Człowieka można zniszczyć, ale nie można go pokonać.

Uważam, że stwierdzenie: „Człowieka można zniszczyć, ale nie można go pokonać” jest prawdziwe, ponieważ każdy człowiek może się zmęczyć, zranić, ugiąć, ale nigdy nie podda się i będzie dążył do obranego celu.
Natura tak stworzyła człowieka, że, każdy ma jakiś wybrany cel i będzie próbował go zdobyć, będzie próbował walczyć z przeciwnościami losu, aby wreszcie dotrzeć do mety. Nawet, jeśli nie da rady, zawsze inny człowiek pomoże mu przejść tą trudną drogę. Oczywiście nie zawsze człowiek znajduje w sobie tyle siły wewnętrznej, lecz odpowiednia motywacja zawsze daje dużo wigoru i wtedy można wykrzesać z siebie nieograniczone możliwości. Wystarczy pomyśleć o nagrodzie, satysfakcji ze zdobycia upragnionego celu i przeważnie te motywacje pozwalają nam wytrwać do końca.
Także różne problemy w życiu, których nie możemy pokonać, dają nam siłę do przetrwania i pokonania trudności.
Ludzie bezdomni stracili wszystko, rodzinę, pieniądze, dom, ale niektórzy się nie poddają. Próbują znaleźć prace, odzyskać kontakt z rodziną i pokazać światu ze są obecni. Nie chcą być traktowani jakby byli czymś gorszym niż inni ludzie, ale także nie chcą litości, chcą tylko normalnie żyć. Podobnie inwalidzi, niektórym po wypadkach brak jest kończyn, mają urazy głowy ,a nadal na przykład malują, jeżdżą na wózkach inwalidzkich na spacer czy do pracy i choćby najtrudniejsze przeszkody stawiał im świat, zawsze je pokonują z godnością i uporem.
Wiele przykładów na to że „Człowieka można zniszczyć, ale nie można go pokonać” znajdujemy w literaturze. Książka Ernesta Hemingway „Stary człowiek i morze” przedstawia cierpienie i trudy starego rybaka. Santiago postanawia udowodnić przede wszystkim sobie, że jeszcze potrafi zmierzyć się z morskim żywiołem i nie jest w tym gorszy od młodych i silnych marynarzy. W swoim samotnym rejsie wykazuje wielką odwagę i dzielność. Kiedy nie mógł złapać przez 80 dni ryby bardzo pomagały mu wspomnienia o chłopcu Manolinie. Nie poddawał się w walce z rybą nawet wtedy, kiedy ledwo stał na nogach i zaczął trącić przytomność. Wreszcie udało mu się złapać największą i najpiękniejszą rybę swojego życia. Niestety zaatakowały ją żarłoczne rekiny i doszczętnie objadły. Uparty i zdecydowany w działaniu zmaga się z głodem, bólem ramion i poranionymi rękami. Nawet wtedy, kiedy traci wszystkie narzędzia do walki z rekinami, nie poddaje się i walczy do końca. Mimo, że przegrywa z naturą, uzyskuje wielki szacunek i uznanie mieszkańców wioski.
W utworze Aleksandra Kamińskiego pt. „Kamienie na szaniec” dokładnie opisane są uczucia Polaków, ich bohaterska walka, będąca wyrazem głęboko zakorzenionej polskości w sercach młodych chłopców. Bohater tej książki Rudy był męczony, torturowany i katowany przez Gestapo, nie zdradził jednak powierzonych mu tajemnic. Milczał do końca, ocalając tym życie swoich przyjaciół. Tak naprawdę człowiek nie zostaje pokonany nawet przez śmierć, jeśli jest ona bohaterska.
Innym przykładem w literaturze, na słuszność stwierdzenia,,Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać” jest jeden z bohaterów ,,Krzyżaków” Henryka Sienkiewicza Jurand ze Spychowa. Zabito mu żonę, zamęczono ukochaną córkę, poniżono i okaleczono go. Rycerz stracił to, co najbardziej kochał i co było dla niego najważniejsze. Pomimo to znalazł w sobie siłę, by żyć dalej, przebaczyć i puścić wolno zbrodniarza, który wyrządził mu tak wiele złego.
Uważam, że powyższe przykłady udowadniają słuszność twierdzenia zawartego w temacie mojej pracy. Moim zdaniem człowiek powinien sięgać po to, czego zapragnie i nie załamywać sięw trudnych chwilach, tylko walczyć o to, na czym naprawdę mu zależy.