Przymiotnik

Przymiotnik to część mowy służąca do określania cech i właściwości ludzi, zwierząt, roślin, rzeczy, zjawisk.

W językach indoeuropejskich przymiotniki są zwykle odmienne przez liczby, rodzaje, a często też przypadki, podlegają stopniowaniu.

Przymiotnik może w nich też pełnić funkcję rzeczownika. ("Robin Hood zabierał bogatym i dawał biednym" - przymiotniki "bogatym" i "biednym" użyte w roli rzeczowników).

Problemem na szerszą skalę jest używanie błędnych form przymiotnikowych w stopniu wyższym i czasem także najwyższym.

Niepoprawne jest zdanie:
- Ta paczka jest o wiele bardziej cięższa od tamtej.

Pomieszano tu dwa rodzaje stopniowania:
- proste regularne i nieregularne (przykład stopniowania regularnego: głupi, głupszy, najgłupszy/ przykład stopniowania nieregularnego: dobry, lepszy, najlepszy);
- opisowe (interesujący, bardziej interesujący, najbardziej interesujący).

Sformułowania typu "bardziej cięższy" są błędami językowymi. Należało poprawnie powiedzieć:
Ta paczka jest o wiele cięższa od tamtej.

W języku japońskim istnieją dwie części mowy mające funkcje przymiotnika - przymiotniki właściwe i rzeczowniki określające. Przymiotniki właściwe zachowują się bardzo podobnie do czasowników - tak jak one są odmienne przez czas i negatywność. Zobacz też: odmienne części mowy w języku japońskim.