Mit rodu Labdakidów

Lajosowi, władcy Teb wyrocznia w Delfach przepowiedziała, iż zginie z ręki własnego syna. Gdy jego żona Jokasta powiła potomka, ten nakazał go zabić. Sługa, który miał wynieść dziecko w góry i porzucić, ulitował się. Oddał chłopca pasterzowi, który następnie przekazał go bezdzietnym władcom swego państwa. Polibos i Meropa pokochali Edypa, lecz ten był nieszczęśliwy. Często nazywany podrzutkiem, zastanawiał się nad swym prawdziwym pochodzeniem. W celu wyjaśnienia tego udał się do wyroczni w Delfach. Tam oznajmiono mu iż zabije własnego ojca oraz poślubi matkę. Przerażony przepowiednią postanowił udać się do Teb, aby zapobiec tragedii. W drodze napotkał Lajosa, swego prawdziwego ojca. W wyniku zaistniałej kłótni zabił go, nie zdając sobie sprawy z jego tożsamości. Tymczasem w Tebach urzędował potwór, o twarzy kobiety , ciele lwa i ptasich skrzydłach, zwany sfinksem. Porywał on ludzi i rzucał w przepaść. Zapowiedział, że dopóki nikt nie odgadnie zadawanej przez niego zagadki nie przestanie napadać niewinnych tebańczyków. Zdesperowany Kreon, brat Jokasty oświadczył iż śmiałek któremu uda się rozwiązać łamigłówkę otrzyma rękę wdowy po zamordowanym władcy wraz z całym królestwem. Wtedy do Teb przybył Edyp, który odgadł zagadkę i wypędził potwora, otrzymując obiecaną nagrodę. Jokasta powiła mu czworo dzieci: Eteoklesa, Polinejkesa, Ismenę i Antygonę. Po wielu szczęśliwych latach, nagle nad królestwem zapadły ciemne chmury. Panująca zaraza niszczyła wszystko. Zrozpaczony władca wezwał na pomoc Terezjasza - zaprzyjaźnionego wróżbitę. Ten oznajmił zdezorientowanemu Edypowi jaki są powody tych przekleństw. Było to ojcobójstwo i kazirodztwo. Odkrycie prawdy było tragiczne w skutkach. Jokasta powiesiła się a Edyp wykuł sobie oczy, po czym wyruszył w świat, w celi odpokutowania swych win. Towarzyszyły mu jego córki. Po dojściu do miejscowości Kolonos, nieopodal Aten, Edyp zmarł. Władzę nad Tebami jednocześnie objęli synowie władcy. Doszli oni do porozumienia ustalając, iż każdy będzie sprawował władze przemiennie przez rok. Po upływie ustalonego czasu Eteokles nie chciał oddać berła bratu. Urażony Polinejkes wyjechał i poślubił córkę władcy Argos, Adratosa. Namówił on teścia aby napadł na Teby. Mieszkańcy tego miasta wygrali bitwę, lecz obaj bracia zginęli na polu walki. Władzę ponownie przejął Kreon. Rozkazał on porzucić ciało Polinejkesa na pożarcie psom oraz zabronił dokonywania przy nim jakichkolwiek obrzędów religijnych, co było sprzeczne z prawem bogów. Antygona, narzeczona Hajmona, syna władcy ulitowała się nad bratem i wbrew zakazom króla namaściła go tzw. „potrójnym płynem”. Za karę została zamurowana w piwnicy. Jej przyszły mąż w ataku rozpaczy targnął się na swoje życie, przebijając bok mieczem. Podobnie uczyniła także Eurydyka, żona Kreona.