"Praca jest miernikiem wartości człowieka" - na podstawie "Nad Niemnem" E. Orzeszkowej

Praca jest to celowa działalność człowieka mająca na celu zaspokojenie potrzeb materialnych i pozamaterialnych. Jaką funkcję pełni ona w życiu każdego człowieka, postaram się omówić w dalszej części pracy na podstawie utworu Elizy Orzeszkowej „Nad Niemnem”.

Bohaterowie utworu „Nad Niemnem” mieli bardzo charakterystyczny stosunek do pracy. Dawała ona im bowiem szczęście i spełnienie. Szczególnym przykładem takich osób byli Jan i Cecylia. Ludzie ci, ze względu na różnicę warstw społecznych, musieli uciec z Korony i ukrywać się, aby móc być razem. Osiedlili się zatem w puszczy nad Rzeką i tam stworzyli sobie nowy dom. Dla nich praca nie była obowiązkiem, dawała im przecież radość. Wszystko, co osiągnęli, mogli zawdzięczać wyłącznie sobie. A przez stosunek do pracy zyskali powszechny podziw i uznanie, cieszyli się ogromnym szacunkiem. Okazał go im nawet król Zygmunt August, który złożył im wizytę już jako staruszkom. Wówczas potraktowali oni króla jak równego sobie, nie klękali bowiem przed nim, tylko pokłonili mu się. Praca dała im poczucie własnej wartości. Wszystko, co osiągnęli i stworzyli własnoręcznie, dało im nie tylko korzyści materialne, ale również satysfakcję duchową. Dzięki pracy własnych rąk zdobyli majątek, stali się ludźmi niezależnymi, czuli się spełnieni i wartościowi. A wszystko to właśnie dawało im godność i dumę, dlatego króla traktują niczym równego sobie. Ludzie ci byli pracowici jak pszczoły, wiedzieli, jaką wartość ma praca i co daje ona człowiekowi.

Podobnie było także w przypadku Benedykta Korczyńskiego oraz Marty. Pomimo, iż nie osiągnęli oni tylu dóbr materialnych, praca również dawała im szczęście i poczucie dobrze spełnionego obowiązku wobec rodziny i kraju. Ta codzienna praca była dla nich w pewnym sensie spełnianiem obowiązku patriotycznego. Ludzie ci czuli się sobie wzajemnie potrzebni, a praca dawała im radość. Nie traktowali jej jako przykrego obowiązku, lecz jako codzienną czynność dającą człowiekowi spełnienie. W przeciwieństwie do niektórych postaci z „Nad Niemnem”, Benedykt i Marta cieszyli się z tego, co robili. Dla nich praca była istotną a zarazem nieodłączną częścią życia.

W utworze występują również postacie o negatywnym stosunku do pracy. Wśród nich znajdują się m. in. Emilia, Teofil Różyc, Kirło oraz Zygmunt Korczyński. Ludzie ci mysleli wyłącznie o sobie, byli leniwi i egoistyczni. Żerowali na innych i wykorzystywali ludzi, robiąc wszystko wyłącznie dla własnych korzyści materialnych. Wyśmiewali ciężką pracę, byli chciwi, a wydawanie pieniędzy ciężko zarobionych przez innych przychodziło im z ogromną łatwością. Byli oni zatem bezużyteczni i bezwartościowi.

Na podstawie utworu „Nad Niemnem" można więc stwierdzić, że praca jest miernikiem wartości człowieka. Bohaterowie posiadający i szanujący pracę mieli swoje cele, byli szczęśliwi i spełnieni. To, co robili, sprawiało, że stawali się wartościowi. W dzisiejszych czasach jest podobnie. Są ludzie pracowici, którzy spełniają się w życiu i tacy, dla których praca jest wyłącznie ciężkim obowiązkiem. Istotne jest przecież, aby każdy z nas robił w życiu to, co lubi, a jeśli na dodatek osiąga z tego korzyści materialne, to wówczas praca daje mu szczęście. I tak jest też u większości bohaterów utworu Orzeszkowej. Byli to bowiem ludzie mający swoje zasady, cele i wartości życiowe, a praca naprawdę wiele dla nich znaczyła.