Bez aktorów i teatru bylibyśmy ubożsi o wiele doświadczeń i przeżyć

Już od najdawniejszych lat, teatr i aktorzy są w naszym życiu czymś więcej niż sceną i ludzikami odgrywającymi pewne sceny z życia i historii. Stanowią oni część nas, naszego życia bo tak jak napisał kiedyś Szekspir: „Świat jest teatrem, a aktorami ludzie”. Dlatego uważam niniejszym, iż stwierdzenie: „Bez aktorów i teatru bylibyśmy ubożsi o wiele doświadczeń i przeżyć” i postaram się to państwu udowodnić w dalszej części mojej pracy.
Po pierwszy gdyby nie aktorzy, często nie umielibyśmy sobie wyobrazić pewnych zdarzeń,
wydarzeń bardzo odległych w czasie takich jak np. zdobycie ognia przez człowieka pierwotnego, czy na przykład zbudowanie słynnego Konia Trojańskiego dzięki, któremu Spartanie podbili Troje.
Niejednokrotnie spotykamy się z faktem, iż po przeczytaniu książki nadal nie wiemy dokładnie o co w niej chodziło. Może być to wynikiem tego, że jest ona napisana zbyt trudnym językiem lub jest najzwyczajniej nudna. Dlatego ekranizacje filmowe książek są moim zdaniem bardzo potrzebne, a bez aktorów nie byłyby one możliwe.
Do takiej ekranizacji filmowej jak np. Quo Vadis reżyser Jerzy Kawalerowicz zaangażował bardzo dużo ludzi i aktorów. Ekipa filmu liczyła 135 osób, w tym 53 aktorów, którzy na planie spędziła 127 dni. Może się nam wydawać, że wcale nie jest to tak dużo, że nieraz tych „zaangażowanych” do produkcji filmu jest znacznie więcej. Dla tych ludzi jest to olbrzymi wysiłek, walczą z przemęczeniem, z tęsknotą do rodziny i brakiem snu bo jak wiemy aktorzy są bardzo pracowitymi ludźmi i nie zawsze starcza im czasu na rzeczy które dla nas, normalnych ludzi są codziennością.
Bardzo potrzebne były również ekranizacje filmowe mówiące o życiu i działalności Jezusa Chrystusa.
Przecież gdyby nie takie filmy, możliwe że do tej pory nie mielibyśmy wyobrażeń dotyczących sylwetki naszego Zbawiciela, ale także Marii, Józefa czy innych osób biblijnych. Wprawdzie w Piśmie Świętym są zawarte ich opisy, ale nie zawsze sięgamy po te Święte zapiski.
Po drugie, tak jak już wspomniałam wcześniej bez teatru i aktorów nasze życie byłoby nudne. A czy zastanawialiście się kiedykolwiek nad sensem słów W. Szekspira zamieszczonymi we wstępie tejże właśnie pracy: „Świat jest teatrem, aktorami ludzie” ?
No więc tak naprawdę całe, ludzkie życie to tylko jedno przedstawienie, zawsze będące czymś trochę na pokaz, dla widowni, odgrywane przez aktora który ma świadomość, że jest obserwowany. Nie ma jednak czasu na próby – człowiek wychodzi bowiem na scenę w momencie urodzenia, a schodzi z niej w momencie swojej śmierci. Tylko jeden raz. Zasłuży on na oklaski, albo pożegnają go gwizdy, ale może być również tak, iż nikt nie przyjdzie na jego przedstawienie. Zawsze będzie jednak tylko jedna szansa, żeby wyjść na scenę. Nie można więc jej zmarnować. Ale w takim razie kto wyznacza w tym spektaklu role?
Każdy z nas jest w swoim teatrze życia zarówno reżyserem, aktorem, scenarzystą, a nawet garderobianym.
To my odgrywamy tu pierwszoplanową rolę, wybieramy scenerie, oraz partnerów, którzy tworzą z nami tę sztukę codzienności. Ponad to sztuka ta, jak każda inna ma swój początek, ale ma także swój koniec....
Dlatego, to jak rozegramy ten spektakl zależy wyłącznie od nas, bo tak jak ktoś kiedyś powiedział:” Każdy jest kowalem swego losu”.
Tak więc myślę, że przytoczone powyżej argumenty pozwolą w pełni zgodzić się z twierdzeniem zawartym w temacie rozprawki. Ponadto należy sobie zadać jeszcze pytanie: czym byłby teatr bez aktorów, a czym byłby świat bez ludzi? Na to pytanie musicie sobie jednak sami odpowiedzieć