Pedagogika specjalna-pojęcia

PEDAGOGIKA SPECJALNA jest nauka szczegółową. Jej przedmiotem jest opieka, terapia, kształcenie, wychowanie osób z odchyleniami od normy, najczęściej jednak mniej sprawnymi lub niepełnosprawnymi bez względu na rodzaj stopień i złożoność objawów oraz przyczyn zaistniałych anomalii, zaburzeń trudności lub ograniczeń. Jej celem jest rewalidacja społeczna dzieci upośledzonych, chorych, niedostosowanych społecznie lub w inny sposób odchylonych od normy.

Inne nazwy pedagogiki specjalnej:
- lecznicza,
- ortodydaktyka,
- defektologia.

NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ - oznacza wszelkie ograniczenia lub brak możliwości wykorzystywania czynności na poziomie uważanym za normalny dla człowieka, typowy dla życia ludzkiego. Ograniczenia te mogą mieć charakter stały, przejściowy, całkowity lub częściowy, mogą dotyczyć sfery sensorycznej, fizycznej i psychicznej.(przedmiot oddziaływań rehabilitacyjnych).

OSOBA NIEPEŁNOSPRAWNA - to osoba która z powodu urazu lub choroby lub wady wrodzonej ma poważne trudności albo nie jest zdolna wykorzystywać czynności które osoba w tym samym wieku jest zdolna wykonać.
wg . Tadeusza Majewskiego to taka osoba u której uszkodzenie i obniżony poziom sprawności organizmu spowodował utrudnienie ograniczenie albo uniemożliwienie wykonania zadań życiowych i zawodowych oraz wypełnianie ról społecznych biorąc pod uwagę jej płeć wiek stan czynniki środowiskowe społeczne i kulturowe.

UPOŚLEDZENIE - oznacza niekorzystna gorszą sytuacje danej osoby będącą wynikiem uszkodzenia bądź niepełnosprawnością polegającą na ograniczeniu lub uniemożliwieniu jej pełnienia ról które uważne są za normalne biorąc pod uwagę jej płeć wiek czynniki kulturowe i społeczne.

ODCHYLENIE OD NORMY – występuje wówczas, gdy jednostka odbiega od typowych, najczęściej występujących w danej populacji zachowań.

NORMALNOŚĆ – charakteryzuje się ją z pewnej perspektywy czasowej, jej wymiar zależy od stadium rozwojowego, w którym znajduje się dana jednostka.

DYSFUNKCYJNOŚĆ – predyspozycja wywołująca powstanie sytuacji problemowych, w których zachwiana została równowaga pomiędzy zewnętrznymi warunkami życia człowieka i jego ograniczonymi możliwościami radzenia sobie w sposób samodzielny.

INWALIDZTWO – jednostka, u której istnieje naruszenie sprawności i funkcji w stopniu wyraźnie utrudniającym pobieranie nauki w normalnej szkole, wykonywanie czynności życia codziennego, prace zawodową, udział w życiu codziennym.

WYRÓWNYWANIE SZANS – długotrwały proce udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym, aby mogły w przyszłości wziąć na siebie pełną lub częściową odpowiedzialność kreowania swojego życia jako pełnoprawni członkowie społeczeństwa.

DEFEKTOLOGIA – nauka o wszelkich defektach, usterkach, wadach fizycznych i psychicznych człowieka. Dąży do obiektywnego i adekwatnego rozpoznania potrzeb psychicznych jednostek niepełnosprawnych, możliwości ich zaspokojenia lub łagodzenia skutków niezaspokojenia.

NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ
•oznacza wszelkie ograniczenia lub brak możliwości wykorzystywania czynności na poziomie uważanym za normalny dla człowieka (przedmiot oddziaływań rehabilitacyjnych)

USZKODZENIA
•oznacza wszelką stratę wadę fizyczna psychiczną lub autonomiczna fragmentaryczne albo całkowite okresowe lub trwałe.
•Może być wrodzone lub nabyte w różnym okresie życia czl w skutek chorób czy urazów.
•Może być ustabilizowana albo progresywna bądź regresywna (przedmiot oddziaływań rehabilitacyjnych)