Jak współcześni ludzie odnoszą się do zagadnienia śmierci?

Śmierć jest nieodłączną częścią ludzkiej egzystencji, zbliżamy się do niej już od chwili przyjścia na świat. Często lękamy się o niej myśleć, nie jest obecna w naszych codziennych rozmowach.
Jest uważana za wstąpienie w drugie życie. Jest to odejście z tego świata, a przeniesienie się do innego. Chrześcijanie wierza, że istnieje świat umarłych. Zmarli wstępują do nieba, piekła lub czyśćca. W niebie zmarli są szcześliwi, bo jest to "utracony raj", do którego powrócili. W piekle zmarły jest w wiecznym cierpieniu. Dusza jest na zawsze potępiona. W czyścu zaś, odpokutowuje swoje grzechy, jakie popełnił na ziemi.
Współcześni ludzie nie są tak bardzo religijni jak dawniej. Kiedyś, Bóg był najważniejszy, ludzie wierzyli w zmatwychwstanie, wszystko czynili w imię Boga. Nawet zabijali, myśląc, że robią dobrze. Dzisiaj, mało jest ludzi uznających śmierć za świętość, za szczęśliwe zdarzenie. Myślimy, że jest to najgorsze co może się zdarzyć. Z jednej strony tak jest, bo opuszczamy naszych bliskich i nie wiemy, co się z nami stanie i czy rzeczywiście "po drugiej stronie" czeka na nas Bóg. Ludzie od zawsze zadają sobie pytanie "czy Bóg istnieje?". Może to tylko nasz wymysł, który przetrwał aż dwa tysiące lat? Właśnie, za długo już w niego wierzymy, żeby mogło wydawać nam się to wymysłem. Wierzymy, że po śmierci, Bóg zabierze nas ze soba albo odda szatanowi. Niektórzy młodzi ludzie, nie mają szacunku do śmierci. Popełniają samobójstwa. Może wierzą w Boga i myślą, że ich problemy skończą się po śmierci, ale oni odbierają sobie życie – coś, co ofiarował nam Bóg, coś, co powinniśmy szanować, coś, co jest najcenniejsze. Więc oni na pewno nie pójdą za to do nieba, a dopiero tam kończą się problemy. Współcześni ludzie boją się śmierci. Dlaczego boimy się śmierci? Bo jest to niewiadoma. Nic o niej nie wiemy. Czy będziemy widzieć inne dusze, gdy już do nich dołączymy? Czy będziemy mieć nogi czy skrzydła do latania? Czy tam też istnieje trawa, zwierzęta, woda, a w piekle jest gorąco i wszędzie jest ogień? Nie wiemy, co nas czeka. Możemy polegać jedynie na opowiadaniach o "śmierci klinicznej". Ludzie, którzy ją przeżyli mówią, że widzieli ciemny tunel, a na końcu małe światełko, niczym Bóg, czekający na nich.
Istnieje wiele wyobrażeń śmierci. Śmierć, to największa niewiadoma dla współczesnego człowieka. Jedni odnosza się do niej, jako szcześliwego zakończenia życia, a inni za ciemny, ponury koniec wszystkiego.

Śmierć jest naturalną częścią życia i wcześniej czy później każdemu z nas przyjdzie
stawić jej czoła.Moim zdaniem, póki żyjemy, możemy podejść do niej na dwa sposoby :
ignorować ją bądź śmiało spojrzeć w oczy perspektywie własnej śmierci i trzeźwo
o niej myśląc, spróbować zmniejszyć cierpienia, jakie ze sobą przyniesie.
Równie ważne, jak przygotowanie się do własnej śmierci, jest pomaganie
umierającym. Powinniśmy więc nieść im ulgę w bólu i przerażeniu, którego doświadczają i w miarę możności pomóc im odejść w spokoju