Mowa do ojców.

Plan:
1. Wprowadzenie.
a) definicja słowa ojciec
b) być dobrym ojcem-problem współczesnych mężczyzn
c) usprawiedliwienie swojej postawy

2. Argumentacja.
a) wezwanie wszystkich ojców do chęci stworzenia prawdziwego domu dla swoich dzieci
b) typy wzorców współczesnych ojców
- ojciec zabawowy
- ojciec kumpel gorliwiec
- ojciec ofiarny i pantoflarz
- ojciec pan i władca
- ojciec karierowicz i żywych kopert
- ojciec podróżnik oraz niedzielny
- ojciec anonimowy

3. Zbijanie argumentów.
a) większość mężczyzn wychowujących samotnie dzieci ma lepsze warunki niż samotne kobiety
b) dzieci w wieku dojrzewania potrzebują bardziej opieki ojca

4. Domówienie.
a) odwołanie do męskiej dumy
b) nawiązanie do czasów sarmackich

Kochani ojcowie, czyli mężczyźni mający własne dziecko lub dzieci, będący w stosunku do nich czuli, kochający i troskliwi. Bycie dobrym i wyrozumiałym ojcem to prawdziwy problem współczesnych mężczyzn nie tylko młodych, ale także starszych, których doświadczenia życiowe wiele nauczyły. Prawdę mówiąc, nie jestem ojcem , co może sprawić, iż większość z Was nie zgodzi się z moimi poglądami. Jednocześnie fakt, że nie posiadam dzieci może wpłynąć pozytywnie na moją ocenę problemu.

Zatem wzywam Was, do chęci podjęcia próby stworzenia domu dla swoich dzieci poprzez swoje zachowanie i postępowanie.

Pierwszym z nich jest wzorzec ojca zabawowego, dla którego ciągłe zabawy z dziećmi stają się sensem życia. Taki rodzic zapomina, że młody człowiek potrzebuje nie tylko zabawy, ale i dyscypliny, która mogłaby je zmobilizować do bardziej aktywnego trybu życia.

Drugim z kolei typem ojca jest tzw. ojciec kumpel gorliwiec, stanowi on zupełne przeciwstawienie powyższego wizerunku. Taki opiekun stara się swoim pociechom jak najlepiej zagospodarować czas. Przy takim ojcu w niczym nie różnimy się od nakręconych zabawek, które można dowolnie zaprogramować.

Następnymi wzorcami ojców są ojcowie ofiarni i pantoflarze. Ich zachowania są tak podobne, że postanowiłam opisać je w jednym akapicie. Tacy tatusiowie charakteryzują się niezdolnością do zrozumienia , że dziecko, tak samo jak i my kiedyś dorośnie nie zawsze będzie niańczone przez rodziców, którzy wszystko podtykają mu pod nos. Jednocześnie sami zachowują się jak duże dzieci . Nie zdają sobie sprawy z tego, że pod ich opieką są bardzo młodzi ludzie liczący na dobre słowo i radę z ich strony .

Kolejnym typem jest ojciec pan i władca, traktujący nas jako swoich pracowników, którym można rozkazywać czy wydawać polecenia. Dzieci wychowywane przez takich ojców, bardzo szybko opuszczają rodzinne domy.

Opisane poniżej wizerunki ojców są przeciwstawieniem wymienionych wcześniej. Ojcowie karierowicze i tzw. „żywych kopert” charakteryzują się tym, że sprawy rodzinne w ogóle ich nie interesują . Praca to jedyny cel w ich życiu. Nigdy nie mają czasu dla swych pociech, ciągle są zabiegani i zajęci interesami, aby nie czuć się winnym takiego zachowania obdarowują dzieci licznymi prezentami czy kopertami wypełnionymi pieniędzmi.

Taki rodzic jest dla syna czy córki w ogóle nieznany, dlatego możemy porównać go do ojca podróżnika czy niedzielnego Różnica pomiędzy nimi polega na tym, że nie starają się oni wynagrodzić dziecku swojej nieobecności pieniędzmi lecz niedzielnym spacerem i lodami. Taki ojciec poświęca swoim dzieciom zaledwie kilka chwil w ciągu dłuższego okresu czasu.

Ostatnim typem ojca jest mężczyzna anonimowy, dlatego używam zwrotu mężczyzna, gdyż o takim człowieku nie można mówić ojciec skoro nie jest on nam znany dziecku. Jedyne co łączy ich to więzy krwi i kod genetyczny. W swojej wypowiedzi w ogóle nie powinnam użyć zwrotu ojciec anonimowy, ponieważ taki człowiek nie ma prawa nazywania siebie rodzicem.

Jak już wcześniej wspomniałam, moja postawa względem ojcostwa jest obiektywna, dlatego też chciałam zwrócić uwagą na fakt, że prawa rodzicielskie w większości przyznawane są matkom, jedynie w skrajnych przypadkach opieka przyznawana jest ojcu. Jeśli chodzi o warunki, w jakich wychowane są dzieci, to należy przyznać, że mężczyźni potrafią stworzyć lepszy dom dla swoich dzieci.

Poza tym nie należy zapominać, że młodzież w wieku dojrzewania niekiedy bardziej potrzebuje wsparcia ojca niż matki i to dotyczy chłopców jak i dziewcząt.

Na podstawie powyższych argumentów należy wyciągnąć jeden wniosek: ojcowie, dążcie do ujednolicenia wszystkich powyższych typów, tak aby powstał typ kochającego ojca, który zawsze ma dla nas czas na zabawę , ale także dobre słowo w razie niepowodzeń. Powinniście się postarać i od tej chwili tworzyć wzorzec troskliwego ojca , przecież męska duma nie pozwala na nieszanowanie i pomiatanie swoją rodziną, od wieków rodzina była najważniejsza. Takie zachowanie można również zaobserwować w czasach sarmackich, gdzie te wartość były jednymi z najważniejszych w życiu.

BIBLIOGRAFIA:
„Polityka” 20 września 1997 artykuł „Powrót taty”.