Dziennik Mari Magdaleny (na podst. obrazu Georgesa de La Toura Maria Magdalena)

11.5.10
Zaczynam żałować swoich czynów, życia, które nie ma sensu i zawiera w sobie tyle zła i rozpusty. Chce się zmienić.Pamiętam, gdy szłam przez miasto dawniej ludzie mieli dla mnie szacunek teraz czuje na swojej skórze ich spojrzenia i słowa pogardy kierowane w moja stronę.
Dziś dzien. zadumy,musze zastanowić się nad swoim życiem, musze pomyśleć zapale tylko świecę, aby nikt nie widział mojej twarzy.
Blask świecy ogrzewa moja twarz,czuje to ciepło czuje tą siłe, lecz nie wiem czy skierowane jest ono do mnie.Czuję też pustkę,ciemność wokół mnie.
Czy będę potrafiła,czy podołam?
Mam wielka rozterkę w głowie.
Chce czynić dobro, lecz boje się ze powrócę do dawnego życia.
Dzisiaj, gdy oni rzucali w mnie kamieniami raniąc bardziej moja dusze niż ciało pomogłeś mi teraz wiem, co czynić mam chce służyć bogu nie odwrócę się od nikogo.
Wiem, że źle zrobiłam byłam złym człowiekiem teraz chce odpokutować za moje grzechy. Boże spuść na mnie nieszczęście tego świat chce mieć je na swoich barkach tak jak Jezus niósł krzyż, aby nas zbawić takie pragnę mieć rzycie. Będę pokutować cały czas choćbym w mroku siedzieć wiecznie miała.