzka nie jest czymś niezmiennym. Mówią o tym Goebbels, który twierdził, że kłamstwo powtórzone odpowiednią ilość razy staje się prawdą, mówił o tym Charles Manson, gdy twierdził, że może każdego przekonać do czegokolwiek, jeśli tylko pozwoli mu się mówić i jego słowa będą jedynym źródłem informacji. Niełatwo jest nie ulec indoktrynacji. Sekty zazwyczaj nie "atakują" ewentualnych nowych adeptów całością swej doktryny, która może na początku wydać się absurdem. Nowy adept przyciągany jest ciepłą, dającą poczucie bezpieczeństwa atmosferą. Zainteresowuje się go perspektywą rozwoju osobowości, pozbycia się stressu.

Jeśli spotkasz kiedyś ludzi tak przyjaznych, jak nigdy nikt nie był dla ciebie przyjazny, ludzi, którzy prowadzą cię do najsympatyczniejszej grupy, jaką kiedykolwiek spotkałeś, jeśli stwierdzisz, że przywódca tej grupy jest najwspanialszą, pełną empatii i zrozumienia dla ciebie i twoich problemów osobą, jeśli dowiesz się że celem grupy jest realizacja zadań, których nigdy w życiu nie marzyłbyś nawet zrealizować, jeśli wszystko to, co ci się przytrafia, wydaje ci się być zbyt piękne, by mogło być prawdziwe to bądź spokojny, że jest to właśnie zbyt piękne, by mogło być prawdziwe.