„Kto ma głęboką wiedzę na temat natury ludzkiej, może kształtować swój los według własnego uznania”.

Człowiek, rodzi się nie z własnego wyboru. Od pierwszych dni swojego istnienia ukazywany jest mu świat w kontrastach („ to jest dobre, a to złe”). Uczy się rozpoznawać kolory, a potem łączy w całość tworząc świat. Najpierw pragnie przyjmować do/ dla siebie to, z czego czerpie radość i chwile uśmiechu to, co dobrze smakuje i to, czym bardziej lubi się bawić. Z wiekiem istota ludzka przechodzi powolną metamorfozę. Jego celem są już nie tylko chwile radości, ale także korzyści, co w przyszłości przemieni się w materialistyczną chęć zdobycia tego, co najlepsze(np. pieniądz). Do zdobycia szczytu należy poznać górę i jej cechy tak, więc człowiek musi poznać samego siebie i umieć to wykorzystywać.

We wstępie, trochę nietypowym opisałam drogę człowieka do poznania własnej natury. Prawdą jest, iż nie wszyscy ludzie wykorzystują ten fakt do tak zmaterializowanych celów. W pewien sposób uczymy się żyć. Tak też Kordian, tytułowy bohater utworu J. Słowackiego, poznawał siebie, aby móc odnaleźć swój cel w życiu. Jako młodzieniec pragną umrzeć, lecz próba samobójcza nie udała się. Postanowił wyjechać, zwiedzać świat, a zarazem szukać celu. Żadne z miejsc zwiedzanych nie podpowiedziało mu drogi, a raczej skreśliła nadzieje na istnienie, choć jednej rzeczy, w której mógłby się odnaleźć (miłość, wiara i poezja). Jednak wrócił do ojczyzny by walczyć za jej wolność. Musiał do tej decyzji dojrzeć, zrozumieć siebie, swoje wnętrze.

Ewa bohaterka lektury „Poczwarka” autorstwa Doroty Terakowskiej, musiała przejść istne piekło, aby zrozumieć ludzką naturę i móc po wszystkich wydarzeniach ułożyć sobie życie. Poznajemy ją jako kobietę młodą, zamężną, szczęśliwą, dość bogatą, z idealnie, pedantycznie ułożonym życiem. Każda książka ma swoje miejsce. Na jednej półce każda książka ma jednakową wysokość wysokość podobny stonowany odcień. Każdy dzień z góry jest ustalany. Brak spontaniczności. Plany nawet, co do studiów jeszcze nienarodzonego dziecka. To ma być dziewczynka. Jednak po urodzeniu dziecka wszystko się rujnuje. Ewa poznaje prawdziwą naturę człowieka. Dziecka ma zespół dauna. Mąż odrzuca je i żona. Pedantyczny Adam staje się bałaganiarzem, brudasem... Ewa musiała poznać prawdziwego człowieka, aby żyć normalnie.

Innym przykładem popierającym tę tezę jest ks. Robak z „Pana Tadeusza” A. Mickiewicza. Ten człowiek naturę ludzką poznał bardzo dobrze. Wiedział jak działa wściekłość, ból duszy, żal... Ale potrafił to wykorzystać nie tylko do ułożenia swojego życia wedle uznania, lecz także wykorzystywał to, do kierowania innymi ludźmi. Tak też przygotował szlachtę zaściankową do powstania.

Jest jeszcze jeden przykład istoty znającej ludzką naturę, łącznie ze słabościami... choć wykorzystał to, przeciw Bogu. Jest to wąż rajski. Znał ciekawość człowieka, i wiedział, że skusi Ewą do zerwania jabłka wiedzy dobra i zła.

Na tym pragnę zakończyć moje rozważania. Podsumowując, to człowiek uczy się poprzez doświadczenia i obserwację swojej własnej natury. Znając ją dogłębnie i dokładnie można kierować własnym życiem,(choć nie do końca), ale także pośrednio decydować w życie innych ludzi.