Włochy

Stolica: Rzym
Powierzchnia: 301 277 km2
Podział administracyjny: 20 autonomicznych regionów
Ludność: 57 190 000
Język urzędowy: włoski
Skład etniczny: Włosi 94,1%; Sardyńczycy 2,7%; Furlanie 1,3%; inni 1,9%
Wyznanie: katolicy 83,2%; bezwyznaniowcy 16,2%; inni 0,6%
Jednostka monetarna: euro, dawniej 1 lir = 100 centesimi
PKB: 19 270 USD na osobę
Średnia długość życia: mężczyźni 72 lata; kobiety 78,6 roku
Surowce mineralne: rtęć, siarka, sól kamienna, marmury, ropa naftowa, rudy żelaza
Wyroby przemysłowe: obuwie, odzież, samochody, produkty chemiczne, maszyny
Uprawy: pszenica, kukurydza, ryż, winorośl, oliwki, rośliny cytrusowe, kasztanowce, migdałowce, tytoń, warzywa i kwiaty
Siły zbrojne: armia lądowa 265 000, marynarka wojenna 52 000, lotnictwo 73 000
Ustrój: republika parlamentarna
Władza ustawodawcza: dwuizbowy parlament wybierany na 5 lat, składający się z Izby Deputowanych (630 członków wybieranych w wyborach powszechnych) oraz Senat (315 senatorów wybieranych w wyborach powszechnych i 11 dożywotnio mianowanych przez prezydenta)
Władza wykonawcza: rząd na czele z premierem, powoływany przez prezydenta
Konstytucja: 22 grudnia 1947 r.
Głowa państwa: prezydent wybierany na 7 lat przez członków obu izb parlamentarnych i przedstawicieli regionalnych; obecnie Carlo Azeglio Ciampi
Szef rządu: Silvio Berlusconi
Włochy to kraj położony na Półwyspie Apenińskim. Na północy naturalna granica, jaką są Alpy, oddziela Włochy od Francji, Szwajcarii, Austrii i Słowenii. Do Włoch należą też dwie duże wyspy śródziemnomorskie: Sycylia i Sardynia.
Włochy są członkiem-założycielem Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. Podpisując w 1951 r. traktat paryski, Włosi wyszli z okresu izolacji międzynarodowej, która była efektem wojennej współpracy reżimu Benitto Mussoliniego z hitlerowskimi nazistami. Uczestnictwo Włoch w procesie budowania wspólnej Europy było możliwe dzięki skutecznym dyplomatycznym zabiegom ówczesnego prezydenta Alcide de Gasperiego. W czerwcu 1955 r. Włosi byli gospodarzami szczytu w Mesynie, na którym zainicjowano proces poszerzania europejskiej współpracy nie tylko w dziedzinie gospodarczej, ale również politycznej. Konsekwencją spotkania stało się podpisanie 25 marca 1957 r. w Rzymie dwóch traktatów, z których jeden powoływał do życia Europejską Wspólnotę Gospodarczą, drugi – Europejską Wspólnotę Współpracy Atomowej. Uzgodnienia międzyrządowej konferencji w Turynie, która rozpoczęła się 29 marca 1996 r. doprowadziły natomiast do parafowania przez Radę Europejską traktatu amsterdamskiego.
Siła włoskiego głosu politycznego przy unijnych stołach ma tę samą wartość, co głosy rządów w Paryżu i Londynie. Włochy, Francja i Wielka Brytania posiadają bowiem tę samą ilość reprezentantów w unijnych organach: dziesięć głosów w Radzie Ministrów, 87 deputowanych w Parlamencie Europejskim, dwóch komisarzy Komisji Europejskiej oraz po 24 doradców w Komitecie Ekonomiczno-Społecznym i Komitecie Regionów. Rzym deleguje też po jednym przedstawicielu do Trybunału Sprawiedliwości, Sądu Pierwszej Instancji i Trybunały Rewidentów Księgowych. Przewodniczącym Komisji Europejskiej jest Włoch, Romano Prodi. Zgodnie z planami reformy Unii, Włosi otrzymają 29 głosów w Radzie Ministrów i 72 mandaty w Parlamencie. Do europejskich sił szybkiego reagowania Rzym zamierza włączyć oddział liczący 20 tys. żołnierzy.
Wielokrotne zmiany w koalicyjnych rządach przez wiele lat osłabiały włoską ekonomię. Kraj uzależnił się od importu żywności i energii, co wpływa na jego ujemny bilans handlowy. Mimo ogromnego zadłużenia Włochy przeżywały okres ożywienia gospodarczego i rozwoju produkcji przemysłowej, któremu kres położyła recesja lat 90. Grunty orne zajmują 65 proc. powierzchni kraju, rolnictwo jest jednak bardzo słabo wydajne. Przemysł koncentruje się na północy kraju, zwłaszcza w Turynie, który słynie z fabryki Fiata. Udział państwa w przemyśle jest największy spośród wszystkich krajów Piętnastki. Rządowi w Rzymie podlegają koncerny zrzeszające przemysł maszynowy i stalowy, bankowość, linie lotnicze, sektor energetyczny i przemysł chemiczny. Głównymi partnerami handlowymi Włoch są kraje Unii Europejskiej: Niemcy, Wielka Brytania, Francja, Holandia i Belgia, ponadto USA i Szwajcaria. Włochy przystąpiły do Unii Monetarnej. Słabego lira zastąpiło w styczniu 2002 r. euro.