Bohater romantyczny - bliski czy daleki dzisiejszemu młodemu czytelnikowi.

Bohater romantyczny był symbolem młodego człowieka z pierwszej połowy XIX wieku. Możemy wyróżnić następujące cechy, które były dla niego charakterystyczne:
Jego miłość określona przez samotność, poczucie wyobcowania wśród ludzi i bunt wobec świata. Miłość stanowiła dla niego uczucie tragiczne, bez szans powodzenia. Z reguły był on poetą i reprezentował romantyczną interpretacje istnienia. Dopuszcza irracjonalizm, metafizykę i mistycyzm. Punktem przełomowym w jego biografii jest samobójstwo popełnione w wyniku zawodu miłosnego. Następuje w nim wielka metamorfoza, "umiera" i z nieszczęśliwego kochanka przeistacza się w wojownika o sprawę ojczyzny. Bohater prywatnie przegrywa, lecz jego idea pozostaje zwycięska.

Przykładem takiego bohatera jest Konrad Wallenrod. Człowiek ten to typowy romantyk, rozdarty pomiędzy ojczyzną a rodziną. Cierpi ponieważ nie może być razem ze swoją ukochaną Aldoną. Nie jest to jednak spowodowane różnicą w pochodzeniu pomiędzy dwojgiem kochanków. Przyczyną ich nieszczęśliwej miłości jest sytuacja polityczna, w jakiej znalazła się ich ojczyzna, oraz jedyna w swoim rodzaju możliwość zmiany tego stanu rzeczy. Konrad jest bowiem mistrzem Zakonu Krzyżackiego, ze strony którego grozi Litwie niebezpieczeństwo i jako jedyny ma możliwość doprowadzić ten zakon do klęski, samemu jednak płacąc za to cenę najwyższą - własnym życiem oraz szczęściem i miłością. Staje więc przed dylematem: życie prywatne czy Ojczyzna. Wybiera jednak dobro Ojczyzny, czym pozbawia się szczęścia rodzinnego.

Nieco innym typem bohatera jest Gustaw z III cz. "Dziadów" Adama Mickiewicza - wrażliwy, samotny, nierozumiany przez ludzi.
Cechuje go nieszczęśliwa miłość, lecz jest ona różna od miłości Wallenroda . Gustaw zostaje odtrącony, skrzywdzony przez ukochaną. Przeistacza się z nieszczęśliwego kochanka w bojownika o wyzwolenie narodu. Poświęca się dla dobra ogółu, staje się "żołnierzem sprawy narodowej", spiskowcem i więźniem. Jest uosobieniem cierpień całego narodu. Wyraża to w słowach:

"Ja i ojczyzna to jedno(.)" "Kocham i cierpię katusze (.)"

Jednak w swej pysze Konrad dopuszcza się bluźnierstwa wobec Boga. Ponosi klęskę, bowiem jego bunt i rozpacz okazują się występkiem moralnym ;popada w moc szatana. Postawa Konrada zastała nazwana prometeizmem, gdyż podobnie jak Prometeusz z miłości do ludzi poświęca się i walczy z Bogiem o ich dobro.

W życiu codziennym także możemy zetknąć się z pojęciem romantyczna miłość - wielka, wzniosła, szalona, ale bardzo często jednostronna, dostarczająca wielu rozczarowań. Jednak nie można jej porównywać z miłością bohaterów XIX wieku. Dzisiejszy młody człowiek nie potrafi poświęcić własnego życia, miłości dla dobra ogółu. Ludzie stali się egoistami, rządnymi pieniędzy i władzy.
Takie wartości jak naród, ojczyzna przestały odgrywać decydującą rolę w życiu. Jednak nieszczęśliwa miłość zawsze jest i będzie bliska człowiekowi zarówno teraz jak i w przyszłości.