Granice państwa Mieszka I

Zachodnia Granica Polski
Państwo Mieszka I prawdopodobnie obejmowało już wszystkie ziemie plemion lechickich. Ziemie te ku zachodowi sięgały znacznie dalej niż dzisiejsza granica polski i Niemiec. Rzeka Kwisa na zachód od Odry (dopływ jej lewego brzegu), odgraniczała Polskę mieszkową od Serbów łużyckich i Milczan, których ziemie już wówczas wchodziły w skład Rzeszy niemieckiej. Za Odrą należała także do Polski ziemia Lubuska, położona między Odrą, Sprewą i Łużycami. Mieszko, aby zabezpieczyć Lubuszan dla swego państwa, zgodził się składać cesarzowi hołd z ich ziemi.

Granica południowa
Wielkie pasmo Sudetów i Karpat stanowiło odwieczną, przyrodzoną granicę Polski z Czechami, Morawą i Słowacją, ale granica ta, miarę przewagi władców Polski, Czech lub Morawy, przesuwała się na północ lub na południe łańcucha powyższych gór . Mieszko I ostatecznie w roku 990 dokonał połączenia całego Śląska z Polską, jako krain jednoplemiennych. Źródła dziejowe mówią o zdobytej przez Polaków prowincji Wag, t. j. Słowacji, położonej nad rzeką Wagiem, wpadającym do Dunaju.

Kresy północne.
Dokument Ody (drugiej żony Mieszka I) mówi o granicy jego państwa od morza do Prus i Rusi. Zatem Pomorze lechickie należało już do Mieszka, choć w części, Pomorze wschodnie, to jest nadwiślańskie (Kaszuby), należało z końcem X wieku do Polski. Wyszczególniona przez kronikarzy rzeka Osa jako granica prusko-polska i wiele innych wskazówek, potwierdzają że w tej stronie była to etnograficzna granica między ludnością polską i pruską. Granica ta, począwszy od morza gdańskiego, biegła na południe brzegiem Wisły, dzielącej Pomorze polskie od pruskiego, aż do ujścia Osy, następnie (ponieważ Mazowsze należało do Polski) biegła na wschód granicą Mazowsza od ziem pruskich do rzeki Ełk.

Ściana wschodnia.
Nad rzekami Ełkiem i Biebrzą, były ostatnie siedliska Mazowszan w dobie Piastów na północnym-wschodzie, i stąd biegła tędy wschodnia granica Polski piastowskiej z Jadźwingami i Podlasiem . Od połączenia się Biebrzy z Narwią, szła ona w górę Narwi pod dzisiejszy Tykocin, skąd zwracała się ku południowi do rzek Nurca i Buga. Bug na całej swojej długości, od Nurca aż do swych źródeł, odgraniczał państwo Piastów od Rusi. Rzeka Seret odgraniczała Polskę od Rusi na południowym-wschodzie.

Mówili zatem prawdę Ibrahim i Al-Bekri o państwie Mieszka (sięgającym od Bałtyku i Odry po Grody Czerwieńskie), że był to „kraj wielki między słowiańskimi”.