XVI wieczna Europa to początek religijnego rozłamu

Dzisiaj będziemy rozważać następujący temat, mianowicie taki: "XVI-wieczna Europa to początek jedności religijnej czy rozłamu?"
Moim zdaniem Europa w XVI wieku to początek rozłamu jedności religijnej i na poparcie mojej tezy spóbuje przywołać jak najwięcej argumentów.

Po pierwsze. W XVI wieku było coraz wiecej ludzi mądrych i wykształconych. Duchowni nie spełniali oczekiwań i wymagań wiernych, gdyż niektórzy nawet nie potrafili czytać, , zaniedbywali obowiązki. Papież odpuszczał grzechy za pieniądze. Łączono w jednym ręku kilka stanowisk, przez co coraz czesciej nieobecni byli biskupowie i proboszczowie. Wywoływało to zgorszenie wśród humanistów.

Marcin Luter, zakonnik augustiański, w 1517 r. ogłosił 95 tez. Przekonany był że zbawienie chrześcijanina dokonuje się dzięki głębokiej wierze, a nie przez kupowanie odpustów. Papież chciał odwołać te tezy, natomiast uczeni z Uniwersytetu Witenberskiego widzieli je w pozytywnym świetle. Ogłoszono go heretykiem, przez co spalił bullę papieską, zrywając stosunki z Rzymem. Zwolennicy M. Lutra zmienili przebieg mszy. Marcin Luter przełożył Biblię na język niemiecki po to by więcej osób mogło bardziej zrozumieć jej przesłanie. Liturgia i kult religijny ograniczały sie do głośnego czytania Pisma Świętego, śpiewania psalmów oraz przyjmowania dwóch sakramentów: chrztu i komunii, gdyż tylko te były wg. niego zgodne z Biblią.

Po drugie. Reformy luterańskiej szybko się rozprzestrzeniły, przyjęły je północne Niemcy. Stanowiło to dla nich okazję do pozbycia się zwierzchnictwa papieża i cesarza, oraz do przejęcia ziemi należącej do kościoła.
Natępnym ważnym argumentem jest to, że w latach 1524-1526 chłopi wzniecili powstanie przeciwko szlachcie i duchownieństwu. Książęta odprali kontratakiem na powstanie chłopów krwawo rozprawiając się z nimi. Był to kolejny, duży powód do pogorszenia stosunków religijnych.

Po Lutrze było jeszcze wielu wielkich reformatorów jak np. twórcą kalwinizmu był Jan Kalwin, który był teologiem protestanckim. Dążył on do całkowitego zerwania z katolicyzmem poprzez zmianę myśli teologicznej oraz sposób odprawiania mszy.
Kalwin głośił to, iż Bóg wybrał sobie ludzi do przyjęcia łaski, a innym jej odmówił. Potwierdzeniem posiadania łaski było godne, sprawiedliwie wykonywane i pracowite życie.

Na zakończenie przytocze jeszcze jeden, ale jak ważny argument dotyczący postawionej mojej tezy. W połowie XVI wieku poglądy Kalwina dotarły do granic Francji. Ich rozpowszechnienie się wywołało rozłam. W noc św. Bartłomieja, z 23-24 sierpnia 1572 roku miała początek wojna domowa pomiędzy gałęziami rodu królewskiego. Walezjuszowie bronili katolicyzmu, a Burbonowie kalwinizmu. Wymordowano wtedy wielu Francuzów wyznających ów odłam protestantyzmu.

Wojna osłabiła władzę i autorytet władcy oraz dotkliwie zniszczyła Francję. Wtedy na tronie zasiadł Henryk Burbon, który wydał w 1598r. edykt nantejski, który zakończył wojny religijne na terenie Francji.

Reasumując myślę, że przywołane tu argumenty wystarczą by nadać prawdę postawionej tu tezie.