Urozmaicenie fabuły czy alegoria? Rozważ, jaką rolę w "Lalce" Bolesława Prusa pełni przytoczona legenda

Legenda, którą opowiada Węgiełek Izabeli i Wokulskiemu na dziedzińcu mówi o potoku, w którym leżał spory kamień zatykający dziurę. Pod nim było okno do podziemi gdzie na szczerozłotym łóżku spała panna bogato odziana. Owa kobieta zapadła w sen z powodu, że w głowę ktoś wbił jej szpilkę. Jedynym sposobem na obudzenie damy było wyjęcie jej tej szpilki i ożenienie się z nią. Niestety sprawa była o tyle utrudniona, że panny pilnowały straszydła, które gdy wyczuły że ktoś się ich boi zabierały się za zjedzenie tej osoby.

Kamień w potoku odsuwał się tylko dwa razy do roku, na Wielkanoc i na święty Jan i właśnie w Wielkanoc przy strumieniu znalazł się kowal z Zasławia. Jego oczom ukazały się owe skarby wraz, że śpiącą kobietą. Od tamtej pory życie tego człowieka bardzo się zmieniło, nie mógł normalnie pracować, bo ciągle myślał o tej kobiecie, po prostu się zakochał. Poradził się pewnej baby znającej się na ziołach, że na święty Jan powinien się tam wybrać i uwolni damę, tak też postanowił zrobić. Do łoża panny dostał się bez problemu, ponieważ straszydła się nie bał bo wiedział że za wszelką cenę musi być z miłością swojego życia. Kiedy zaczął wyciągać szpilkę z głowy kobiety, ona się przebudziła i powiedziała ”czego mi ból robisz, człowieku!” na te słowa bardzo się zległ, co szybko zauważyły straszydła i tak się skończył jego żywot.

Uważam, że opisanie tej legendy w „Lalce” przez Bolesława Prusa było pewnym porównaniem losów kowala z Zasławia z losami Stanisława Wokulskiego. Kiedy Stanisław przypadkowo poznaje w teatrze Izabelę Łęcką, jego życie zmienia się diametralnie, tak samo jak młodzieńca kiedy ujrzał damę. Obydwaj panowie należą do grupy ludzi pracowitych, posiadających mocny charakter i silną wolę, są w pewnym stopniu romantykami. Tak samo obydwoje panowie ostateczne ponoszą klęskę z powodu kobiet, kowal zostaje zjedzony przez straszydła a Wokulski prawdopodobnie popełnia samobójstwo, choć nic nie wiemy o jego śmierci, bo powieść ma zakończenie otwarte.
Rolą tej legendy jest ukazanie życia Wokulskiego i panny Izabeli za pomocą innych bohaterów. Legenda ta może być też aluzją do panny Łęckiej. Może być jedną wielką przenośnią ukazującą nie wprost lecz będąca napomknieniem do losów Wokulskiego. Ponieważ tak jak owa śpiąca dama doprowadza do klaski kowala, tak ona robi dokładnie to samo ze Stanisławem.

Dlatego według mnie przytoczenie legendy było pod zamiarem alegorii. Całe te krótkie opowiadanie o postaciach zawarte w książce ma sens przenośny.