Miejsce w świecie starożytnym, które chciałabym odwiedzić - uzasadnij swój wybór

Miejscem w świecie starożytnym, które chciałabym odwiedzić jest Grecja. Właściwie dlaczego nie miałabym spełnić tego marzenia?! Wsiądę w wehikuł czasu i za chwilę oprowadzę was po tym wspaniałym kraju i opowiem o tym, co mnie w nim zafascynowało.

W ułamku sekundy znalazłam się na ateńskiej agorze. Ubrana jestem w chiton, podobnie jak Ateńczycy znajdujący się na rynku. Chiton to strój składający się z dwóch prostokątnych kawałków materiału z wełny lub lnu, które spięte są szpilkami na ramionach i niekiedy zszyte na bokach. Przy portyku Zeusa dostrzegłam brodatego mężczyznę otoczonego wiankiem młodzieży. Gdy podeszłam bliżej, usłyszałam, jak rozprawiają o odwadze. Pedagog naprowadzał rozmówców w kierunku prawdziwych rozstrzygnięć dyskutowanych problemów, domyśliłam się, że tym Ateńczykiem jest Sokrates. Idąc w kierunku buleuterionu (siedziby rady miejskiej) zdałam sobie sprawę, że przecież nie znam greki, a mimo to rozumiałam słowa filozofa. Obejrzałam jeszcze tolos (siedzibę urzędników miejskich), kilka świątyń (w tym świątynię Hefajstosa), po czym udałam się do Partenonu, który podobnie jak agora umiejscowiony jest na Akropolu.

Partenon jest świątynią Ateny, zbudowany jest w porządku doryckim przez architektów Itkinosa i Kallikratesa. Przy okazji oglądania najważniejszej budowli na Akropolu wspomnę, że świątynie są najbardziej okazałymi budowlami w Grecji. Wznoszone są na planie prostokąta, posiadają dwuspadowy dach wsparty na rzędach kolumn. Dekorację budowli stanowią płaskorzeźby, przedstawiające sceny z życia bogów i bohaterów. Płaskorzeźby pokrywały również trójkątną przestrzeń znajdującą się między dachem a wejściem do budowli (tympanon).

Za masywnymi brązowymi drzwiami Partenonu stoi największy skarb Aten. Najdroższa rzeźba, jaką kiedykolwiek stworzył człowiek. Nad całym skarbcem dominuje gigantyczny posąg Ateny. Jedenastometrową boginię wyrzeźbiono z kości słoniowej. Jej zbroja jest z czystego złota. Posąg Ateny oraz stały garnizon Ateny strzegą znajdującego się w świątyni miejskiego skarbca, gdzie gromadzone są miedzy innymi ofiary składane Atenie. Ta niesamowita rzeźba jest dłuta Fidiasza, który przy Poliklecie jest najwybitniejszym ateńskim rzeźbiarzem. Urok, proporcję i kształty dzieł, stworzonych przez tych artystów do dziś wyznaczają normy piękna w sztuce.

Będąc na Akropolu koniecznie musimy zobaczyć Kariatydy podpierające dach południowego partyku. Spotkany przeze mnie Wikluliusz powiedział, że przestawiają one zniewolone kapłanki z wyspy Karial, które podczas wojny opowiedziały się po stronie Persów. Zaklęte w kamień i z uległością patrzące na Partenon Kariatydy są symbolem dla przyszłych pokoleń, by pozostały wierne Atenie i Atenom.

Teatr Dionizosa w Atenach stanie się ostatnim punktem wycieczki po starożytnej Grecji. Nie żeby nie było tu więcej ciekawych miejsc, ale jeśli za pół godziny nie znalazłabym się w wehikule czasu, to utknęłabym tu na zawsze. Bardzo mi się tu podoba, ale wizja spędzenia reszty życia bez komputera, Internetu, telefonu i innych udogodnień techniki nie za bardzo mi pasuje. Wracając do teatru. Jego początki są związane z obrzędami religijnymi ku czci boga winnej latorośli Dionizosa. Podczas trwania dionizji (tak nazywa się święto ku czci boga) odbywają się występy chórów, a potem także aktorów. Przedstawienia trwają cały dzień. Wystawiane są zwykle trzy sztuki, jedna po drugiej: najpierw dwie tragedie, później komedia. Do najwybitniejszych dramaturgów greckich należą: Ajschylos, Sofokles, Eurypides oraz Arystofanes.

Wróciłam do współczesności. Mam nadzieję, że przekonałam was, iż najpiękniejszym krajem w starożytnym świecie jest Grecja. Może kiedyś odbędę kolejną podróż do tego kraju, aby do końca zwiedzić Ateny, a także Spartę, Egine, Delfy. Przy okazji opowiedziałabym o innych jakże ważnych dla nas osiągnięciach Greków, ale to kiedy indziej.