Szkoła - zachwyca i złości

Minął pierwszy semestr naszej nauki w Gimnazjum w X . Ze swoich doświadczeń wiem jak było na początku. Pierwsze klasy zawsze odczuwają strach. Boją się starszych uczniów, poznają nowych ludzi, prawie nic nie jest im znane.

Początki zawsze są trudne, ale jak się mówi ,,zawsze musi być ten pierwszy raz,, Każdy ma swoje zdanie na temat szkoły : jedni mówią : jest fajna , ludzie spoko, Inni wszystkiemu zaprzeczają. Wiadomo przecież że nie każdy może znaleźć sobie miejsca w nowym otoczeniu. Ale czy szkoła zawsze musi być na początku taka straszna?

Ze swoich doświadczeń wiem , że nie. Gimnazjum w X wcale nie jest straszne. Pytając się osób z pierwszych klas , prawie wszyscy mieli podobne zdanie do mojego, ale zdarzały się przecież ,,wyjątki” . Uważam, że nie ma osób idealnych. Ani wśród uczniów , ani wśród nauczycieli.

Myślę, że łatwiej jest zaakceptować szkołę taką jaka ona jest, gdy jasno określimy sobie swoje cele. Gdy szkoła jest dla nas złem koniecznym, to na pewno jest nam trudno przezwyciężyć własne lenistwo. Sytuacja przedstawia się zupełnie inaczej, gdy chodzenie do szkoły potraktujemy jako możliwość samorozwoju, a więc przygotowania się do przyszłej pracy zawodowej i pełnienia różnych roli w życiu.

Szkoła nigdy nie zadowoli wszystkich. Jedni będą uważali, że powinno być w niej więcej dyscypliny, inni natomiast opowiadać się będą za większa swobodą dla uczniów. Osobiście uważam, że szkoła nie powinna nas ani zachwycać ani złościć. Takie emocje mogą nam bowiem tylko przeszkadzać w możliwe optymalnym wykorzystaniu czasu, który w szkole spędzamy. Szkoła powinna przede wszystkim nas wychowywać i uczyć. To bardzo trudne zadanie. Na pewno uda się je łatwiej zrealizować, gdy będzie ono wspólnym zadaniem: nauczycieli i uczniów.