Aniela Dulska charakterystyka.

Gabriela Zapolska w utworze „Moralność pani Dulskiej” podjęła się wnikliwej krytyce obyczajów drobnomieszczaństwa przykładem tego jest rodzina Dulskich. Ojciec Felicjan jest urzędnikiem, jego żona Aniela zajmuje się wychowywaniem córek i administrowaniem kamienicy będącej jej własnością jest ona uosobieniem wszystkich wad polskiego mieszczaństwa. Zapolska w swojej głównej bohaterce zgromadziła wszystkie cechy, które później zwykło się określać dulszczyzną.Dulska jest karykaturą żony, matki, pani domu, wreszcie kobiety. Poznajemy ją w 1-szej scenie 1-szego aktu gdzie ukazany jest jej wygląd: „Papiloty, z tyłu cienki kosmyk, kaftanik biały wątpliwej czystości, halka włóczkowa, krótka podarta na brzuchu” Jest brudna, zaniedbana, na co dzień, kiedy jej nie oglądają goście. Natomiast, kiedy wychodzi z domu zakłada na głowę elegancki kapelusz, rękawiczki, torebkę. Dulska jest postacią antypatyczną, krzykliwą, nie znoszącą sprzeciwu, wnętrze jej domu jest wiernym odbiciem jej charakteru. W urządzeniu domu widać brak gustu, chęć zaimponowania gościom. Uważa siebie za kobietę nieskazitelnie uczciwą, wzór szlacheckich cnót, kochającą matkę, dobrą żonę. Są to tylko jej złudzenia, ponieważ zdominowała męża wydzielając mu codziennie po 20 centów na kawiarnię, cygara, na spacer kazała mu chodzić dookoła stołu. Brak jej kontaktu z dziećmi. Nie rozmawia z córkami Hesią i Melą tylko na nie krzyczy, nie stara się ich zrozumieć. Troszczy się o zaspokojenie ich potrzeb fizycznych. Dzieci się jej boją, unikają. Hesia jest zdemoralizowaną i cyniczną pannica, a Mela przewrażliwioną dziewczyną, domowym popychadłem. Aniela przymyka oko na zaloty jej syna Zbyszka do służącej Hanki, woli by wybawił się w domu, ni jeżeli w nocnych klubach. Kiedy wybucha skandal i Hanka przyznaje się do ciąży Dulska ani przez moment nie traci zimnej krwi , myśli tylko jak by tu siew jej pozbyć. Ciosem jest dla niej decyzja Zbyszka, że ożeni się ze służącą. Dulska jest kobieta nie mającą litości przykładem tego jest wyrzucenie nieszczęśliwej lokatorki usiłującej popełnić samobójstwo, natomiast toleruje zamieszkiwanie u niej w kamienicy kobietę lekkich obyczajów –dla niej ważniejszy jest interes. Aniela nie potrafi rozsądnie spożytkować pieniędzy. Jej skąpstwo jest wynikiem ambicji, chce za wszelka cenę powiększyć stan posiadłości, kupić jeszcze jedną kamienice. Jest kobieta noszącą maskę na twarzy, za którą ukryła przed otoczeniem swoja prawdziwą naturę: obłudność, zakłamanie, chciwość, pazerność, egoizm i okrucieństwo, chorobliwe poczucie własnej wartości i racji.