Czy kamienie na szaniec są opowieścią o ludziach, którzy pięknie umierali i pięknie żyli?

Czy kamienie na szaniec są opowieścią o ludziach, którzy pięknie umierali i pięknie żyli?
Uważam że, rzeczywiście jest to opowieść o ludziach, którzy pięknie żyli, ale czy pięknie umierali? Jestem przekonana, że nie, gdyż żadna śmierć nie jest piękna. Postaram się uargumentować moje stanowisko przytaczając odpowiednie argumenty.
Po pierwsze wszyscy byli kochającymi synami, dbającymi o swoje rodziny i przyjaciół. Nie wstydzili się miłości do najbliższych. Zośka czyli Tadeusz zawadzki starał się pomagać jak najwięcej matce w domu , traktował ją jak przyjaciółkę, więc do pewnego czasu nie potrzebował najbliższych kolegów. Wszyscy pragnęli się z im przyjaźnić, ponieważ imponował zespołowi. Poza tym zawsze gdy postawił sobie jakiś cel dążył do niego i nie poddawał się, nawet jeżeli była to jego słabość o czym świadczy nauka pływania. Jego życie toczyło się w pięknych barwach, należał do osób z dobrego domu, więc nigdy mu niczego nie zabrakło.
Po drugie byli wspaniałymi przyjaciółmi, mogącymi na sobie polegać. Gdy Rudy został pojmały przez gestapowców ci zorganizowali akcje, aby mu pomóc. Narażali własne życie w obronie przyjaciela. Pokazali piękno oddania i życia, które było dla nich najważniejsze. Pięknie żyli niosąc pomoc innym i najbliższym.
Po trzecie nie umierali pięknie, ponieważ mimo sytuacji w kraju nie powinni poświęcać swojego życia, nawet w obronie ojczyzny. Zrobili to, ale i tak Polska skończyła pod władzą radziecką. Mimo starań jakie włożyli w walki wszystkie powstania upadły. Umarli za kraj, który i tak cały czas chylił się ku upadkowi z powodu złej polityki i groźnych sąsiadów.
Jestem przekonana, że przytoczone prze ze mnie argumenty świadczą o słuszności moje tezy, iż kamienie na szaniec są opowieścią o ludziach, którzy pięknie żyli, ale umierali w sposób straszny i za cel nie realny do osiągnięcia.