Biblia i poeta o mądrości – we fragmencie „Księgi Mądrości” w tłumaczeniu Czesława Miłosza i w wierszu „Zaklęcie” Czesława Miłosza

Ludzie od wieków dążą do poznania mądrości, próbują ja osiągnąć poprzez filozofie i naukę. Całe życie spędzają na nauce. Mądrość poznajemy już od początków naszego życia, ale czym ona tak naprawdę jest? Przecież ludzie chcą ja uzyskać na rożne sposoby, jedni czytają książki, inni dokształcają się na rożnych kursach, a inni wyruszają w świat, by poznać i odkryć, czym jest mądrość. Już w biblii podejmowano jej temat i nadal jest on aktualny.

We fragmencie „Księgi Mądrości” w tłumaczeniu Czesława Miłosza oraz jego wierszu pt. „zaklęcie” podmiot liryczny przedstawia dwa stanowiska wobec mądrości jako Miłosz- poeta oraz Miłosz- tłumacz Pisma Świętego. W „Księdze Mądrości” podmiot próbuje utożsamić się z mądrością. Przedstawia ja z własnego punktu widzenia. Uważa, ze jest cenniejsza niż władza, bogactwa, klejnoty, uroda i zdrowie. To właśnie dlatego ludzie powinni „przełożyć ja nad berła i trony”. Biblia mówi, ze żadne bogactwa ziemskie nie mogą się równać z silą mądrości. Powinniśmy się bardziej cieszyć z niej niż z dóbr ziemskich, bo to ona opromienia i rozjaśnia rzeczywistość. Dzięki niej poznać świat. Według podmiotu lirycznego mądrość przyszła sama do niego i dala mu radość. Radość z mądrego życia. Wszystkie dobra zdobyte przez człowieka, są dziełami mądrości . w tekście rozum pochodzi od Boga, jest jednym z Jego imion. Podmiot wywyższa mądrość, pisze ja wielka litera, a także personifikuje „jest rodzicielka wszystkiego”

W wierszu „Zaklęcie” Miłosz poeta mądrość ukazuje, jako cos, co posiada i powinna cenić ludzkość. Tylko ludzie są istotami rozumnymi i zdałoby się być z tego dumnym. Mądrość pozwala wciąż na nowo odkrywać świat, jest niezwyciężona i ponadczasowa. Ponieważ jest ona wolna, nie zgładza jej ani krata, ani drut, ani zniszczenie książek. Dzięki mądrości potrafimy rozróżniać dobro od zła, umożliwia ona docenienie wartości. Mądrość uczy moralności tego, co być powinno, co służy dobru, czyli przyjaźni, nadziei i równości- bez podziału na Żydów i Greków czy panów i niewolników. Wrogowie mądrości i nauki sami wydają na siebie wyrok, np. przez wprowadzenie cenzury. Autor wychwala filozofie i poezje, które są sprzymierzone w służbie dobra. Pisze również, ze mądrość jest czymś, czego nie można zakazać.

Oba te teksty mówią o mądrości, ale w rożnych kontekstach. W wierszu „Księga mądrości” podmiot liryczny pochwala mądrość, która służy do poznania dobra i zła, ulepsza świat i ludzi. Jest cenniejsza od wszystkiego innego. Natomiast w wierszu Miłosza „Zaklęcie” jest raczej próbą „zaklęcia” rzeczywistości, tak aby w końcu zaistniał rozumny świat, bez zła. Jest to raczej pesymistyczna wizja autora, który rozmyśla nad mądrością świata.