Bohaterowie literaccy, którzy twoim zdaniem mogliby być wzorcami osobowymi dla potomnych

W życiu każdego człowieka istnieje jakiś ideał, autorytet, który pragniemy naśladować, upodabniać się do niego, postępować tak samo, co ma na celu motywować nas do działania. Z reguły są to postacie o cechach, których nam brakuje, a chcemy je nabyć. Często sami nie potrafimy sobie poradzić w pewnych sytuacjach, dlatego też nierzadko upodabniamy się do naszego wzorca, postępujemy tak, jak on zachowałby się w danej chwili. Uczymy się na własnych i cudzych błędach, zdobywając ambicje i motywacje do dalszego działania.

Wśród bohaterów literackich również możemy odnaleźć postacie motywujące nas do danego postępowania. W moim przypadku szczególną uwagę poświęciłem trzem bohaterom, zasługującym na wielkie uznanie.

Antygona

Antygona to tytułowa bohaterka dramatu Sofoklesa córka Edypa i Jokasty. Sama wbrew woli władcy postanawia pogrzebać ciało swojego brata i nie kryje się z tym zamiarem. Powinna być dla nas wzorem ponieważ :
• Jest postacią asertywną, nieugiętą, postępującą wedle własnych wartości
• Potrafi przyznać się do czynu i ponieść jego konsekwencje.
• Jest odważna i zdecydowana
• Jej czynami kieruje wierność bożemu prawu oraz miłość

Św. Franciszek

Święty Franciszek z Asyżu, którego życie poznajemy z „Kwiatków św. Franciszka”. Nie obca mu była asceza i umartwienie ciała, ale inna niż św. Aleksego. Głosił wszechogarniającą miłość jako podstawę wiary. Jest to miłość do chorych i cierpiących, pełna poświęceń. Tym samym jest miłością do Boga. Radość miała wypływać z wypełniania codziennych obowiązków, trudu pracy, potu, z faktu istnienia. Ideałem świętego było ubóstwo. On również wyrzekł się dóbr materialnych, które mógł posiadać, gdyż był synem bogatego kupca. Nie chciał mieć nic, by być wolnym, by zjednoczyć się z ubogimi. Proponował ideę głoszoną przez Chrystusa „zostaw wszystko i pójdź za mną”. Św. Franciszek mógłby być wzorem dla potomnych ponieważ:
• Występował przeciwko okrucieństwu, nienawiści, zabijaniu i chciwości.
• Pragnął by na świecie zapanował pokój i dążył do tego
• Przemawiał w prosty i jasny sposób, jego słowa docierały do wielu ludzi
• Swoją postawą pobudzał ludzi do refleksji nas swoim życiem.


Ksiądz Robak

Ksiądz Robak dawniej znany jako Jacek Soplica, jest głównym bohaterem „Pana Tadeusza”, ponieważ wokół jego losów Mickiewicz osnuł historię ostatniego zajazdu na Litwie, ojciec Tadeusza, w młodości nieszczęśliwie zakochany w Ewie Horeszkównie, upokorzony po podaniu czarnej polewki; zabija Stolnika, ojca Ewy. Po haniebnym czynie wyjeżdża z kraju, walczy w Legionach polskich u boku Napoleona, wstępuje do zakonu bernardynów, przygotowywał powstanie na Litwie. Powinniśmy naśladować jego zachowanie, ponieważ:
• Po refleksji nad swoim poprzednim życiem postanowił się zmienić i naprawić błędy jakie popełnił w młodości
• Wykazał się w swojej działalności emisariusza cierpliwością, rozwaga i rozsądkiem oraz umiejętnościami przekonywania ludzi do własnych racji
• Potrafił odrzucić takie małostkowe uczucia jak zawiść i chowanie urazy
• Przy użyciu swojej pokory i wytrwałości stara się nakłonić ludność Litewską do walki o wolność.
• Potrafił uratować życie Klucznikowi, pomimo że ten był jego wrogiem. Uratował tez życie Hrabiego poświęcając swoje własnie


Tomasz Judym

Tomasz Judym, pochodzący z biednej rodziny robotniczej. Wykształcenie zdobył dzięki ciotce, która wzięła go na wychowanie po śmierci jego matki i opłaciła mu naukę. Cechuje go bunt egzystencjalny, występuje przeciwko trudnym warunkom życia najuboższych. Nie może być szczęśliwy, kiedy wokół panuje tyle zła i nieszczęścia. Podejmuje więc samotną walkę, poświęcając się jej całkowicie. Jego działania przynoszą niewielkie rezultaty, ponieważ nie znajduje zrozumienia u większości społeczeństwa. Jest postacią realną, wykreowaną w taki sposób, że czytelnik nie ma wątpliwości co do tego, iż jest to prawdziwy człowiek, z krwi i kości. Jest dobrym wzorcem do naśladowania gdyż:
• Chce naprawić świat, poprawić sytuacje najuboższych warstw.
• Postanawia walczyć ze złem i nierównością społeczną
• Mieszkał ze swoją ciotką, która prowadziła niechlubne życie, jednak jako jeden z nielicznych wybił się i otrząsnął się z tego, w czym się urodził
• Podejmuje on heroiczne wyzwanie, być może przekraczające siły przeciętnego „śmiertelnika”, ale nie można powiedzieć, że niemożliwe


Ignacy Rzecki

Ignacy Rzecki pochodził z ubogiej, mieszczańskiej rodziny o tradycjach patriotycznych. Ojciec jego był żołnierzem i wielbił Napoleona; swojego syna wychowywał w duchu żołnierskim i wpajał mu kult cesarza rozdającego chłopom ziemię, obalającego trony i przynoszącego ludziom wolność. Po śmierci ojca, opiekująca się Ignacym ciotka oddała dorastającego chłopca na praktykę do sklepu Minclów. Jego świat ogranicza się do subiektowania w sklepie Mincla, a później Wokulskiego. Prowadzi pamiętnik, z którego czytelnik poznaje przeszłość niektórych bohaterów oraz opinie starego subiekta na temat toczących się wydarzeń
• Mimo niepowodzeń, do końca życia nie zmienił poglądu na świat. Pozostał wierny swoim ideałom
• Jest wrażliwym, uczciwym, szlachetnym i pracowitym człowiekiem oraz szczerym przyjacielem.
• Za swoje zasługi w powstaniu przeciwko panowaniu austriackiemu na Wegrzech został mianowany oficerem wojsk powstańczych
• Jest człowiekiem sumiennym i wymagającym od innych systematycznej pracy.


Godnymi naśladowania wzorcami osobowymi dla potomnych mogliby być bohaterowie, którzy swoim postępowaniem starali się zmienić otaczający ich świat na lepszy. Poświęcają swe życie by poprawić nie tylko życie swoje ale wielu innych ludzi, przekonać ich do tego iż ich działanie jest prawidłowe. Większość z cech opisanych bohaterów niestety nie przetrwała do czasów współczesnych. Jest to ogromna strata dla nas, świat stracił idee.
Po konfrontacji naszego życia z uniwersalnymi ideałami życia człowieka, których dałem przykład, należy stwierdzić, że nasze istnienie w niczym nie przypomina idealnego. W związku z tym uważam, że powinniśmy być bliżsi wzorcowi. Literackie wzorce osobowe są bardzo interesujące, lecz nie możemy się do nich ślepo stosować, gdyż życie nie byłoby przygodą, lecz pasmem cnót.