"Kto nigdy nie żył..." - recenzja filmu.

Wybierając się do Centrum Kultury i Sztuki w Kaliszu na seans filmowy pt. ,,Kto nigdy nie żył…” myślałem, że to kolejny nieciekawy film, który spotka się z ostrą krytyką przez młodzież, jednak wiele osób się nim zachwyciło. Dzieło zostało wyreżyserowane w roku 2005 przez Andrzeja Seweryna, a premiera kinowa miała miejsce we wrześniu 2006 roku.

Film ten opowiada o księdzu Janie, w którego postać wciela się Michał Żebrowski. Pomaga on trudnej młodzieży, stosując wobec nich niekonwencjonalne metody wychowawcze. Główny bohater dowiaduje się, że jest nosicielem wirusa HIV i postanawia zaszyć się w murach klasztoru benedyktynów. Nie odnajduje on tam ukojenia, ani zrozumienia co doprowadza do tego, że młody bohater opuszcza klasztor. Dziwnym trafem na swej drodze poznaje trójkę młodych ludzi. Przy nich spogląda na świat z innej perspektywy, aż w końcu odnajduje chęć do życia.

,,Kto nigdy nie żył…” to wysoce refleksyjny film. Podczas jego projekcji widz nie znajdzie w nim zbyt wielu powodów do uciechy. Bardzo dobrze przedstawiony jest w nim obraz człowieka, który doznał szoku, a także jakie emocje nim targają. W dziele Andrzeja Seweryna można dostrzec wiele zalet między innymi muzykę skomponowaną przez Jana Kaczmarka. Utwory muzyczne bardzo ładnie komponują się z akcją filmu, a większość z nich śpiewana jest przez aktorów w nim grających. Inną z licznych zalet zauważonych przeze mnie jest scenografia. Składa się ona z kostiumów postaci, które nadają im charakter, a także z wystroju wnętrz. Dzięki dekoracji pokoju wiele możemy dowiedzieć się o bohaterze zamieszkiwanego pomieszczenia. Janusz Sosnowski ze swojego zadania jako scenografa spisał się nienagannie. Dzięki pracy między innymi tych ludzi powstał film, który podczas projekcji poruszył wielu ludzi. Pomaga on zrozumieć widzom co liczy się dla nich najbardziej.

Gorąco polecam ten film nie tylko starszym widzom, ale w szczególności młodzieży. Porusza on bardzo trudny temat jakim jest HIV o którym nie mówi się na co dzień, a warto o nim rozmawiać. Historia tego księdza pokazuje nam jakie wartości dla człowieka są najcenniejsze w obliczu śmiertelnej choroby, a także gdzie szuka on ukojenia i zrozumienia.