W 1250-1273 panowało w Niemczech wielkie bezkrólewie, po śmierci Fryderyka II - cesarza Niemiec. Z wojen wewnętrznych wyszedł ostatecznie zwycięsko Rudolf Habsburski (1273) i od tamtej pory można było mówić o likwidacji rozbicia feudalnego w Niemczech. Jednak w latach następnych, nie uregulowana sprawa następstwa na tronie niemieckim powodowała wiele konfliktów wewnętrznych. Sprawę następstwa tronu w rzeszy niemieckiej
uregulował dopiero Karol IV Luksemburski, który objął tron w 1346 roku i panował do roku 1378. W dziesięć
lat po koronacji w 1356 r. wydał tzw. ,, złotą bullę’’ (nazwa pochodzi od pieczęci załączonej do tego dokumentu ). Dokument ten przez następne wieki regulował sposób wyboru cesarza, a nawet ustrój rzeszy niemieckiej. Na
jego mocy cesarza mogło wybierać po jego śmierci siedmiu elektorów. Trzech duchownych -(arcybiskup Moguncji, Frewiru i Koloni ), oraz czterech świeckich ( książę branderburgski, elektor saski, pakatym reński,
i król czeski). Każdorazowo w miesiąc po śmierci cesarza arcybiskup Moguncji zwoływał sejm rzeszy - Reichstag do Frankfurtu nad Menem i tam dokonywano wyboru nowego cesarza. Prawo wyboru miało siedmiu
elektorów. Księstwa elektorskie cieszyły się dużą samodzielnością- nie mogły być dzielone pomiędzy dzieci
książąt, a między najstarszego z rodu - prawo primogenitury. Sejm rzeszy - Reichstag miał oddzielną izbę
elektorską, książęcą oraz oddzielną izbę mieszczańską.
Przeczytaj podobne teksty
Opracowania powiązane z tekstem
Czas czytania: 1 minuta
Historia powszechna
Treść zweryfikowana i sprawdzona
Zgodnie z misją, Redakcja serwisu dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne i sprawdzone treści edukacyjne.
Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany materiał został zweryfikowany przez Redakcję lub ekspertów współpracujących z serwisem.
Weryfikacja tekstu odbywa się na następujących poziomach:
1. Sprawdzenie tekstu pod kątem ewentualnych błędów ortograficznych, stylistycznych, interpunkcyjnych lub innych.
2. Weryfikacja tekstu pod kątem błędów rzeczowych.
3. Sprawdzenie materiału pod kątem ich aktualności.
Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany materiał został zweryfikowany przez Redakcję lub ekspertów współpracujących z serwisem.
Weryfikacja tekstu odbywa się na następujących poziomach:
1. Sprawdzenie tekstu pod kątem ewentualnych błędów ortograficznych, stylistycznych, interpunkcyjnych lub innych.
2. Weryfikacja tekstu pod kątem błędów rzeczowych.
3. Sprawdzenie materiału pod kątem ich aktualności.