Płyny ustrojowe. Budowa i rola krwi.

Krew należy do tkanek łącznych i jest tkanka płynną. Pełni w organizmie funkcję transportową. Transportuje tlen, CO2, produkty pokarmowe, zbędne i szkodliwe produkty przemiany materii, rozprowadza hormony. Oprócz funkcji transportowej pomaga w utrzymaniu stałej temperatury ciała, uczestniczy w procesach odpornościowych, tworzy płynne środowisko wewnętrzne organizmu, czyli zapewnia odpowiednia równowagę składu wodno-mineralnego (odgrywa rolę w utrzymaniu homeostazy). Jako tkanka łączna krew zbudowana jest z substancji międzykomórko wej, czyli osocza i elementów komórkowych, czyli upostaciowanych. Osocze składa się w 92 % z H2O, 7 % stanowią białka, pozostałą cześć zajmują inne zw. organiczne np. glukoza, kwasy tłuszczowe, hormony oraz zw. nieorganiczne np. chlorek sodu, jony wapnia, potasu, magnezu.Białko występujące w osoczu dzielimy na albuminy, globuliny i fibrynogen. Albuminy oraz globuliny alfa i beta biorą udział w utrzymaniu ciśnienia osmotycznego krwi. Globuliny gamma pełnią funkcje przeciwciał. Fibrynogen bierze udział w procesach krzepnięcia krwi.Jeżeli osocze pozbawimy fibrynogenu, pozostałość która nie będzie krzepła nosi nazwę plazmy krwi. Krwinki czerwone, czyli erytrocyty. Powstają w czerwonym szpiku kostnym w procesie zwanym erytropoezą. U ssaków pozbawione są one jądra. Czas życia u człowieka wynosi ok. 120 dni, po czym rozkładane są w śledzionie i wątrobie. U człowieka w 1mm3 występuje 4-5 mln krwinek.Krwinki czerwone wykazują dużą wrażliwość na zmiany ciśnienia osmotycznego. Umieszczone w roztworze hipotonicznym pęcznieją i pękają, uwalniając chemoglobulinę (chemoliza).


W roztworze hipertonicznym ulegają odwodnieniu, kurczą się, a ich powierzchnia staje się pomarszczona. Gęstość erytrocytów jest większa niż gęstość osocza, co powoduje, że po pobraniu krwi i umieszczeniu jej w naczyniu z dodatkiem substancji przeciwzakrzepowych, erytrocyty opadają. Tempo opadania krwinek czerwonych nosi nazwę odczynu Biernackiego (OB).Krwinki białe czyli leukocyty. Posiadają jądro komórkowe. U człowieka w 1mm3 występuje 6-8 tys. krwinek. Leukocyty powstają głównie w czerwonym szpiku kostnym, ale także w układzie limfoidalnym, na który składają się grasica, śledziona, węzły chłonne. Czas życia jest b. różny, od kilkudziesięciu godz. do 10 lat, w zależności od rodzaju krwinki. Krwinki białe dzielimy na granulocyty i agranulocyty.


Do granulocytów zaliczamy obojętnochłonne ( 60-75 %), kwasochłonne (2-4 %), zasadochłonne (0,3 – 0,9 %).


Do agranulocytów zaliczamy limfocyty (20-30 %) i monocyty (4-8 %). Leukocyty obojetnochłonne wykazują zdolność ruchu pełzakowatego i fagocytozy. Przechodzą przez naczynia włosowate i gromadzą się w miejscach zapalnych. Fagocytują tam bakterie i powodują powstawanie ropy. Leukocyty kwasochłonne posiadają znacznie mniejszą zdolność ruchu pełzakowatego i fagocytozy. Ich funkcja wiąże się ze zwalczaniem pasożytów jelitowych i regulowaniem reakcji alergicznych. Monocyty (największe komórki krwi) Odgrywają rolę w reakcjach odpornościowych, współdziałając z limfocytami. Wydzielają interferon, czynnik hamujący namnażanie wirusów. We krwi przebywają ok. 2 dni, potem przedostają się do tkanek, gdzie żyją ponad 2 mies. Limfocyty maja b. małą ruchliwość. Minimalną zdolność do fagocytozy, dzielą się na limfocyty T i B