"Każdy z nas jest Odyseuszem, co wraca do swej Itaki"

Podróż to tułaczka, wędrówka i długa droga. Każdy z nas odbywa taką wyprawę bez względu na to czy jest ina z własnej woli czy też narzucona wbrew sobie. Podróż to nic innego jak nasze życie. Człowiek ciągle podróżuje, czyli zdobywa nowe doświadczenia, uczy się. Na tej drodze do wiedzy napotyka wiele przeszkód, musi podejmować różne decyzje. Ale jest dzielny, potrafi czasem być chytry i podstępny, a ciekawość daje mu napęd do zdobywania kolejnych szczytów jak z znanym powiedzeniu: "podróże kształcą".

Przyczyny wypraw mogą być różne. Człowiek podróżuje w poszukiwaniu przygód, bogactwa, szczęścia albo sławy. Są jednak przypadki, kiedy podróże są niechciane, narzucone przez kogoś. Na przykład: emigracja, ucieczka z kraju czy beanicja.

Potwierdzenie takich wypraw można znaleźć w literaturze i nie tylko. Doskonałym przykładem na to jest tytułowy Odyseusz. Bohater, który przez dziesięć lat zmuszony był do podróży. Była to jego kara narzucona przez bogów.

Tak samo i my - zwykli ludzie wędrujemy. Całe nasze życie symbolizuje jedną wielką podróż, która pełna jest niebezpieczeństwa, ryzyka i trudnych decyzji. Jednak należy pamiętać, że w tej podróży towarzyszy nam niezmiennie azyl czyli dom, o którym marzymy, w którym mieszkamy, który utraciliśmy lub, który na nowo budujemy.

Weźmy chociażby kolejny przykład z literatury: znany nam wszystkim mały hobbit Frodo Baggins, który nie chciał przyjąć mu powierzonego zadania jakim okazała się wyprawa, a tym samym opuszczenia schronienia, które miało wielkie znaczenia dla hobbita. Mimo to okoliczności zmusiły go do opuszczenia bezpiecznej krainy Shire. Następnie Skawiński - bohater "Latarnika", który podróżował, bo musiał walczyć lub pracować. Jako jeden z wielu polskich emigrantów, którzy podpadli zaborcom, nie mógł wrócić do kraju.

Te osoby były zmuszone do wypraw. Nie można jednak oprzeć się na samych stereotypach. Byli i są ludzie, którzy podróżują dla przygody, bogactwa lub zwyczajnej przyjemności. Człowiek - historia czyli Krzysztof Kolumb, który dzięki swojemu zaangażowani, chęci odkrywania i niezaspokojonej ciekawości odkrył nowy ląd - Amerykę. Jednak znanych podróżników nie trzeba wcale szukać w historii, sa przecież teraz z nami i być może w tym momencie zdobywają Mount Everest. Przykładem na to jest Marek Kamiński, który jako pierwszy człowiek na Ziemi dotarł na oba bieguny w ciągu roku. W swych wyprawach udowodnił, że jest odważny i zna sens podejmowania trudu, a potem niekończącej się satysfakcji.

Łatwo zorientować się, ze w pracy nie podałam ani razu przykładu kobiety. Czyżby dlatego, że nie było podróżniczek - kobiet? Oczywiście, że nie! Z historii co prawda możemy dowiedzieć się, że kobiety miały dość ograniczone prawa. Ale weźmy za przykład teraźniejszość, chwilę obecną. Beata Pawlikowska - nieustraszona podróżniczka, która podróżuje po całym świecie, by poznać kulturę i obyczaje. A o jej osiągnięciach można czytać w książkach czy gazetach lub usłyszeć w radiu i telewizji.

Wszystkie te postacie, jak i wszyscy ludzie mają cel tych wypraw. Warto jednak pamiętać, że z podróżą wiąże się nieodzownie motyw domu. Dom, który jest oparciem, schronieniem i azylem, jest bezpieczeństwem i podporą. Z domem nie można się rozstać, nie można o nim zapobiec. Każdy z powyższych bohaterów miła dom, do którego wracał. Może nie fizyczny, ale azyl, który mieszkał w ich sercach. Czy Odyseusz nie pragnął wrócić do domu? Czy Frodo, któremu doskwierały trudy podróży nie marzył o swoim bezpiecznym mieszkanku? Czy Skawiński nie szukał ojczyzny, nie myślał o niej nie pragnął wrócić przez całe życie? I czy w końcu osoby takie, które podróżują z własnej woli czyli np. Marek Kamiński i Beata Pawlikowska podczas tułaczek nie marzyły o powrocie do domu? Mimo, że wędrówka to ich pasja, to mimo wszystkie stawiają to na drogim miejscu. Zaraz po domu i rodzinie.
Wędrówka Odyseusza zakończyła się powrotem do Itaki. Podobnie nasze podróże kończą się powrotem, powrotem do domu. Jak bardzo długa byłaby wędrówka, to i tak zawsze powrócimy do naszej kochanej Itaki. W końcu wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej.