Mars

Wenus to druga według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego. Średnia odległość od naszej najbliższej gwiazdy to 108,2 mln km (orbita prawie kołowa mimośród zaledwie 0,0068). Okres obiegu wokół Słońca to 224,70 dnia, tymczasem okres obrotu wokół własnej osi 243,16 dnia (dzień jest na Wenus dłuższy niż rok). Obrót odbywa się w kierunku przeciwnym niż reszta planet, a jego oś leży praktycznie w płaszczyźnie orbity (odchylenie 2). Wynika z tego brak pór roku. Średnica Wenus to 12104 km, a jej masa wynosi 0,82 masy Ziemi. Planeta nie posiada pola magnetycznego. Ma bardzo gęstą atmosferę (odkrytą w 1761 roku przez M.W. Łomonosowa) składającą się w 97% z dwutlenku węgla i 3% z azotu ze śladowymi ilościami tlenu i kwasu siarkowego. Temperatura na Wenus jest niezmienna (bardzo gęsta wcześniej wspomniana atmosfera nie pozwala na wypromieniowanie ciepła) i wynosi przy gruncie ok. 740K (466,85C). Panujące tam ciśnienie to 90 atmosfer (takie jak 900 m pod wodą). Analiza zawartości deuteru (rodzaj skały) wskazuje na obecność w przeszłości wody. Wenus pod wieloma względami jest planetą bardzo podobną do Ziemi: posiada złożoną budowę geologiczną i bogatą rzeźbę terenu. Badania Wenus prowadziły sondy kosmiczne z serii: Mariner (przeloty: 1962; 1967; 1973-1975 roku) ; Wieniera (1961-1983 roku) ; Vega 1 i Vega 2 (przelot 1985 rok) ; Galileo (przelot 1990 rok) ; Pioneer (1978-1992 roku) ; Magellan (1989-1994 roku).

Wenus znana była już w starożytności. Obserwowana rano nazywana jest Gwiazdą Poranną lub Jutrzenką. Obserwowana wieczorem - Gwiazdą Wieczorną.

Można przypuszczać, że na Wenus w przeszłości panowały warunki podobne do obecnych na Ziemi (zapewne oprócz pór roku, których na Wenus nigdy nie było a w które obfituje Ziemia), lecz pogłębiający się efekt cieplarniany przyczynił się do powstania obecnych. Gęsta atmosfera planety przyjmuje ciepło i nie wypuszcza już nagromadzonego, przez co klimat na Wenus wciąż ulega ociepleniu.