Antygona charakterystyka.

Edyp, przybrany syn króla i królowej Koryntu, odwiedzajac wyrocznie delficka uslyszal, ze zabije ojca i ozeni sie z wlasna matka. Nie znajac swej przeszlosci sadzil, ze wladcy Koryntu sa jego prawdziwymi rodzicami. Chcac uciec przeznaczeniu, opuszcza Korynt na zawsze. Na jednej z dróg zabija czlowieka nie wiedzac, ze byl to Lajos, jego ojciec. Przybywa do Teb, gdzie rozwiazuje zagadke straszliwego sfinksa i uwalnia od niego miasto. Zostaje królem Teb i zeni sie z wdowa po Lajosie, wlasna matka. Ma z nia dwóch synów - Eteoklesa i Polinika oraz dwie córki - Antygone i Ismene. Gdy odkryl prawde o sobie, oslepil sie i opuscil Teby. Dwaj synowie, na których spadl obowiazek rzadzenia panstwem, nie mogli pogodzic sie ze soba i Eteokles zmusil brata do opuszczenia miasta. Ten, pragnac zemsty, udal sie do Argos i doprowadzil do najazdu wrogich Tebom sasiadów. W czasie walki bracia stoczyli smiertelny pojedynek i obaj polegli. Napasc odparto, królem Teby zostal Kreon, brat królowej. Nakazal pogrzebac z honorami Eteokla, który zginal w obronie ojczyzny, zas cialo zdrajcy Polinika pozostawic nie pochowane na pastwe psom i sepom. Te decyzje Kreona poznajemy z rozmowy Antygony z Ismena, rozmowy, która rozpoczyna akcje tragedii. Obie siostry wiedza, ze kto nie uslucha nakazu Kreona, temu grozi smierc. W imie praw boskich i milosci siostrzanej Antygona postanawia pogrzebac cialo brata. Rezygnuje z pomocy siostry, która owladnieta strachem, chce odwiesc ja od tego zamiaru. Antygona zlamala rozkaz Kreona i zostala skazana na smierc. Najbardziej istotny w utworze jest konflikt, czyli starcie sie dwu przeciwstawnych racji. Argumenty Kreona, uzasadniajace jego rozkaz, wydaja sie byc sluszne. Czujac sie odpowiedzialnym za kraj, którym rzadzi, wie ze zdrajca musi byc ukarany i ze o tej karze musza wiedziec wszyscy. Antygona natomiast nie decyduje sie na bunt przeciwko prawom boskim i wybiera mniejsze zlo, czyli bunt przeciwko prawu Kreona. Utwór ten jest ostrzezeniem, jest rozwinieciem stwierdzenia, ze "pycha przychodzi przed upadkiem" (Stary Testament - "Ksiega Rodzaju"). Pycha gubi czlowieka.