"Cierpienie i zło, które jednyh odrzucało od Boga, innych przynaglało do wpadnięcia w jego ramiona" (ks. Józef Sadzik)-ludzkie postawy wobec cierpienia.

Cierpienie jest nieodłącznym elementem naszego życia, bo jak mówi Eric Emmanuel Shmitt „Nikt nie może uniknąć cierpienia”. Niekiedy jest to niezrozumienia, bezsilność, niemoc, a kiedy indziej zaś ból fizyczny. Tak jak różne jest cierpienie, tak i różne są postawy ludzkie wobec niego. Jedni szukają pocieszenia w Bogu inni zaś odwracają się od niego przypisując mu winę za swój ból. Postawy te, niekiedy bardzo widoczne we współczesnym świecie znalazły również swoje odzwierciedlenie w literaturze, filmie i historii.

Jeszcze przed narodzinami Jezusa znano, co to ból i udręka. Przykładem może być pochodząca ze Starego Testamentu Księga Hioba. Tytułowy bohatera, a zarazem autor księgi był bogobojnym i prawym człowiekiem, który ufał swemu Panu bez reszty. Miał on szczęśliwą i zamożną rodzinę. Jednak pewnego dnia Bóg chciał udowodnić szatanowi, że miłość Hioba jest bezinteresowna i zesłał na niego nieszczęścia. Mężczyzna stracił cały swój dobytek, zdrowie oraz rodzinę. Wówczas, w obliczu tych przeciwności losu okazał się on najwierniejszym sługą Boga. Pomimo tego, iż wiedział, że jego cierpienie jest cierpieniem niezawinionym powierzył mu wszystkie swoje smutki i strapienia. Pokornie powiedział: "Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę. Dał Pan i zabrał Pan. Niechaj będzie imię Pańskie błogosławione!" Bóg widząc, że Hiob jest człowiekiem sprawiedliwym i głęboko wierzącym, pomnożył i przywrócił mu wszystkie jego radości życia.

Spójrzmy także na śp. i Jana Pawła II. Był On wielką postacią, którą nie bez przyczyny nazywamy dziś „człowiekiem tysiąclecia”. To właśnie On pokazuje nam jak powinien zachować się prawdziwy chrześcijanin podczas cierpienia. Cierpienia, które wplecione było w cały jego pontyfikat, a w szczególności widoczne w ostatnich dniach Jego życia. Papież każdy swój ból powierzał Bogu i cały oddał się w opiekę Matce Boskiej. Dzięki temu zwyciężył podobnie jak Hiob.

Nie bez przyczyny również podczas II wojny światowej wykształcił się stereotyp- „Polak katolik.” Wtedy nasi rodacy w obliczu niewoli i nieszczęść, jako naród uciśniony oddali się woli boskiej. Śpiewano hymny błagalne i pochwalne. Walczono o każdy kościół i kaplicę. W obliczu wojny, spustoszenia i śmierci wielu tysięcy niewinnych ludzi modlono się słowami:
„Od wojny, nędzy i od głodu,
Sponiewieranej krwi narodu,
Od łez wylanych obłąkanie
- Wybaw nas, Panie!"

Nie możemy jednak zapominać, że są i takie przypadki, w których ludzie w obliczu cierpienia odwracają się od boga i tracą sens życia. W filmie pt. „Pokój syna” reżyser przedstawia ojca, który w nieszczęśliwym wypadku traci syna. Rodzic początkowo sam obwinia się za śmierć chłopca, jednak w późniejszej części akcji, nie radząc sobie z cierpieniem, tęsknotą i samotnością, przerzuca swoją winę na Boga. Buntuje się przeciwko kościołowi i głoszonym przez niego naukom. Niegdyś przyjaciel Boga, teraz staje się jego wrogiem.

Tak wiec jak widać, postawy wobec Boga w obliczu nieszczęść i niedoli są różne. Każdy z nas przeżywa to na swój sposób. Jednak niezależnie od tego myślę, że można się zgodzić z greckim pisarzem Ajschylosem, że „cierpienie jest nauczycielem.” Dzięki niemu jesteśmy bogatsi o nowe doświadczenia i choć nie zawsze są one przyjemne, to jednak potrzebne w naszym życiu.