Przyjaźń przez współczucie i współudział łagodzi nieszczęście - udowodnij odwołując się do dzieł literackich.

Przyjaźń jest prawie najważniejszym elementem życia człowieka. Przyjaciel pomoże w trudnościach, wesprze w niepowodzeniach oraz ucieszy się ze zwycięstw. W dzisiejszych czasach panuje jednak fałszywa wizja przyjaźni. Ludzie nie umieją cieszyć się z cudzych zwycięstw, a czasami też jest tak, że nie potrafią wspomóc przyjaciela w problemach. W mojej pracy chciałabym udowodnić, że przyjaźń przez współczucie i współudział łagodzi nieszczęście, gdyż jest ona wtedy prawdziwa.
Moje zdanie najlepiej potwierdzą słowa Ewangelii według Św. Łukasza: „Pewien człowiek wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko, że go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził ta drogą kapłan; zobaczył go i minął.(...) Pewien zaś Samarytanin, gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował (...).„ Fragment ten świadczy o tym, że przyjacielem naszym jest każdy potrzebujący. Potrzebuje on współczucia. My, gdy współczujemy okazujemy miłość do bliźniego, naszego przyjaciela. By pomóc musimy współczuć. Pomocą możemy pocieszyć, załagodzić nieszczęście.
Z kolei w „Klasie pani Czajki” Małgorzaty Karoliny Piekarskiej przez brak współudziału rozpadła się dopiero kwitnąca przyjaźń. Olek wstydził się tego, że chodzi na ceramikę i nie powiedział Kamili. Ona dowiedziała się tego podsłuchując rozmowę jego z kuzynem. Chłopak wiele razy ją w ten sposób okłamywał np. razem robili prezent dla przyjaciółki Kamili z gliny. Prezent Olka wyglądał jakby został zrobiony przez sławnego artystę, gdyż chodził na ceramikę już od roku, on lecz powiedział, że robił to pierwszy raz w życiu. To tylko jeden z bardzo licznych przykładów. Gdyby Olek powiedział jej wszystko tak jak ona jemu, nic takiego by się nie stało. Po kilku dniach Olek widząc, jak Kamila jest załamana podszedł do niej i wszystko jej wytłumaczył. Nie mógł patrzeć jak płakała. By przyjaźń była mocna, potrzeba szczerości z obu stron. Gdy tego zabraknie, więzi mogą się rozluźnić.
W „Syzyfowych pracach” Stefana Żeromskiego postawa Marcina Borowicza również może potwierdzić moją tezę. Andrzej Radek pobił kolegę za to, że ten go wyzywał. Dyrektor chciał Radka za to wyrzucić ze szkoły. Marcin zrozumiał, dlaczego Andrzej to zrobił i porozmawiał z dyrektorem. Był jego ulubieńcem, więc ten zmienił zdanie. Radek odwzajemnił się wspierając Borowicza po wyjeździe Biruty. Jest to przykład przyjaźni ze współudziałem.
Śmiało można wyciągnąć wniosek, że przyjaźń przez współczucie i współudział łagodzi nieszczęście, gdyż przez te czynniki przyjaźń staje się mocniejsza. Współczując okazujemy nasze dobre i otwarte serce, a dzięki współudziałowi w przyjaźni czujemy zaufanie i chęć bycia przyjacielem drugiej osoby.